Kto ładniej na 600 słów max.

Czy na pewno dobrze postąpiłem wracając do ringu? Czy jestem gotów na to, aby przeprowadzić rewolucję w tej organizacji? Te i setki innych pytań nękały moją głowę przed rozpoczęciem starcia, które było dla mnie szalenie ważne. Każdy kolejny pojedynek będzie jednak coraz to bardziej wymagający, więc przegrana tego nie wróżyła by mi zbyt dobrze.
Metaliczny dźwięk gongu rozniósł się po całej arenie wymuszając początek konfrontacji. Standardowo, ruszyłem powoli na środek ringu ostatni raz gładząc ręką mój bujny zarost. Musiałem zachować szczególną ostrożność próbując wejść w zwarcie siłowe z Reyem, ponieważ, chociaż posiada on o wiele mniej siły ode mnie, technicznie bytuje na tej samej półce co ja. Środek ringu - sytuacja, która może wyniknąć ze spotkania się tu dwóch zawodników jest raczej oczywista. Szybko dopadliśmy do siebie i dokładnie tak, jak myślałem bez problemu przejąłem inicjatywę w klinczu. Dostanie się do głowy Mysteria nie było zbyt dużym wyzwaniem, toteż silny boczny Headlock błyskawicznie zacisnął się na głowie rywala. Rey z biegiem czasu coraz bardziej zaczynał wiercić się w moim uścisku, więc aby zapewnić sobie dalszą inicjatywę w tym pojedynku, poprzez mocne szarpnięcie przeszedłem w DDT Lock. W tej pozycji nie można mi było długo czekać - fenomenalny Half Hatch Suplex posłał przeciwnika na matę. Publika zareagowała cheerem, jednak teraz nie było czasu na triumfy, bo przeciwnik najwidoczniej nie odczuł zbytnio tej akcji. Po kilku sekundach oboje staliśmy już na równych nogach z respektem spoglądając na siebie nawzajem. Nie chcąc, aby atak ze strony przeciwnika mnie zaskoczył cały czas byłem w ruchu, tym samym planując swoją ofensywę. Wiedziałem, że nie mogę długo zwlekać, w momencie gdy przeciwnik jest jeszcze świeży, więc wybrałem drogę na skróty. Szybki Chlothesline powalił Reya na matę, a ten nie spodziewając się niczego błyskawicznie powrócił do stójki inkasując następny. Pozytywnie naładowany po udanych atakach popędziłem w stronę narożnika, aby przygotować kolejną akcję, którą bez problemu powinien zainkasować Mysterio. Stojąc w narożniku pokazałem publiczności, że potrzebuję ich pomocy energicznie machając rękoma w górę i w dół. Charakterystyczne skandy zaczęły roznosić się po całej arenie, a Rey najwidocznie nie wiedział jeszcze jaka niemiła niespodzianka czycha za jego plecami. Gdy tylko oponent złapał równowagę nieobecnym spojrzeniem zaczął szukać mnie po ringu i na jego nieszczęście odnalazł mnie. Moment ten był dla niego na tyle pechowy, iż aplikacja akcji o nazwie Running Forearm Smash była nieunikniona. Mysterio po raz kolejny w tym pojedynku zatoczył się po śnieżnobiałej macie ringowej widocznie tracąc wiarę w zwycięstwo. Rey mając trudności z powrotem na nogi będąc w pozycji na kolanach lekko oparł się dłonią próbując wstać, jednak czynność ta została przeze mnie przerwana w mgnieniu oka. Potężny Low Kick trafił w rękę rywala, co sprawiło, że ten odgiął ją do tyłu odsłaniając przede mną całą klatkę piersiową, która teraz była do mojej dyspozycji. Dla nikogo nie było niespodzianką to, iż po niewielkiej chwili cała seria Low Kicków przeplatana moimi krzykami trafiała prosto w tors rywala. Przeciwnik otępiałym spojrzeniem spoglądał w stronę swojego oprawcy, ze zrezygnowaniem czekając na jego dalsze posunięcia. Stanowczo szarpnąłem zamaskowanego rywala za rękę i energicznie wysłałem go Irish Whipem w kierunku lin. Nie oczekując, aż przeciwnik przejmie inicjatywę stosując swój własny plan sam odbiłem się od równoległych lin. Teraz nie mogłem się pomylić, jednak wystarczyło mi jedynie liczyć ma swoje doświadczenie. Kolizja miała dojść do skutku lada moment, więc ostatni raz spojrzałem na Reya i wykonałem miażdżący wręcz Running Big Boot po którym na moment mogłem odetchnąć.

Obiecałem że napiszę dzisiaj, lecz nie ogarnąłem. Obiecuję zająć się tym jutro po powrocie ze szkoły, do 17:30 post na 100% się pojawi. Przepraszam za problemy, nie przewidziałem iż sprawy będą tak wyglądać, podczas robienia karty.

Jako że muszę odpisać jeszcze w walce na SD, muszę jednak oddać inicjatywę.

W momencie gdy Rey wstał z maty wziąłem krótki rozbieg i wykonałem na nim Running Knee Smash. Gdy rywal miał już padać złapałem go szybko i ułożyłem w pozycji leżącej na barkach. W takiej postawie wykonałem Airplane Spin po którym oponent stracił całkowicie orientacje w terenie. "Ruchome cele - to lubię" pomyślałem i z gracją błyskawicznie wskoczyłem na narożnik. Mysterio motał się po ringu, lecz nie trwało to długo, ponieważ położyłem go na matę potężnym Turnbuckle Dropkickiem. Akcji wysokiego ryzyka ciągle było mi mało, więc ponownie wskoczyłem na narożnik, lecz tym razem wykonałem Diving Headbutt (+Tactics) na będącym na mojej łasce Reyu.

Ta walka w zupełności jest pod moim dyktandem. Widownia jest zachwycona moim udanym powrotem i żąda więcej akcji w moim wykonaniu. Rey trzymając się za klatkę piersiową próbuje wstać, jednak marnie mu to wychodzi. Wygląda na to, że mam wiele czasu i mogę to wykorzystać na odpoczynek i rozgrzanie publiczności. Opierając się o liny krzyknąłem donośnie "Yes!", unosząc w górę zaciśniętą pięść. Ten jeden gest wystarczył, aby publiczność poszła w moje ślady. Cała arena skandowała, a Mysterio powoli wracał do łask, lecz nie na długo. W momencie gdy dobrze ustawił obie nogi na macie i miał zamiar obrócić się w moją stronę energicznie odbiłem się od lin i popędziłem w stronę rywala. Los chciał tak, że oponent w chwili gdy oderwałem się od ziemi obrócił się w moim kierunku i zainkasował niesamowity Running Leg Lariat. Takiej okazji nie można było przepuścić - błyskwicznie dopadłem do przeciwnika i zapiąłem Cattle Mutilation (+Technics) na środku kwadratowego pierścienia.