Goldust kroczy w stronę ringu, z pasem na ramieniu. Publika szaleje do granic możliwości, a ten odwdzięcza im się przybijając piątki i głaszcząc po głowie. Odkąd zdobył trofeum stał się celebrytą, a dziś przyjdzie mu pierwszy raz stanąć w obronie swojego Mistrzostwa. Powoli wspina się do kwadratowego pierścienia. Staje na środku i wykonuje dobrze znany wszystkim taunt. Pora chyba coś powiedzieć... Bierze mikrofon, przykłada do ust i powoli zaczyna: - Witam wszystkich. Nie zajmę wam dużo czasu. Dziś przyjdzie mi pierwszy raz bronić swojego trofeum, jestem szczęśliwy, ale także przestraszony. Mam nadzieję, że mnie nie zostawicie, w tym ważnym, przełomowym momencie kariery i poniesiecie mnie do zwycięstwa tak jak było to 2 tygodnie temu na RAW. To wszystko dzięki wam. - Publika klaszcze, a Goldust z dumą przeprzyj falę popu, uśmiechając się pod nosem - No wiec, otwieram Goldust Open Challenge. Zapraszam do ringu. Czekam... - Zdejmuje Pas za ramienia i ze stoickim spokojem wyczekuje na zawodnika.

Gong! Kto ładniej? Max 20 zdań.

A jednak, już myślałem, że zejdę z ringu i powrócę na BackStage, nikt, zupełnie nikt nie chciał stanąć ze mną twarzą w twarz, czy jestem na prawdę, aż tak odrażający? Ale znalazł się śmiałek, który ośmielił się wejść na ring i rozpocząć batalię o moje złoto, czy to było dobre posunięcie?  Tak na prawdę nikt go nie zna, nikt nie wie jakie posiada umiejętności oraz chyba najistotniejsze nikt nie wie kto to jest. Walka na PPV jego walka debiutancka, to marzenie wielu, ale w nielicznej gromadce się spełnia. Jemu się udało, zapewne zapisze się to w kartach historii tej federacji, ale przejdzie, a ludzie o nim zapomną, o mnie nie da się zapomnieć, młody, zdolny, Goldust, przebojem wdarł się do Main Eventu... Moje rozrzutne myśli rozwiał niczym huragan Katrina ten metalowy dźwięk, który oznacza tylko jedno - pora zaczynać. Nie znam jego stylu, techniki, nic, jest dla mnie i zapewne nie tylko ogromna zagadką. [7] Ostrożnie, lekkimi krokami zbliżam się do niego z zaciągniętą gardą, z zegarmistrzowską dokładnością przyglądam się posturze mojego oponenta, który od tak został rzucony na głębokie wody. Nie należy on do stylu Power, ani Flayerów, jest zwykły, najzwyklejszy i niczym się nie wyróżnia. Koniec tego, pora przejść do konkretów. W ostatnim momencie przyspieszyłem i ułożyłem do snu mojego oponenta po przez soczysty Clothesline. Ajajaja, myślałem, że będzie ciężej, ale narazie idzie jak po maśle, momentalnie odwróciłem się na pięcie i spostrzegłem już prawie wyprostowanego Dallasa, odruchowo zgiąłem kolana i wyskoczyłem do góry by po chwili wbić moja podeszwę w jego buźkę.[ .:: DropKick ::. ][11] Bo ponownie całuje mate, a ja czuję się nabuzowany nieskończoną ilością energii, pierwsza obrona ciężko wydartego trofeum, czy okaże się prostsza niż się może zdawać. Starzy mnisi powtarzają - "nigdy nie lekceważ przeciwnika" i właśnie te słowa trafiają do mojej świadomości. Złapałem go za majtki i pomogłem powrócić do pionu, założyłem na jego głowie pewnego typu klamrę unieruchamiając niemalże całe ciało, wyskok i upadek! Jego głowa w katastroficzny sposób stykała się z twardym podłożem zadając tym samym ogromny ból, akcją zwaną .:: DDT ::.. Nie ma czasu na przestoje, błyskawicznie zwieńczyłem całą kumulację kolejnym wspaniałym ciosem, a mianowicie .:: Bionic Elbowem ::. , który został wciśnięty idealnie w podbrzusze oportunisty. Czasem coś wydaje nam się proste, a tak na prawdę może okazać się cięższe niż myśleliśmy. Zaw­sze trze­ba po­dej­mo­wać ry­zyko. Tyl­ko wte­dy uda nam się pojąć, jak wiel­kim cu­dem jest życie, gdy będziemy go­towi przyjąć nies­podzian­ki, ja­kie niesie nam los. [19]

Akcja potoczyła się we właściwą stronę. Inicjatywa został przejętą przez Mistrza. Postaram się wypełnić przeznaczenie i utrzymać to trofeum w moich ramionach jak najdłuższy czas. Nie marnując cennych chwil, przeszedł do dalszej części tej batalii. Złapałem go za włosy, jędrne i strasznie długie, niestety w genach nie było mi dane posiadać ładnej czuprynki, a włosków z czasem ubyło, no nic. Nie pora na zazdrości. Ciągnąc ustawiłem go do pionu, złapałem za dłoń i poprzez mocne szarpniecie posłałem prosto w stronę lin. Powrócił do mnie ze zdwojona prędkością, a ja tylko na to czekałem. Przechwyciłem jego pędzące ciało i szybko przyskrzyniłem do podłoża. Oponent tym samym inkasuje akcje zwaną .:: Sidewalk Slam ::. . Publika odebrał to iście wspaniale, zsyłając na mnie fale oklasków i okrzyków, po wielu dniach panowania złych ludzi trofeum trafiło w ręce ich przyjaciela - mnie. jeszcze dość świeży Dallas dość szybko zaczął się podnosić. Skarciłem jego probe przejęcia inicjatywy po przez kop w brzuch, który spowodował niemalże natychmiastowe zgięcie. Podskoczyłem do niego i zacisnąłem głowę pod moją pachą, zarzuciłem jego rękę na mój bark niczym szmatę i mocno ścisnąłem majtki oponenta. Naprężając wszystkie mięśnie wyniosłem go do góry i szybko upadłem. Bo mocno poturbowany po .:: Suplex ::. rozłożył się na macie, zaś ja spróbowałem szczęścia przypinając go. Czy w tak szybkim tempie nadejdzie moment chwały?

Nie marnując czasu, chwilę po zakażeniu poprzedniej akcji udałem się do narożnika, by właśnie z tamtego miejsca rozpocząć nową historię. Krok po kroku wspiąłem się na sam szczyt. Stąd każdy cię widzi, a ty widzisz wszystkich. Publiczność ponownie oszalał na moim punkcie. Oponent zaczyna się podnosić, zaś ja uginam nogi wyskakuję niczym rakieta. Po chwili wystawiłem rękę,a biedny oponent, który dopiero co zdołał się obrócić, nie miał innego wyjścia jak zainkasować .:: Diving Clothesline ::. Dominacja przejęta w 100%, ale jak to starcie potoczy się dalej, mam nadzieję na szybki i uczciwy match, nie chce go zbłaźnić, ale nie mogę go lekceważyć. Nikt go nie zna, nie wiem, kim on jest, może się okazać wirtuozem ringu, wszystko może być możliwe. Powstałem po wykonaniu akcji. W mojej głowie rozpoczęła się niesamowita loteria, ja ka akcja zostanie zaserwowana jako kolejna? Mam. Maszyna wylosowała a tą akcja będzie... oponent już na nogach, podskakuję do niego i skarcam soczystym punchem, niczym błyskawica przechodzeń za jego plecy, zaplątując ręce na szyi, a kończąc to wszystko przyłożeniem do maty. .:: The Oscar ::.,  taka złotą nazwę nosi ten cios. Teraz mogę być pewny, że moja dominacja potwierdziła się.

[i]A jednak... wszystko idzie po mojej myśli. Spróbuję szczęścia zapinając na środkuu ringu. .:: Good Night Sweet Charlotte  ::. . Klep! Klep![\i]

Widocznie przegrywałem to starcie. Ale nikt nie powiedział że będzie łatwo. W końcu walczyłem z mistrzem Stanów Zjednoczonych. Byłem już mocno osłabiony, lecz kątem oka, zauważyłem że mój rywal chce zapiąć jakiegoś Submission Mova. Okazało się że był to Good Night Sweet Charlotte. Goldust przeciągnął mnie na środek ringu, postawił na kolanach, i już się się szykował do duszenia. Wiedziałem że mój przeciwnik jest bardzo silny, i jeśli zapnie mi tą dźwignię, to mogę już tylko marzyć o zostaniu mistrzem. Gdy po wykonaniu jego tauntu zszedł na swoje kolana, wyprowadziłem kilka potężnych ciosów łokciem w jego podbrzusze. Ostatkami sił wstałem i władowałem moje kolano w jego twarz. Goldust runął jak długi, a ja razem z nim bo byłem wyczerpany. Słyszałem także publiczność, która była tego wieczoru bardzo żywiołowa. W końcu nie tak często można oglądać takie zwroty akcji. Obydwaj leżeliśmy na macie, a sędzia rozpoczął odliczanie.