Wchodzę...

Wszyscy ze zniecierpliwieniem czekają na pojawienie się ostatniego już uczestnika dzisiejszego Main Eventu. W końcu rozbrzmiewa jego theme, a po chwili wyłania on się z Backstage trzymając w ręku mikrofon. Rusza powolnym krokiem w stronę ringu, przemawiając do swoich przeciwników:

-Rock, JTG... Wiem, że bardzo chcielibyście dostąpić zaszczytu stanięcia ze mną w ringu, ale na chwilę obecną dla żadnego z was nie jest to możliwe. JTG - miałeś okazję w zeszłym tygodniu, niestety nie powiodło ci się. A ty, Rocky... Najpierw musisz pokazać, że jesteś wystarczająco dobry. Wybacz, ale twój title run mi nie imponuje. Dlatego też walczcie sobie sami, ja będę obserwował...

Po tych słowach Edge zasiada przy stoliku komentatorskim i zaczyna obserwować walkę, która za chwilę się rozpocznie.

Powoli zacząłem zamiatać ring wzrokiem, natrafiając na mojego dzisiejszego rywala, którym okazał się być JTG - już raz miałem okazję się z nim zmierzyć, jednakowoż wbrew postawionych typów, to on wyszedł z tej batalii zwycięsko. Wszyscy sceptycy, którzy nie wierzą w drugą z rzędu wygraną JTGa ze mną - legendą WWE, mają rację, albowiem w dniu dzisiejszym wszystkie osoby zainteresowane wrestlingiem będą świadkami zemsty, brutalnego odwetu, a to z racji stypulacji. Jutrzejsze gazety dotyczące wrestlingu będą dumnie widniały za plastykową szybką różnej maści sklepów z nagłówkiem "Masakra w klatce" lub "Odwet People's Championa". Jeszcze tylko rozejrzałem się po całej metalowej konstrukcji, rozmyślając jak można wykorzystać ten aspekt w walce, aby wzmóc przyszłe gehenny Jaysona. Moje przemyślenia wnet rozbił gong, który szybko rozniósł się po wypełnionej do ostatniej osoby arenie, trafiając także do moich uszu. Po nim nastąpiła chwila, podczas której usiłowałem odzyskać zmącony wspomnieniami spokój i gdy wreszcie moja twarz znowu przybrała szelmowski wyraz samolubności, byłem gotowy na skopanie małpiego tyłka rapera z Brooklynu. Będę musiał ubiec się do wykorzystania swojej siły fizycznej w ataku frontalnym, która po tylu latach spędzonych w kwadratowym pierścieniu stała się jedną z moich cech rozpoznawczych, toteż lekko przygarbiony, z uniesionymi rękoma wysuniętymi w stronę oponenta, zacząłem się do niego zbliżać. Wtem zaczęliśmy robić niezgrabne kółka wokół centrum ringu, aż moje dłonie wylądowały na jego barkach, tworząc klincz, wtedy też bezproblemowo zapiąłem headlocka, który spowodował chwilowy zanik powietrza w jego płucach. Następnie puściłem oponenta, ażeby gwałtownie odepchnąć przeciwnika i zdzielić go uppercutem, po którym runął na matę bez możliwości ratunku, jednak w takim samym tempie wstał, co mnie zadowoliło. Nie chodziło mi przecież o zadanie mu bólu, bo od tego są inne chwyty z mojego zapaśniczego arsenału, lecz o pewną świadomość, że już kilkanaście sekund po rozpoczęciu leży na macie, co odruchowo sprowadza do zaczęcia defensywy. Zapewne niecne knowania JTGa zatrzymałem gut kick'iem, który zgiął go w pół, ów fakt zaś pozwolił mi na wykonanie cholernie szybkiego Snap DDT, po którym zwinnie podniosłem się za pomocą popularnej "sprężynki", która chwilę trzymała widzów w zachwycie. Ta akcja również nie zagwarantowała mi chwili odpoczynku, bowiem pseudo-gangster był już na nogach, toteż w obawie o stracie swojej inicjatywy, zacząłem szarżę na przeciwnika, której punktem kulminacyjnym był clothesline. Przeciwnik nie spoczywał na laurach, gdyż znowuż wstał, jednak szybko ująłem go za rękę i posłałem do najbliższego narożnika, gdzie dopadłem go z serią punchy, którymi bestialsko obijałem jego ciało, nienawiść spadała na niego z każdym moim uderzeniem. Raper zachował się tak, jak przewidywałem, a mianowicie odszedł z narożnika, a ja dynamicznie objąłem go, aby po chwili wykonać Overhead Belly to Belly Suplex, dzięki to któremu plecy przeciwnika doznały bólu i testu wytrzymałości. Widząc, że mam chwilkę na integrację z publicznością, zacząłem wykonywać charakterystyczną dla mnie pozę, czyli "wąchanie" powietrza, jak to nazywają moi wierni fani na portalach społecznościowych, doprowadziłem tym publikę do niezmiernej radości, która po chwili eksplodowała w postaci ogromnego cheeru. Wracając do samej walki, spostrzegłem iż mój rywal się już podniósł, toteż odbiłem się od lin, a dzięki ich sprężystości, nabrałem odpowiedniej prędkości, którą wykorzystałem przy wyskoku, a ten zakończył się wbiciem w matę oponenta ręką, czyli wykonałem akcję, która nosi nazwę Jumping Clothesline! Mata zaczęła rezonować pod wpływem upadku Jaysona, a dzięki charakterystycznemu dźwiękowi, który pozostawił przy uprzednim uderzeniu w matę, moje rysy twarzy zaczęły się układać w szelmowski uśmieszek, który nie tylko mówił o mojej absolutnej przewadze, ale także o moim dzisiejszym humorze. Bezproblemowo powstałem, aby chwycić za włosy oponenta i podprowadzić go do lin oraz oprzeć go na drugiej gumie ringowej, po czym wykonać rope choke, którego skutkiem było zjawisko chwilowego braku powietrza w płucach przeciwnika, a następnie gwałtownym ruchem wbiłem jego głowę w stalową konstrukcję, dając upust swojej frustracji. JTG szybko obrócił się, opierając się na dolnych linach, jednakże te zachowanie nie dało mu pożądanego skutku, albowiem chwilę wykonałem soczystego low dropkicka wymierzonego wprost w klatkę piersiową Anthony'ego, co spowodowało gwałtownie otarcie pleców przeciwnika o klatkę piersiową. Wstałem z pomocą łokci i oparłem się o liny, regenerując zabrane siły, a także rozmyślając o tym, jaki błąd musiałem popełnić w naszej walce, żeby przegrać z takim niedołęgą, który obecnie pnie się coraz wyżej w hierarchii zawodników walczących pod szyldem RAW.

[20/20]

Dalej Rock ...

Dalej ....

Kontra przed czwórką. Rock złapał cię za nogi i ma zamiar zapiąć ci suba.

Puszczam dźwignię, będąc podekscytowanym zwycięstwem, szybkim odwetem, którego dopuściłem się na JTGu. Chwila, chwila... nie odegrałem się zbytnio na raperze z Brooklynu. Fani obdarzyli mnie ogromnym popem, to dlaczego by ich zaangażowania nie wynagrodzić? Jayson po chwili się podniósł, a kiedy skierował się w moja stronę, bezproblemowo przechwyciłem go do odpowiedniej pozycji, by wykonać efektywny Rock Bottom! Wrzawa fanów zwiększyła się do tego stopnia, że byliśmy słyszani w całym Phoenix! Nagle drzwi klatki otworzyły się, na ring wszedł za ich pomocą Edge. Czego on tutaj do cholery chce i dlaczego ten pieprzony manipulator wszedł tutaj z krzesełkiem?! Uniósł je do góry, a następnie skarcił wstającego JTGa, który zapewne chciał mnie skrzętnie zaatakować. Odrzucił te metalowe ustrojstwo na matę kwadratowego pierścienia, a wyraz mojej twarzy miotały teraz mieszane uczucia. Nagle Rated R Superstar wyciągnął w moim kierunku rękę, chwilę się zastanawiałem nad możnością podstępu z jego strony, jednak podałem mu swoją. JTG jednak po raz kolejny chciał wstać, toteż podbiegłem do niego, a Edge'owi kazałem się ustawić w narożniku. Chwyciłem rapera i cisnąłem nim w kierunku manipulatora, który dowiedział się o co chodzi, rozpędził się i niemiłosiernie wbił się w żebra przeciwnika za pomocą Speara! Edge jeszcze podniósł rywala i dołożył Edgecution! Ja natomiast odbiłem się od lin i niesiony falą glorii przeskoczyłem nad delikwentem, aby znowu odbić się od gum ringowych i zaaplikować People's Elbow! Przy wielkiej wrzawie publiczności wyszliśmy z ringu i skierowaliśmy ku backstage'owi.