Rey wychodzi z dźwigni trzymając się za rękę odczuwa poprzednią akcję swojego przeciwnika...

Rock opiera się w narożniku a Rey powoli się podnosi...

Kto Lepiej... Czyli: Kto pierwszy i kto ładniej w jednym...

Jeśli Majkel da posta pierwszy ale post Hikaru będzie ładniejszy i w ogóle, sędzia ma prawo uznać post ładniejszy...

Rey uwolnił się z mojej dźwigni, co nie znaczy, że ta nie osłabiła jego ręki. Kiedy wstał nie pozostawił mi nic innego, jak oderwanie się od narożnika i wymierzenie mu kolejnego clothesline’u, dzięki któremu to Rey zaliczył kolejny upadek na matę kwadratowego pierścienia. Uszczęśliwiony tym, że zdobyłem inicjatywę, dając sobie możność dalszych ataków względem mojego przeciwnika, jak najszybciej się podniosłem. Chwilę potem to samo zrobił Mysterio, który odwrócił się do mnie, a ja nie zwykłem marnować takich sytuacji – po charakterystycznych dla siebie punch’ach, wykonałem jeszcze momentalnego gut kick’a, który spowodował, że mój przeciwnik zgiął się w pół. Odbiłem się więc od najbliższych lin, aby wykonać na małym Meksykaninie godne podziwu Laying the SmackDown! DDT! Akcja była wykonana z takim impetem, że jego głowa niemalże wbiła się w matę, a z takich akcji jestem właśnie znany. Mysterio wstał i chciał mnie kopnąć, jednak wyczułem moment i złapałem jego nogę, następnie szarpnąłem jego nogę i przyciągnąłem ją do siebie, powodując kolejny upadek mistrza 619. Puściłem jego nogę i skierowałem się do narożnika, z którego ściągnąłem miękką gąbkę zasłaniającą metalowe zwieńczenie lin. Wróciłem do mojego oponenta, a następnie chwyciłem go za obie nogi, obejrzałem się po publice, a następnie upadłem wysyłając Rey’a wprost w ten metalowy element (catapult), a ten osunął się po nim i upadł. Wstałem, a następnie chwyciłem jego głowę otwartą ręką i po chwili obserwacji, uznałem, że głowa mojego małego przyjaciela jest obita. Nie puszczałem, bo po chwili jeszcze kilka razy wbiłem jego łepetynę w te właśnie metalowe zwieńczenie lin, a następnie odwróciłem go do siebie i wyniosłem na narożnik. Po chwili sam na niego wszedłem i złapałem mego oponenta w Suplex clutch, a po chwili wszyscy zgromadzeni byli świadkami pięknego Superplex’a! Po tej przepotężnej akcji zdecydowałem się na przypięcie, jednak sędzia doliczył tylko do dwóch, przez co wstałem i zacząłem mu wytykać jego błąd, lecz jego decyzja była nie do odwołania. Rey pod moją nieuwagę zaczął powoli wstawać na raty, lecz w porę to zauważyłem i dobiegłem do niego i powaliłem szybkim clothesline’m, po którym nie wstawałem, ale wyturlałem się za ring. Spod ów obiektu wyciągnąłem krzesło, wraz z którym wybrałem się do kwadratowego pierścienia. Parę razy potraktowałem nimi plecy Rey’a, a następnie je rozłożyłem koło niego. Skierowałem się do dalszego narożnika i wyczekiwałem powstania mego przeciwnika. Gdy to się stało, wystrzeliłem niczym z procy w stronę krzesełka, z którego nader szybko wyskoczyłem i biednego Mysterio powaliłem soczystym wręcz Jumping Clothesline’m, dzięki któremu mogłem myśleć o bardziej konkretnych akcjach, a zarazem rozwiałem jakiekolwiek marzenia mojego przeciwnika o chwili odpoczynku. Wiedziałem, że to wszystko zbliża się do końca, a walka idzie pod mój rygor od początku tej ciekawej walki, która pobudza publiczność do wykrzykiwania mojego ringname'u.

O tak - Rey leży, a ja ciągle w nienaruszonym stanie stoję i patrzę się na niego. Chwilę potem już go podniosłem i potężnym irish whip doprowadziłem do tego, że mój mały przyjaciel wypadł z ringu, niemalże uderzając o metalową konstrukcję. Złapałem krzesełko i szybko wyszedłem z ringu, kierując się w stronę mego dzisiejszego oponenta, który zaczął wstawać. Uniemożliwiłem mu tę czynność silnym chair shot'em w jego plecy, a następnie złapałem go za gatki oraz głowę, obróciłem się i wbiłem w kratę stalowej konstrukcji. Cóż za ból - krata odznaczyła się na plecach małego lotnika, który teraz cierpi trzymając się za nie. Ja natomiast dodaje kilka uderzeniem krzesełkiem, a następnie odrzucam je i chwytam jego głowę, która w następstwie potężnego headbutt'a ucierpiała po raz kolejny w tej batalii. Postawiłem Meksykanina na nogi i wbiłem znowu w kratę tego samego elementu konstrukcji za pomocą Jumping Clothesline'u wymierzonego po odpowiednim rozpędzie. Mysterio był na tyle oporny, że nie upadł, lecz ja już znałem sposoby, aby go do tego zmusić. Mianowicie wymierzyłem potężny Dropkick, a ten znowu odbił się od metalowej kraty i upadł na posadzkę! Cóż za chardcore'owy pojedynek pod mój rygor! Szybko chwyciłem za głowę mojego małego przyjaciela, którą zaraz postanowiłem z całej swojej sił wbić w jak na razie najczęściej używany element w walce - czyli wciąż tą samą metalową kratę. Następnie szybko odwróciłem do siebie już stojącego lotnika, aby następnie zdzielić go silnymi shoulder thrust'ami, znowuż to obijając go o ten elementu konstrukcji, który był wciąż osłabiany, tak samo jak Rey. Pusciłem go, a ten bezwładnie padł zmęczony na posadzkę, a ja zacząłem naciskać na ów kratę, która była już o krok od wyrwania się. Mysterio ciągle leżał, więc postanowiłem wyjąć spod ringu drabinę, której chwilę potem użyłem jak taranu do jeszcze większego osłabienia elementu tej konstrukcji. Chwilę potem rzuciłem drabinę na bok, a złapałem Rey'a, którego włożyłem do ringu. Sam do niego wszedłem i podniosłem małego lotnika, i objąłem go. Podprowadziłem jak najbliżej lin, a następnie jak najmocniej rzuciłem go w tą kratę, którą tak osłabiałem Overhead belly to belly Suplex'em, a ta została wprost wyrwana nie ciężarem Rey'a, a impetem ciosu, który wykonałem. Oparłem się o lin i patrzyłem na leżącego na kracie poza konstrukcją Rey'a, który ciężko oddychał. Wyślizgnąłem się z ringu i oparłem o apron, będąc pełen podziwu tego, czego dokonałem.

Chwilę potem podszedłem do Rey'a, który był już wręcz półprzytomny. Stałem właśnie na kracie obok leżącego na niej mego dzisiejszego oponenta. Szybko go podniosłem i z łatwością wyniosłem na barki. Następnie w nader szybkim tempie przewróciłem się na ów stalowy element, zrównując z nią Rey'a Samoan Drop'em. Michael Cole był pełen zdziwienia moich poczynań. Podniosłem się, a zaraz potem to samo zrobiłem z Meksykaninem, którego wepchnąłem do ringu. Sam także wszedłem do kwadratowego pierścienia i podniosłem mojego przeciwnika, który chwiał się na nogach, będąc bardzo oszołomiony! Następnie chwyciłem go w odpowiedniej pozycji i wykonałem elektryzujące Rock Bottom, zrównując go z matą kwadratowego pierścienia. To nie było jednak wszystko! Ściągnąłem opaskę z prawej ręki i rzuciłem w publiczność przez dziurę wyrwanej z konstrukcji kraty, a następnie charakterystycznie dla siebie wymachiwałem rękoma, aby zaraz odbić się od lin i przeskoczyć nad przeciwnikiem i odbić się od kolejnych lin, docierając do Rey'a. Tam szybko zarzuciłem nogę i wbiłem swój łokieć w jego klatkę. People's Elbow! Szybko rzuciłem się do przypięcia!

Przez całą walkę byłem nieskoncentrowany, teraz mogłem się poczuć jak prawdziwy przegrany. Doszło do tego, że Rock chce mnie wykończyć poprzez jedną z najbardziej rozpoznawalnych jego akcji. Jestem już lekko uniesiony, no cóż nie mam już chyba szans na skontrowanie tego ciosu. Tak więc daję unieść się wyżej..
Wpadłem na dobry pomysł na kontrę. Przeczekałem jeszcze chwilkę aż będę jeszcze wyżej, a tymczasem podstawiłem swoją stopę między nogami Dwayne'a.. Impet tego niesportowego uderzenia był tak wielki, że Johnson nie dając żadnych znaków życia padł na maty..

(um. dodger)

Wycieńczony, a zarazem gotowy do ataku ze złością spoglądam na twarz obolałego przez nie przepisowe zagranie z mojej strony. Byłem nabuzowany energią, którą musiałem z siebie rozładować, zacząłem od okopywania ciała rywala. Było to mało, na ataki które zostały zadane na mnie, lecz teraz czuję się jak nowo narodzony, po prostu dla mnie walka rozpoczęła się od nowa.. Wyruszyłem w stronę lin, przechodząc potem pod najwyższą z nich, i zeskakując. Kucnąłem, spoglądając pod ring, szukając mego upragnionego przedmiotu, który po chwili wyciągnąłem, było to krzesło.. Rzuciłem je nad trzecią liną, wchodząc potem po nie, i z pogardą otłukując całe ciało The Rock'a.. Nie pozwalałem mu się nawet podnieść, od razu padał pod impetem krzesełka, które po chwili ustawiłem na swoimi plecami.. Teraz podniosłem oponenta, łapiąc jego kark pod pachę, w bardzo szybkim tempie odepchnąłem swoje stopy od mat, co pozwoliło unieść delikwenta, i wykonać na nim Snap Suplex'a na ustawione krzesło, które uległo szybkiemu zniszczeniu.. Teraz nadszedł czas, na kolejne ataki z mojej strony, miałem już w sobie tyle agresji, koniecznie muszę ją rozładować na przeciwniku - pomyślałem.. Okopując brzuch amerykańskiego wrestler'a zmusiłem go do wypadku poza liny. Łapiąc go za rękę, podniosłem go, wykonując po chwili potężnego irish whip'a na klatkę. Siła uderzeniowa była tak wielka, że nie pozwoliła mu nawet się wykoleić, cofnął się odrobinę do mnie, co wykorzystałem, i wyskakując w powietrze wykonałem Drop Kick'a, który był niczym akcja kończąca działająca na głowę delikwenta. I tym razem przeciwnik nie padł na ziemię, ponieważ po prostu złapałem go, po chwili wycierając jego twarzą o klatkę, co po następnych kilku uderzeniach w klatkę, i metalową rurę, spodowało krew ze strony mego kontrpartnera. Rozmyślając, co następnie wykonać, ujrzałem zniszczoną klatę, która została zniszczona pod mym ciężarem, co prawda przypomnieć sobie tego zbytnio nie mogłem, lecz wiedziałem już co mam dalej zrobić ! Wykonałem kolejnego potężnego irish whip'a wkładając w to jak najwięcej swojego ciężaru ciała, i mocy. Nawet nie ujrzałem przy owej zniszczonej części całej stalowej konstrukcji metalowych schodków, po których wywalił się po raz kolejny The Great One. Był to dobry moment, na zdjęcie kartonowej konstrukcji, z stolika komentatorskiego, na który położyłem po chwili delikwenta. Spojrzałem tylko na ogromną klatkę, zagęszczając ruchy, i wchodząc na nią.. Byłem już na samej górze, co prawda było wysoko, ale nie odczuwałem dyskomfortu, byłem dumny, i zadowolony, ponieważ kolejna akcja którą wykonam będzie z pewnością najskuteczniejszym atakiem, na dzisiejszym show. Wybiłem się lekko w powietrze, spadając na ciało "The Rock'a" wykonując, chyba najbardziej efektywnego Frog Splash'a w swej karierze, który został spotkany, z ogromnym błyskiem flash'y i brawami publiczności. Podniosłem się, dość szybko, podnosząc pas WWE, który był na szali tego pojedynku, tłukąc całe ciało rywala..

Jestem coraz silniejszy, coraz bardziej naładowany energią, której jeśli nie wyładuję, wybuchnie, niszcząc przeciwnika. O to właśnie chodzi jeszcze kilka machnięć, kilka uderzeń zadawanych najważniejszym z pasów mistrzowskich WWE. Rock jest już cały obolały, już nawet się nie broni, nie daje żadnych odznak życia.. Muszę to wykorzystać, muszę postarać się by ta walka, była bardziej szalona, o to tu chodzi, ma to być duże show.. Spojrzałem jeszcze tylko na tych nędznych fanów, których odgłosy ignorowałem. Jednakże, patrząc na ogromną halę, próbowałem ogarnąć wzrokiem, tylko mych fanów, których również nie było tam mało.. Dodali mi oni jeszcze więcej sił, teraz jestem zwarty i gotowy, jestem gotowy do zniszczenia celu, który leży za mną.. Nie oglądając się za siebie, mając pełną świadomość, iż mój rywal leży na ziemi, ruszam do ringu.. Stoję już obok czworokątnego pierścienia, wpadłem na kolejny genialny pomysł, który za chwilę postaram się wykonać.. Kucnąłem po raz drugi w tej walce przy ringu, spoglądając jakie przybory mogę wykorzystać, były tam same krzesła.. Zniknąłem na chwilę z oczu publiczności, wychodząc po chwili z.. STOŁEM. Tak, udało mi się wyciągnąć stolik, który wykorzystam za chwilę, wrzuciłem przytaszczony przeze mnie przybór do ringu, wchodząc po chwili za nim.. Złapałem, za dwa najdłuższe boki, stawiając go na jednym z nich, by móc wyciągnąć tak zwane "nóżki" na których stoi stół. Spojrzałem jeszcze tylko na szczyt klatki, dokładnie ustawiając stolik.. Teraz jestem już gotowy. Mój rywal jeszcze się nie podniósł, co oznacza, że szybko tego zrobić nie zamierza, cóż pozostało mi tylko go do tego zmusić.. Wyślizgnąłem się tym razem pod najniższą z lin, idąc od razu w stronę przeciwnika.. Złapałem go tylko za nogi, ustawiając w stronę klatki, wykonując po chwili przepotężną catapultę która jako kolejny cios osłabiła ciało jak i głowę przeciwnika.. Wspaniale, ten cios był tak dobrze wycelowany, co doprowadziło do tego, iż oponent, nie wywalił się lecz oparł się na stolik komentatorski, na który go po chwili włożyłem.. Nie, to nie będzie ta sama akcja, tym razem zrobię coś innego, wszedłem za mym kontrpartnerem na ciężki stolik, ustawiając się plecami do przeciwnika.. Jeszcze jeden taunt, wybicie w powietrze, i mamy kolejną akcję, pod nazwą Standing Moonsault! I tym razem ów stół się zniszczył pod tym samym rywalem. Dobrze, tym razem wykorzystam poprzedni plan, do którego ciągle zmierzam, podniosłem przeciwnika, wchodząc po chwili na szczyt metalowej konstrukcji, czekając na przeciwnika, który po chwili poczynił to samo.. Nie pozwoliłem mu się nawet podnieść, od razu zaatakowałem go serią punch'y. Było to trochę nie fair, dlatego też pozwoliłem po chwili podnieść się przeciwnikowi, przechodząc obok środka klatki. Po chwili zauważyłem tylko biegnącego w moją stronę "The Rock'a" który prędko został obalony Low Drop Kick'iem. Po którym delikwent zainkasował serię stom'ów, które kierowałem w tył głowy, i w plecy, po chwili dosiadłem na plecy przeciwnikowi, atakując tył głowy oponenta. Byłem w dobrej pozycji, do wykorzystania mojego planu, jeszcze tylko musiałem coś zrobić, by nie dać ani jednej szansy na skontrowanie przyszłego wspaniałego ciosu. Wykonałem kilka "cieszynek" pozdrawiających wszystkich tu zebranych, oczekując aż on znów będzie stał na dwóch nogach.. Chwilę później mogliśmy już ponownie zobaczyć mego przeciwnika, który zbyt szybko chciał się podnieść, przez co był ogłuszony, i zachwiany.. Wyprowadziłem jednego gut kick'a, łapiąc pod pachę oponenta, i ustawiając się tak, by spadek do ringu, na stolik był za mną.. Byłem już w dobrej pozycji, za pomocą zgiętych nóg, które po chwili wyprostowałem wyniosłem mojego przeciwnika, przenosząc go w znany sposób na mnie, i wrzucając go do ringu, na stół, za pomocą ciosu o nazwie Snap Suplex ! Wooooow ! Sam byłem podekscytowany tym, co przed chwilą dokonałem.. Przez te wspaniałe akcje, na pewno zyskałem wielu fanów, jeszcze miałem jeden pomysł, bez którego ciężko byłoby wejść do ringu.. Stanąłem przed przepaścią, spoglądając gdzie i w jakiej pozycji leży przeciwnik.. Po chwili wybiłem się lekko w powietrze, spadając na ciało przeciwnika, a tym samym wykonując Frog Splash'a.. Przy którym to tysiące flash'y pojawiły się na całej hali, które chciały złapać tylko mnie na zdjęciu.. Publiczność, już się uciszyła ze skandami imienia ich ulubieńca, po chwili skandując moje imię, byłem zadowolony, muszę jeszcze atakować, bo jedynie to może doprowadzić mnie do końca tej długiej, i niesamowitej walki.. Wyszedłem poza ring, wyciągając krzesło, i atakując nim ciągle plecy The Rock'a...