Wchodze z moim tag team partnerem, CM Punk'iem.

Kto ładniej max. 15 zdań!

I właśnie nadszedł czas, aby przejść do kolejnego starcia, zaraz po tym, jak sędzia trzepnął w gong, a moim dzisiejszym rywalem jest nie byle kto, tylko sam pyszałek - Chris Jericho, który łaskawie pofatygował się i wszedł do mojego ringu, aby dzisiaj zostać w nim pokonanym. Moja złość na mojego dzisiejszego oponenta nie wzięła się bez powodu, gdyż z Y2J'em mam na pieńku już od dłuższego czasu, bowiem przez 3 ostatnie ppv spotykaliśmy się w ringu z różnym skutkiem. Najpierw ja wygrywałem z nim na Royal Rumble, lecz potem to on pokonał mnie na Elimination Chamber w swego rodzaju kolejnej małej bitwie, aby zaraz potem na WrestleManii przegrać ze mną z kretesem w Money in the Bank ladder match'u. Czas, żeby w jakimś stopniu rozstrzygnąć to, kto tak naprawdę jest, był i będzie lepszy od tego drugiego, a przecież same nasze starcia emocjonują i elektryzują, a nawet porażają całą publikę, w związku z czym nadchodzi moment, aby wykonać kilka ruchów rozpoczynających naszą walkę.


Patrzę groźnie na przeciwnika, po czym powoli, lecz z biegiem czasu coraz szybciej, zmierzam w stronę mojego dzisiejszego rywala, gdzie to po kilku sekundach zostaje powalonym przeze mnie poprzez niespodziewany Clothesline. "Best in the World" podnosi się po kilku kolejnych sekundach, i właśnie ten moment wykorzystuję, aby pochwycić go w klincz, który to przeistaczam we Wrist Lock, z którego wykonuję kilka kopnięć prostą nogą wymierzonych centralnie w jego klatkę piersiową. Parę chwil potem wysyłam go Irish Whip'em na liny i czekam w skupieniu, ale właśnie widzę iż Jericho szykuje się do wykonania jakiegoś swoistego ataku z biegu, dlatego ucinam jego zapędy potężnym Big Boot'em prosto w głowę. Przeciwnik w swoisty sposób spotkał się sam na sam z matą, konkretnie przygniatając ją własną twarzą, na co jednak niestety nie pozwoliłem mu za długo, gdyż momentalnie przystąpiłem do stompowania go po owej twarzy, tym samym motywując go do tego, aby dość szybko powstał. Tak też się stało i Chris wrócił do gry, lecz tylko na chwilę, bowiem rozpocząłem wykonywać ataki strike'ingowe, a mowa o low kickach pomieszanych z elbow'ami i punchami w brzuch.


Tak sprawiając, że Lionheart jest zamroczony, postanowiłem zablokować jego brzuch, obejmując go tym samym, a chwilę potem przerzuciłem go za siebie wykonując Northern Lights Suplex, który był połączony z próbą przypięcia. Pin był jednak całkowicie nieskuteczny, ponieważ sędzia tylko jednokrotnie zdążył klepnąć w matę ringową, a zaś sam Jericho już regenerował swoje siły. Na to nie mogłem pozwolić, tylko momentalnie podniosłem go do pionu i już chciałem go ponownie zaatakować, ale spotkałem się z bardzo niespodziewanym uderzeniem "z liścia" w moją twarz, co spotkało się z podziwem, a zarazem ogromnym cheer'em ze strony publiki. On przecież mnie upokorzył przed nimi wszystkimi, więc muszę zetrzeć ten szelmowski uśmieszek z jego facjaty, a samą publikę muszę uciszyć, gdyż denerwują mnie te wrzaski, w których co drugie słowo to "Let's go Jericho". Dlatego też momentalnie zadałem mu jeden toe kick, po którym nastąpiło umieszczenie go na moich barkach, w pozycji jak do Fireman's Carry Slamu, aż w końcu publiczność nareszcie się uspokoiła zaraz po tym, gdy wykonałem Flapjack.

Udało mi się tak jak chciałem, obezwładnić mojego dzisiejszego rywala. Wiem jednak, że te trzy marne ataki to na niego zdecydowanie za mało. Dlatego, pomagam mu wstać, po czym jednym Gut kickiem wprowadzam go w stun i odbijając się szybkim krokiem od lin, chwilę później zza niego wykonuję Falling Neckbreaker. Ku mojemu zaskoczeniu, Chris podniósł się z maty szybciej niż bym się tego spodziewał. Muszę obrać więc inną taktykę - pomyślałem. Jak pomyślałem, tak chwilę później zrobiłem. Publiczność była zrozpaczona, gdy ich ulubieniec po raz kolejny dostawał bęcki, a konkretnie gdy zobaczyli Release German Suplex, ukierunkowany w narożnik. Część mojego planu została wykonana, pora na dalszą część. Przeciwnik był już w narożniku, więc szybkim krokiem podszedłem do niego i nie pozwoliłem mu zaczerpnąć nawet oddechu, gdyż spotkał się z trzema punchami wymierzonymi w głowę. Wykorzystując jego chwilowe zamroczenie chwyciłem go i umieściłem na narożniku. Tam wszedłem na drugą linę i zadałem mu jeszcze jeden dodatkowo zamraczający elbow strike wycelowany w jego głowę. Teraz pozostało dopełnić formalności, jaką było późniejsze wykonanie Super-plex'a.

Po pomyślnie wykonanej części mego planu na przebieg tej walki, nadszedł czas na przejście do kolejnej jego części. Po akcji z narożnika przeciwnik potężnie grzmotnął o matę ringową. Przysporzyło mi to sporo radości, bo wiadomo, to ja dominuję w tym starciu, co właśnie zostało w znaczący sposób udowodnione. Na początek podniosłem mego przeciwnika i zaskakując go, znienacka wykonuję T-Bone Suplex. Tak pokazałem po raz kolejny moje umiejętności ringowe, lecz wciąż czegoś brakowało. Z tymi myślami przystąpiłem do stompowania mojego przeciwnika, aż spowodowałem to, że wstał. Nie mogłem więc pozwolić mu na nagłe przejęcie inicjatywy, to mogłoby dla mnie skończyć się tragicznie! Musiałem zaatakować pierwszy! Tak też czyniąc zadałem mu jeden gut kick, aby się złożył w pół, aż nadszedł moment przejścia do double underhook clutchu. Chwilę potem widzieliśmy już Tigerbomb ... Po tym nastąpiła chwila przypięcia, lecz Chris odbił swoimi nogami. Szybko, gdy otrzeźwiałem po chwili, doszło do pojedynku. Obaj biegliśmy na siebie, z zamiarem wykonania Clothesline'u. Ja jednak schyliłem się pod jego ręką, i jak przyszło co do czego, gdy ów zaczął biec na mnie ponownie - pochwyciłem go szybko wykonując Sidewalk Slam!

Uznajmy, że Jericho wyszedł nagle poza ring i zwycięzcą przez Count Out okazuje się być Mr. Money in the Bank, David "A-List" Otunga!