Ekran pokazał średniej wielkości szatnię. W rogu przy małym stoliku siedział John Cena! Zajadał właśnie płatki. Gdy zauważył kamerę, poruszył się niespokojnie na krześle i zrobił zdumioną minę. Założył swoją zieloną czapkę, która leżała obok niego. Zmieszany powiedział.

JC: Wy, tutaj? Myślałem, że przyjdziecie trochę później. Cóż, w sumie to nic nie szkodzi. Zastanawiałem się właśnie jak wam to wszystko powiedzieć. Zacznę od początku, czyli Wrestlemanii! Stało się, pokonałem Stinga, jednak chyba i tak nie było wątpliwości kto wygra, nie? Mimo to czuję się świetnie z myślą, że zwyciężyłem z takim zawodnikiem. Nie poddałem się i walczyłem do końca. Pamiętajcie, wytrwałość jest kluczem do sukcesu. Bez niej mało osiągniesz w tej federacji...

Przerwał, gdyż ktoś zaczął pukać do drzwi. John wskazał kciukiem na nie i zrobił wielkie oczy do kamery. Następnie podszedł do wyjścia, skradając się i szybko otworzył drzwi. Aby dostrzec swojego gościa, musiał opuścić głowę. Przed nim stał mały chłopiec, który miał około dziesięć lat. Był ubrany w strój wrestlera, który właśnie otworzył mu drzwi. Cena odwrócił się do ekranu, robiąc minę "what the fuck?". Szybko skierował wzrok na malca, nie chcąc pokazać braku kontroli nad tym, co się działo.

JC: Hej mały, co cię tutaj sprowadza? Bardzo mi miło, że ktoś do mnie przyszedł, bo bardzo lubię odwiedziny. Zastanawia mnie tylko, w jaki sposób udało Ci się tutaj dostać, gdyż ochrona nie mogła Cię tutaj wpuścić, a poza tym szacunek za orientację w terenie! Na twoim miejscu dawno bym się zgubił w tak wielkich korytarzach, przez które musiałeś przejść! Pewnie przyszedłeś tutaj, żeby spytać się o jakieś rady, bo na pewno chcesz w przyszłości być taki, jak ja! Widzę to w twoich oczach! Dam Ci jedną wskazówkę, której trzymaj się przez całe życie! Nigdy, nigdy, ale to nigdy się nie poddawaj. Musisz zawsze być twardy, zawsze musisz być kimś, rozumiesz? Myślę, że to wystarczy, yy tsaa... Wybacz chłopaku, jednak w tym momencie muszę się przygotowywać do występu. Jeszcze raz dzięki, że tutaj przyszedłeś. Aha!

Podszedł do stolika z którego wziął pełną paczkę płatków i dał ją dziecku. Następnie ściągnął mu czapkę i poczochrał po głowie. Uśmiechnął się, trzaskając zdezorientowanemu dziecku drzwiami przed nosem. Ponownie odwrócił się do kamery, oddychając z ulgą...

JC: Yy, wybaczcie. Także jestem zdziwiony, to pierwszy raz, gdy ktoś tak puka do mojej szatni. Na czym to ja... Ah tak! Po walce ze Stingerem powiedziałem dwa zdania na temat mojego nowego rosteru, jakim jest RAW. Sprawa między mną, a Generalnym Managerem SmackDown! jest raczej prywatna, więc nie będę wam wyjaśniał o co chodzi. Wystarczy to, że po prostu mnie oszukał i nie mam zamiaru dalej z nim współpracować. Miejmy nadzieję, że na tej tygodniówce będzie o wiele lepiej i szef nie jest takim gburem... Pisałem o tym już na facebook'u, jeżeli chcecie mieć stały kontakt i być na bieżąco z moimi sprawami, zapraszam właśnie na ten portal, w którym staram się udzielać regularnie. Uważam, że to by było na tyle. Aha...

John wziął kolejną paczkę płatek i podszedł bardzo blisko do kamery. Przystawił je do ekranu, pokazując nazwę i całą okładkę. Uśmiechnął się i powiedział:

JC: Bardzo dobre płatki, na prawdę polecam. Mi smakują, wam na pewno też przypadną do gustu. Życzę smacznego i do zobaczenia na kolejnym RAW!

Ekran zrobił się ciemny...