Edge w jakże efektownym stylu wszedł do kwadratowego pierścienia, w którym zaczął jeszcze tauntować do fanów, których ma całkiem sporo. Theme Rated-R Superstars'a ucichło. Fani wiedzieli kto zaraz wyjdzie na rampę. Mija parę chwil, ale dalej nic nie słychać. Fani zaczynają coraz bardziej buczeć, jednak dalej niema ani śladu po zwycięzcy Royal Rumble Match'u. Heat zaczyna się powiększać i w najmniej oczekiwanej chwili, zaczyna grać znane theme.[/i]



Po pierwszych sekundach theme songu, heat powiększył się jeszcze bardziej. Po chwili, sam The Next Big Thing, bardzo powolnym krokiem wyszedł na rampę! Swoje pierwsze kroki skierował na koniec lewej rampy, gdzie popatrzał pogardliwym wzrokiem, oraz uniósł ręce do góry jak to ma w zwyczaju. Dalej wyruszył na prawą stronę rampy, gdzie ponowił swój czyn, po czym przeniósł się na środek rampy, na drogę która prowadzi wprost do ringu. Stojąc przed tą drogą, zaczyna swój taunt, z którego słynie, kończąc go również znanym uniesieniem rąk. Po tym wszystkim, również powolnym krokiem, kieruje się w stronę kwadratowego pierścienia, nie zwracając uwagi na gwiżdzących oraz buczących na niego fanów, wręcz przeciwnie, sarkastycznie się do nich uśmiecha. Po dojściu do miejsca starć, zatrzymuje się i spogląda prosto w oczy Edge'a. Po chwili jednym skokiem przenosi się na apron. Po tym skoku z narożników wylatują ognie, a sam Brock kontynuuje swój taunt. Po krótkim rozgrzaniu nóg, chwytając się najwyższej z lin, wskakuje nad nią do ringu, gdzie natychmiast kieruje się na jeden z narożników, gdzie tauntuje do buczących na niego fanów. Następnie schodzi z corner'a a kieruje się do narożnika który jest naprzeciwko tego, w którym stoi Edge, gdzie się rozgrzewa i czeka na gong.

Obaj stoimy naprzeciw siebie, wewnątrz pierścienia zwanego też ringiem. Wymieniamy się spojrzeniami, chcąc jakby wystraszyć nimi rywala. Nie dajemy ponieść się emocjom, jakby nigdy nic stoimy w przeciwległych narożnikach. Na naszych twarzach widać nienawiść, którą musimy wyładować. Nagle to wszystko przerywa jeden niepowtarzalny dźwięk. Daje on znak, że najwyższy czas zacząć myśleć tylko i wyłącznie o przeciwniku a także dzisiejszym pojedynku. Tym sygnałem jest *GONG*

Po usłyszeniu tego dźwięku, nie ruszamy na siebie, tylko dalej stoimy nieruchomo, wymieniając się spojrzeniami. Patrząc prosto w oczy Edge’a, zauważam strach, przez co na mojej twarzy pojawia się uśmiech, który natychmiast prowokuje Rated-R Superstars’a do ataku. Opurnista natychmiast rusza na mnie z zamiarem zaatakowania, więc nie mogę stać bezczynnie – wychodzę na spotkanie z rywalem. Szybkim krokiem podchodzimy bliżej siebie, lecz gdy jesteśmy prawie twarzą w twarz, rezygnujemy z tej opcji i zaczynamy krążyć po całym ringu, chcąc wyczaić się na lepszą okazję do ataku. Kółka które robimy, zaczynają robić się coraz mniejsze, jesteśmy coraz bliżej siebie. Po jakiejś chwili, nasze ręce spotykają się na barkach – wchodzimy w klincz. W tej pozycji, mój opponent jest przegrany. Pod względem siłowym, mało jest równych mi osób. W tym przypadku jest podobnie. Bez problemu spycham Edge’a do narożnika, skąd wyprowadzam mocny Irish Whip, prosto do przeciwległego corner’a. Pod siłą uderzenia, rywal odbija się od rogu. Widząc to, natychmiast zaczynam bieg w jego kierunku, po czym dobiegając do niego, wbijam go w matę mocnym Clothesline’m. Rated-R Superstars spoczywa na macie a ja stoję tuż obok niego, więc nie mogę nie skorzystać z okazji, czyli stompowania rywala. Po kilku takich stompach skierowanych na klatkę piersiową, odsuwam się od przeciwnika i wyczekuję na moment w którym ten się podniesie. Myślę o jak najszybszym zakończeniu tego pojedynku. Nie mam zamiaru ponownie upokorzyć rywala, chociaż czemu nie. Gdyby teraz to wygrać? Moje przemyślenia przerywa fakt, iż Edge zaczął powoli wstawać na nogi. W celu zadania następnego ciosu, ustawiam się tuż za nim i wyczekuję aż w pełni stanie na nogi. Wreszcie ten moment nadchodzi, więc jednym płynnym ruchem, przekręcam rywala w swoją stronę. Rozkojarzony oraz niczego nie świadomy Edge, odwraca się w moją stronę, a tam czeka na niego niespodzianka. Natychmiast wrzucam go sobie na plecy! Fani wstali z miejsc, aby zobaczyć to co zaraz nadejdzie. Przechodzę z oponentem na plecach, na środek ringu, gdzie bez żadnych skrupułów, wykonuję na rywalu F-5! OMG! To dopiero początek walki, a Ultimate Opportunist, już spoczywa na macie jak nieżywy. To jednak mi nie wystarcza. Muszę udowodnić swoją wartość, ponieważ już na następnym PPV, zawalczę o jeden z głównych pasów mistrzowskich. Bez większego problemu, pomagam wstać leżącemu na środku ringu przeciwnikowi, ale ponownie znów wrzucam go na swe silne plecy. Wyrzucam nad siebie i znów mamy F-5! To nie jest chyba najlepszy dzień dla Edge’a. Spoczywa on nieruchomo na macie, ale to chyba nie wszystko co przygotował dla niego Brock. Znów go podnosi i po chwili Edge, znów ląduje na plecach zwycięzcy Royal Rumble Match’u! Ponownie przechodzę na środek miejsca starć, gdzie po raz trzeci wykonuję F-5, po którym pinuję przeciwnika…


Ostatnia akcja z użyciem Tactics.

Gdy tylko usłyszę trzecie klepnięcie, szczęśliwy wstaję z pinowanego rywala i przy swoim theme song'u, zaczynam tauntować do swoich nielicznych fanów. Wchodząc na jeden z narożników, pokazuję na logo Wrestlemanii a następnie na brzuch, jakbym chciał powiedzieć że tam będzie leżał pas. Następnie opuszczam ring i schodzę na backstage.