Znajduję się w strasznie niewygodnej sytuacji.Ręce zablokowane oraz twarz na macie. Muszę coś z tym zrobić. Postaram się rozegrać wyjście na pewne fazy. NA samym początku wyginam głowę w bok, a następnie lekko w przód (jak do fikołka). Jest to oczywiście nie do końca możliwe, abym ją wykrzywił w pełni jak chcę. Aby to zrobić muszę się lekko podnieść na nogach- co czynię, podkulając nogi tak, abym był na kolanach. Stąd już łatwo mi będzie ustawić głowę tak jak chcę, co czynię. Dźwignia nadal jest zapięta, a ja muszę coś z tym zrobić. Z kolan podnoszę się lekko na czubki palców. Jestem na pół leżąco, ale z takiej pozycji łatwo już mi zrobić fikołek w przód- co czynię, jednocześnie przechodząc do pinu. 1...2.. I Daniel aby nie przegrać musi odbić pin, jednocześnie puszczając dźwignię.

Udało mi się podkulić nogi i uwolnić głowę. Połowę planu mam za sobą. Staram się przesunąć troszkę do Bryana w przód, w sposób, aby cały ciężar mojego ciała spoczywał na karku, co jest niebezpieczne. Szamotam rękoma, co dodatkowo poluźnia uchwyt. Staram się je wyrwać, lecz nie udaje mi się to. Droga wyjścia jest tylko jedna. Podpierając się palcami nóg o matę, wybijam się z nich i ląduje plecami na brzuchu Daniela, który upada na łopatki, co powoduje pin! 1...2.. Ale Amerykński Dragon odbija pin, jednocześnie puszczając dźwignię!

Wyszedłem  z dźwigni i niewiele brakowało, abym wykonał pinfall na rywalu i wybrał walkę o miano pretendenta do pasa. Życie nauczyło mnie nie chodzić na skróty i zawsze wybierać optymalniejszą drogę. Tak będzie i tym razem, aby wywalczyć coś muszę sobie na to zapracować.

Oboje z Danielem leżymy, lecz szybko wstajemy. Byran wyprowadza punch prosto w moją szczenkę. Odrzucił mnie on trochę, lecz nie aż tak bardzo, bym stracił kontrolę nad pojedynkiem. Ten cios tylko mnie rozwścieczył. Od razu rzucam się na Daniela z serią punchy prosto w jego twarz. Fani krzyczą ze zdumienia „Yes, Yes!”. Zdziwiło mnie to troszkę, gdyż po mojej akcji wykrzykują właśnie to słowo, jednak nie przeszkadza mi to. Serią mych ataków spycham Daniela do narożnika, gdzie nadal go okładam. W pewnym momencie sędzia mnie zaczął odciągać. Zaprzestałem uderzeń, ale w tym samym momencie przyszedł mi do głowy pomysł…  Dlaczego by nie dać kolejnej szansy fanom na pokrzykiwanie? Wchodzę na 2 linę narożnika, tak by mieć Bryana między moimi nogami. Jedna ręką chwytam jego głowę i obijam ją pięścią, a fani liczą razem ze mną uderzenia
1…
2…
3…
4…
5…
6…
7…
8…
9…
W tym miejscu się zatrzymałem. Połowa ludzi krzyknęła już „ten”, jednak pozwoliłem im delektować się tą chwilą i dopiero po kilku sekundach uderzam ponownie Daniela!
10!
Kolejna burza oklasków w moją stronę! Czas jednak wykonać coś, po czym opponent ucierpi. Schodzę z lin i odsuwam się delikatnie na bok. W tym momencie mój rywal na chwiejnych nogach i trzymając się za twarz podąża w stronę środka ringu. Grzechem byłoby nie wykorzystać sytuacji, kiedy mam rywala tyłem do siebie. Dlatego też przechwytuję jego głowę od tyłu podobnie jak pod gilotynę, jednak wykonuję Inverted facelock Backbreaker. Ałć! Plecy Bryana aż strzeliły! Amerykański Dragon ponownie wita się z matą! Zmęczony już pojedynkiem nie zamierzam odpuszczać. Staję tyłem do leżącego rywala. Upewniam się, że nie uda mu się skontrować mojej akcji, po czym wykonuję Standing Moonsault.


Proszę wziąć pod uwagę, iż napisałem post jako pierwszy, nie wiedząc ile napisze Aigor. Proszę dlatego zwracać uwagę tylko na jakość!

Kontynuuj Danielu. xD

Nie oberwałem zbyt dużo ciosów w tej walce, gdyż to ja przez jej większość posiadałem inicjatywę. Dzięki temu mam teraz sporo sił na wyjście z dźwigni. Na początek podnoszę się na kolana- po prostu je podkulam, co powoduje, że ból jest o wiele mniejszy mimo tego, iż Daniel zaciąga uchwyt jak tylko może. Teraz droga do wyjścia jest już prosta jedną rękę mam zablokowaną między nogami Daniela, a drugą wolną. Wolną ręką staram się rozerwać uchwyt, podszczypując rywala, czego sędzia nie jest w stanie zauważyć, natomiast drugą rękę kolebotam z całych sił na wszystkie strony tak, aby ją w końcu wyciągnąć.

Zdałem sobie sprawę z tego, iż nie wyjdę w ten sposób z dźwigni. Będąc już na kolanach mam lepszą sytuację do wyjścia, toteż do głowy zawitał mi pewien pomysł. Wolną ręką przecież mogę obijać głowę Daniela... Będzie to całkiem możliwe, biorąc pod uwagę moją obecną pozycję (Jestem na kolanach z poluzowanym już uchwytem). Dlatego też biorę jak największe zamachy i uderzam z całą siłą w twarz Bryana pięścią. Amerykański Dragon nie ma ochoty puścić uchwytu, dlatego też zaczynam Go bić mocnymi, szybkimi oraz krótkimi ciosami z prawej ręki, w dodatku kolibiąc biodrami, aby były one mocniejsze. Po kilkunastu uderzeniach mój rywal jest lekko zamroczony. W tym momencie ręką, którą przed chwilą Go obijałem, chwytam dłoń Daniela i rozrywam z całych sił uchwyt. Musi mi się to udać, bo Bryan nie ma już sił i ochoty trzymać dźwigni po tylu zainkasowanych ciosach. Dosłownie chwilę później wyciągam uwięzioną rękę, która była umiejscowiona między nogami byłego championa szybkim ruchem. Po wyjściu jak najszybciej wstaję.

Wraz z opponentem wstaliśmy równocześnie po wyjściu z dźwigni, która zmęczyła nie tylko mnie, ale także Daniela, gdyż cały czas musiał walczyć o to, aby była ona w poprawny sposób zapięta. (1) Stojąc naprzeciw siebie zamierzam zaatakować rywala, co czynię wymierzając mu punch- Daniel odpowiada tym samym, mamy wymianę ciosów- pięść za pięść, cios za cios, podekscytowani fani po każdym ciosie krzyczą „yes!”, gdyż walczący obecnie w ringu gladiatorzy są pozytywnymi postaciami. (2) Po dłuższej wymianie ciosów wyprowadzam kopnięcie w brzuch Daniela, które powoduje, że mój rywal się zgina. (3) W tym momencie otwiera mi się droga do kolejnego ataku- punch z góry ląduje na twarzy zamroczonego Bryana, po którym przechwytuję jego rękę i posyłam Go irish whipem w narożnik. (4) Podążam w stronę opponenta, który obecnie opiera się o gąbki osłaniające metalowe złącze lin z linami i w narożniku w prezencie Daniel dostaje ode mnie kilka Shoulder thrustów. (5) Wejścia barkiem w Danielssona spowodowało, że jego żebra zostały osłabione, a sam zawodnik zgiął się lekko do przodu, trzymając się lin, by nie upaść. (6) Owa sytuacja była dla mnie znakomita, dlatego też cofam się kilka kroków, po czym biorę rozbieg i uderzam Daniela potężnym clothesline w narożniku. (7) Impet uderzenia był tak duży, że submission master siada opierając się o gąbki narożnika niczym dziecko w piaskownicy! (8) Spojrzałem w kierunku fanów, którzy już wiedzieli co się szykuje- wszyscy poderwali się ze swoich miejsc i zaczęli skandować „We want show time, We want show time!” (9) Nie mogłem zawieść tak licznie zebranej publiczności, która wypełniła halę, więc zbliżam się do Bryana na odpowiednią odległość, po czym zaczynam tańczyć po to, by wykonać swoją markową akcję- House Party. (10) Na arenie rozległ się bardzo głośny cheer w moją stronę! (11) Zmobilizowało mnie to jeszcze bardziej do walki, więc wszedłem na 3 linę i szykuję się do akcji wysokiego ryzyka, jednak w tym momencie Daniel wstaje na nogi i wykonuje mi Roundhouse Kick w momencie, gdy już szykowałem się do skoku (12) Zamroczyło mnie to strasznie, co wyjaśnia mój upadek za ring… (14) Bryan podbudowany swoją postawą wychodzi z ringu, chwyta mnie i wrzuca z powrotem do kwadratowego pierścienia, po czym wchodzi tam za mną i od razu przypina. (15) Wszyscy na hali wiedzą, że to będzie koniec, sędzia wykonuje swoją robotę- one…two…thr… i Human Tornado odrywa bark, to jest coś niesamowitego, Daniel Bryan złapał się za głowę, sędzia także,  a Tornado nadal pozostaje w grze! (16) Mistrz subów nie zwleka z końcem walki- od razu mnie podnosi, jednak w tym momencie zostaje przeze mnie podcięty i leży na deskach. (17) To jest niewiarygodne- katastrofalny obrót spraw. (18) Wykorzystując sytuację szybko chwytam i podnoszę z ziemi nogi Daniela, po czym przeciągam go pod narożnik i wykonuję Katapultę, po której Bryan przywitał się z narożnikiem i odleciał gdzieś w okolice środka ringu- lepsza sytuacja się nie zdarzy, od razu wchodzę na 3 linę i czekam, aż mój opponent wstanie, a kiedy to czyni, wyskakuję i wykonuję Cacun Tornado. (19) Jest mi nadal mało, po akcji nie przypinam, tylko podnoszę rywala, wkładam jego głowę między swoje nogi, wyczekuję odpowiedni moment, aż w końcu mamy piękny African Destroyer z automatycznym przejściem do pinu. (20)
Wykorzystuję UM.Tactics

Niesamowicie szczęśliwy ostatkiem sił trzymam się na nogach. Wchodzę szybkim krokiem na narożnik i tauntuję w stronę fanów, pokazując miejsce na mojej talii, gdzie po gali Royal Rumble znajdzie się pas US! Zobaczyłem leżącego Daniela i pomogłem mu wstać, po czym podałem mu rękę i podziękowałem za walkę. Następnie przy owacji fanów i z dużym uśmiechem na twarzy schodzę na BS