ADAM COLE BAY BAY!

Kiedy na arenie zaczął grać znany wszystkim fanom utwór, trybuny oszalały. Nienawidzony przez wielu, Kochany przez wszystkich! Na rampie bowiem pojawił się The One and Only, The Best Damn Pro Wrestler on the Planet, The King of This City - Adam Cole wraz z Liv Morgan. Zawodnik, który swoim charakterem oraz charyzmą przyzwyczaił ludzi do tego, że nie da się go po prostu nienawidzić. W federacji nie ma drugiego takiego zawodnika, który po swojej stronie miałby tylu samu zwolenników co hejterów. Swoimi umiejętnościami przy mikrofonie potrafi pokonać niemalże każdego zawodnika, a jeśli chodzi o sam styl walki przypomina on zawodników z topu. Nic więc dziwnego w tym, że jest tak rozpoznawalną osobą w świecie zapasów, jest po prostu jednym z najlepszych.

INTRODUCE TO THE RING, FROM PANAMA CITY, FLORIDA, WEIGHTIN'
210 POUNDS with LIV MORGAN „THE KING OF THIS CITY” ... ADAM COLE!

Do ringu kierował się wraz ze swoją partnerką z dużą dozą spokoju, tak jak on to ma w swoim zwyczaju. Nigdy nie jest przestraszony wyzwania jakie staje naprzeciwko niego. Pełen uśmiechu na twarzy spogląda w kierunku ludzi, którzy w okolicach rampy chcieliby zbić z nim piątkę. Adam nawet do jednego z nich podszedł i wysunął rękę, ale w ostatnim momencie ją zabrał - typowy on. W ringu stanął bardzo pewnie. Spojrzał na Liv Morgan i zaczął świecić swoimi śnieżnobiałymi ząbkami. Ta również bardzo szeroko uśmiechająca się zawodniczka, wiedziała, że za chwilę jej facet wykona kawał dobrej roboty. Odpowiednio chcąc go zmotywować, podeszła i złożyła na jego policzku buziaka. Adam szybko wytarł to ręką, ponieważ miał na twarzy szminkę.

Zdawałem sobie sprawę z tego, że dzisiejszy pojedynek wcale nie musiał należeć do najłatwiejszych. Tej nocy naprzeciwko mnie stanął gość, który gabarytami jest większy niż ja i Liv Morgan razem wzięci. Wiedziałem, że będę musiał wykazać się sprytem, bo moja siła na nic się nie zda. Odkąd dowiedziałem się o tym pojedynku, w mojej głowie przewijają się przeróżne scenariusze. Musiałem przecież wybrać ten, który znacznie przybliży mnie do zdobycia pasa Stanów Zjednoczonych podczas Elimination Chamber. Nie dopuszczałem do siebie myśli, że może być inaczej. Zwłaszcza że ten zepsuty kraj potrzebuje takiego reprezentanta jak ja.

Nie wszystko jednak potoczyło się tak, jak to sobie planowałem.

Gniew, który w tamtym momencie mnie przepełniał, był jak wulkan czekający na erupcję. Jak mogłem dopuścić do tego, że znalazłem się na granicy wytrzymałości? Byłem wyczerpany i odczuwałem ból z każdej możliwej partii ciała. Rusev nade mną górował. Wiedział co chce zrobić i był w swoich poczynaniach bardzo pewny siebie. Ja natomiast leżałem niczym panienka czekająca na to co miało dopiero nadejść. Przetarłem włosy, z których pot lał się strumieniami wprost do moich oczu, powodując nieprzyjemne pieczenie. Nabrałem kilka głębszych wdechów, aby przyśpieszone bicie serca się unormowało.

Wiedziałem, że w moim narożniku znajduje się osoba, na którą zawsze mogłem liczyć w takich momentach. Liv Morgan bez zawahania się wskoczyła na apron. Rusev odwrócił się w jej kierunku, będąc zaskoczonym zaistniałą sytuacją. W pewnym momencie nawet chciał wejść z nią w konwersację, jednak zanim oboje zdążyliśmy się zorientować, do gry weszła Lana. Obie panie w tamtej chwili zaczęły bić się między sobą poza ringiem. Mój spryt pozwolił mi wykorzystać to zamieszanie. Stałem już na nogach i tylko czekałem aż ten naiwny kretyn odwróci się w moim kierunku. Nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, że byłem przygotowany na sprezentowanie mu jednej z akcji kończących. Bulgarian Brute spojrzał się na mnie w wymowny sposób, gdy zorientował się, że czyhałem tuż za jego plecami. Było już za późno na jakąkolwiek reakcję, ponieważ powalił go piekielnie mocny Superkick. Jego barki z dużym impetem padły na matę, a ja nie tracąc czasu, rzuciłem się do przypięcia. Arbiter doliczył do trzech i w ten właśnie sposób zostałem pretendentem do pasa Stanów Zjednoczonych!

330/330
30/30
słów

Yankess: post całkiem przyjemny, nie musiałem zbytnio się zatrzymywać przy jego czytaniu. Składniowo też źle to nie wygląda. Ciekawy opis emocji i odczuć towarzyszących ci przy tejże walce. Również ciekawy pomysł z wykorzystaniem Liv w celu odwrócenia uwagi Ruseva. Post na plus

Hyppe: post również całkiem fajny. Lecz momentami po prostu brakowało jednej literki w słowie przez co zmuszony byłem się zatrzymać w czytaniu. Gimmick bardzo fajnie ukazany. Jednakże wydaje mi się, że za bardzo właśnie skupiłeś się na idealnym ukazaniu gimmicku przez co praktycznie wcale nie widzę tu opisu uczuć, których wymagał od was głowny arbiter.

Z mojej strony punkt leci na konto Yankessa

Cole 1:0 Rusev

Wybaczcie, najcięższy tydzień życia. Adam Cole 2-0, więc wygrywa, gratulacje.