Jestem

Wchodzę

GONG!

Mark Henry vs. Johnny Mundo

Początek walki. Na ring wchodzi Mark Henry, który zrobi to co robi oraz Johnny Mundo. Opiszcie początek tego, jakże ekscytującego starcia na 330 słów.

D-Bryan vs Jay White

Walka trwa w najlepsze. Bryan obijany jest przez drużynę niegodziwców. Mundo został chwilę wcześniej sklepany poza ringiem. Henry wykonuje na Bryanie Powerslam i wpuszcza do ringu White'a, który nonszalancko podchodzi do lewo zipiącego rywala. Bryan opisz swój powrót, White dalszą destrukcję

Kł na na max 330

Pewny swego, a zarazem i wypełniony niebywałymi pokładami wściekłości przystępuję do dzisiejszego starcia. Zaledwie dwa tygodnie temu toczyłem bój z Mundo oraz Whitem, natomiast dziś zostałem połączony z Jay'em w zespół przeciwko Johnnyemu i Bryanowi. Złość, jaka we mnie się tliła była ogromna, zachowanie zarządu stanowiło dla mnie zagadkę. Zawodnik, którego jeszcze nie tak dawno chciałem zniszczyć i wprowadzić do Hall Of Pain dzisiejszego wieczoru jest mym sprzymierzeńcem, lecz nie to było teraz dla mnie najważniejsze, jedyne czego dziś pragnąłem to chęć zadania jak największego bólu i cierpienia rywalom.

Nonszalancko wyszedłem do środka ringu, czekając na podobny ruch przeciwnika. Johnny jednak nie kwapił się do potyczki siłowej, nie dziwie mu się ani trochę. W końcu jestem najsilniejszym człowiekiem na świecie. Mundo począł zataczać koła wewnątrz pierścienia, nawet na sekundę nie zamierzałem tracić go z oczu. Jednakże w końcu coś we mnie drgnęło i ruszyłem na konkurenta. Był to nie mały błąd bowiem Guru of the Greatness wykorzystując przewagę szybkości umknął pod mą wystawioną ręką. Nagle poczułem uderzenia w korpus, którymi Johnny chciał mnie osłabić. Uśmiechnąłem się jedynie pod nosem i złapałem w swe łapska głowę rywala, po czym z ogromną siłą wykonałem Headbutt. Mundo natychmiastowo runął na matę, lecz nie zgasiło to jego zapału. Dopingowany przez setki, a nawet i tysiące kibiców, a także i przez swego tag team partnera nie zamierzał się poddawać. Czekając na ruch przeciwnika, poczułem pierwsze krople potu pojawiające się na mym czole i powoli spadające na podłoże, po którym stąpamy. Rywal długo rozmyślał nad kolejnym ruchem, w końcu jednak postanowił z pełnym impetem wyruszyć z dotychczas zajmowanego miejsca. Nim zdążyłem cokolwiek zdziałać, Mundo przebiegł pod mą rękę i zwiększył swe tempo poprzez odbicie od naprężonych lin. Na nic jednak zdały się jego starania bowiem byłem na taki scenariusz dobrze przygotowany. Co prawda Johnny ponownie umknął pod mym łapskiem, lecz przy ponownym spotkaniu w centrum ringu nie dałem się tak łatwo zaskoczyć. Big Boot skierowany wprost w czoło adwersarza nie pozostawił żadnych złudzeń do kogo należy początek starcia. "That's What I Do" ryknąłem pewny siebie, by następnie przystąpić do dalszej ofensywy.

Wchodząc ponownie do tego ringu, czułem wściekłość. Porażka z Rollinsem sprzed tygodnia była zdarzeniem, które nie powinno się wydarzyć. Niestety, porażka ta skutecznie popsuła mi słodki smak zemsty, jaką sprawiłem Mundo, przez co nie został pretendentem do nowo utworzonego mistrzostwa. Tego wieczoru zamierzałem dać upust swoim negatywnym emocjom. Po dokonaniu zmiany z Markiem wiedziałem, że czas dokończyć robotę. Ślimaczym krokiem podszedłem w stronę konającego Bryana, obserwując go niczym drapieżnik swoją ofiarę. Daniel próbował się podnieść, podciągając się na pasku od mych spodni. Widok tej ślamazarnej próby walki o resztki honoru napawał mnie obrzydzeniem. Spojrzałem w oczy klęczącego rywala, a następnie zdzieliłem jego twarz poniżającym slapem. American Dragon osunął się z powrotem na matę, natomiast na mojej twarzy rozpromienił się szeroki uśmiech. Publiczność szybko skwitowała to buczeniem, w końcu po ostatnich wydarzeniach wyrastałem na wroga publicznego numer jeden w tej federacji. Chwyciłem brutalnie Bryana za kudły, a gdy stał już na prostych nogach, wypłaciłem mu potężne kolano w brzuch. Oponent schylił się, natomiast ja podniosłem do góry jego sylwetkę, po czym z pełnym impetem rzuciłem nim o swoje kolano (Pendulum Backbreaker). Przeszywający ból odcinka lędźwiowego wyraźnie dał się we znaki Bryanowi, który z każdym ciosem stawał się coraz słabszy. Spojrzałem na przeciwny narożnik, gdzie stał sfrustrowany całą sytuacją Mundo, próbujący zmotywować swojego partnera. Niestety, było już za późno. Rzuciłem prowokacyjne spojrzenie w stronę drugiego z rywali, dając mu do zrozumienia, że będzie następny. Powoli obserwowałem podnoszącego się Bryana, będąc gotowym do dalszej destrukcji. Ruszyłem w jego stronę, jednakże rywalowi pomimo przyjętych akcji nie brakowało woli walki. Błyskawicznie zaatakował mnie serią low kicków wykrzykując przy tym "Yes! Yes!". W moim udzie pojawił się dokuczliwy ból, z kolei Bryan odbił się od lin i podbiegł w moją stronę. Czujność jeszcze mnie nie opuszczała, dlatego złapałem rywala i rzuciłem nim bez żadnego ładu w powietrze (Flapjack). Nieprzyjaciel padł na matę, natomiast ja zaciągnąłem go do naszego narożnika, gdzie uraczyłem serią ciosów w głowę i korpus. Mark przytrzymał naszego rywala w narożniku, z kolei ja wziąłem rozbieg i z istną brutalnością wbiłem swoje kolano w podbrzusze Bryana (Kitchen Sink). Do rywali powoli docierał fakt, że połączenie Switchblade'a z Najsilniejszym Człowiekiem Świata stanowi monolit nie do rozbicia.

Starcie drużynowe dobiegało powoli końca. W ferworze walki z Mundo nie zdołałem się w porę połapać, że wylądowaliśmy poza ringiem. Trzeba przyznać, że zaciętość tej rywalizacji nadawała walce specjalną otoczkę. Stojąc przy barierkach, próbowałem walczyć o każdy możliwy haust powietrza. Dopiero Dropkick ze strony rywala sprawił, że wylądowałem za barierką w strefie dla fanów. To było dla mnie niczym cios mokrą szmatą prosto w twarz. Mundo momentalnie przeskoczył barierkę i wywiązał się między nami morderczy brawl. Mocne ciosy lądowały na mojej głowie z tą samą częstotliwością jak te na kasku rywala. Kto dłużej wytrzyma tę walkę na wyniszczenie? W pewnym momencie uraczyłem Johnny'ego łamiącym kolanem w brzuch. Książę Parkouru pochylił się, z kolei ja podniosłem go jedną ręką wysoko ku górze i błyskawicznie cisnąłem na twardą posadzkę (Uranage). Fani byli głęboko rozczarowani, w końcu miałem okazję z bliska przyjrzeć się im, gdy ich nowy idol po raz kolejny uległ mojej sile. Kibice musieli rozdwoić swoją uwagę, obserwując również wydarzenia w sercu ringu. Mark Henry toczył bój z Bryanem, wiedziałem, że teraz reszta pozostaje w jego rękach. Henry stał nieco oszołomiony w narożniku, gdzie American Dragon zamierzał go wykończyć. Bryan złapał rozbieg, jednakże Mark w porę ocknął się i wybiegł naprzeciw rywalowi, po czym wykonując mocarny Big Clothesline skontrował tą brawurową próbę ataku (Corner Dropkick). Afroamerykanin szybko chwycił Bryana za włosy i ryknął mu prosto w twarz. "That's what I do!" rozległo się po ringu, a następnie mój sojusznik z niebywałą lekkością podniósł oponenta i wykonał World's Strongest Slam. 1! 2! 3! Pasmo niepowodzeń wreszcie zostało zakończone.

Ostatnio edytowany przez Carrick (2020-07-06 23:40:49)