Witam serdecznie

Nie tak wyobrażałem sobie początek swojej krucjaty, mając na biodrach tytuł mistrzowski. Porażka na ostatnim RAW była jak uderzenie tępym narzędziem w głowę - nie wiedziałem co się stało, oraz jak do tego doszło. Plułem sobie w brodę, nie potrafiąc wybaczyć kolejnej przegranej na koncie. Życie jednak potrafiło zaskakiwać, czego dowodem był fakt, że pojawiłem się w walce wieczoru o miejsce w komorze - dzięki temu miałem okazję zdecydowanie szybciej zrealizować plan, który budowałem od momentu złożenia podpisu pod kontraktem z WWE.

Pot zgromadzony na moim czole zaczął gnać w dół, zalewając oczy, a następnie usta. Wyostrzyłem wzrok, aby ujrzeć pozycję swojego przeciwnika, który niczym grom z jasnego nieba powalił mnie na deski maty ringowej. (Lariat) Zacisnąłem zęby, łapiąc się za głowę, która przyjęła kilka mocnych ciosów. Jay szczycił się tym faktem, czego dowodem było panoszenie się po ringu z dumnie uniesioną głową. Zmęczenie jednak wdawało się we znaki, oboje nie byliśmy już tacy agresywni jak na samym początku. Zacząłem podnosić się za pomocą lin, których mocno się trzymałem, łapiąc przy tym jak największą ilość powietrza. Wiedziałem, że muszę coś wymyślić, aby móc zrealizować długofalowy projekt. White doskoczył do mnie, starając się złapać mnie za głowę - udało mu się to, lecz gdy tylko puściłem się lin, to momentalnie wyprowadziłem uderzenie z czoła w jego nos, po którym zyskałem przewagę. Złapałem go za rękę i Irish Whip'em posłałem go na liny, a gdy jego bezwładne ciało do mnie powróciło, to zrobiłem to, co trzeba było zrobić. (Dropkick) W całym tym zamieszaniu nie odnalazł się sędzia, który oberwał i runął na matę, następnie wypadając poza ring. Fani momentalnie podłapali to, czekając aż w ringu pojawi się prawdziwa rzeź, której oczekiwali od samego początku tego pojedynku. Nie miałem zamiaru im dogadzać, a wręcz przeciwnie - przynieść im kolejny zawód, za który znienawidzą mnie jeszcze bardziej. Złapałem Jay'a za jego przetłuszczone włosy i siejącym strach spojrzeniem zameldowałem się w jego oczach. Podniosłem go pionu, a ten odpłacił mi się uderzeniem z płaskiej dłoni w policzek, po którym nie miałem ochoty darzyć go jakimkolwiek szacunkiem. Splunąłem pod jego nogi, a następnie piekielnie bolesnym uderzeniem z pięści uraczyłem jego kroczę, po którym padł przede mną na kolana. Umieściłem jego głowę między udami, a następnie wykonałem Pedigree. Sędzia powrócił do ringu, a ja bez chwili zawahania przypiąłem wycieńczonego White'a, oczekując na pozytywny rezultat.

Ostatnio edytowany przez Lord Grand (2020-06-24 12:40:53)

Dobra, to czytam po kolei wasze posty i jedziemy z tematem.

Grand - Ja osobiście nie przepadam za tymi opisami na początku posta, jeśli jest to już jakiś późniejszy etap walki. Według mnie jest to nie do końca wypełnianie założeń. I o ile rouzmiem, że w tym opisie chciałeś przedstawić chociaż cześć swoich uczuć i gimmicku, to w moim mniemaniu post ten powinien skupić się od początku raczej na wydarzeniach z samej walki, z lekkim tylko wtrąceniem poprzednich wydarzeń. Co do samego posta jest zdecydowanie poprawny językowo, czuć tu tego pyszałkowatego Rollinsa. Podobała mi się ta wstawka, w której sędzia pada, publiczność oszalała, a ty na nich plujesz i nie dasz im satysfakcji robiąc coś czego chcą. Co do samego założenia z odwróceniem uwagi i nieczystym zagraniem, obaj w zasadzie zrobiliście to samo i poszliście po najmniejszej linii oporu, więc za kreatywność żaden nie ma plusika.

Carrick - to samo co Grand z tym początkiem, chociaż tu wydaje mi się to delikatniejsze. Co do reszty rzeczy typu pomysł czy Gimmick - pomysł taki sam jak Granda praktycznie co do joty, więc jak mówię, za to żaden z was nie podnosi oceny swojego posta. Gimmickowo trochę jest, jak dla mnie wystarczająco. Tylko kurde, u Ciebie znalazłem kilka małych błędów. miano numera jeden powinno być miano numeru jeden. wyniósł moje do góry zabrakło ci chyba słówka "ciało" w tym. przywołując do jego obowiązków. Widząc, że Golden Boy nadal nie doszedł do siebie, złapałem go za jego posklejane od potu włosy. Wpatrując się w jego przerażone oczy tu masz 3 razy w kilkanaście słów użyty wyraz jego, a mogłeś go totalnie pominąć, w dwóch pierwszych przypadkach i całość zachowałaby ten sam sens, a przyjemniej by się to czytało. I błąd największy według mnie - Rollins jest nadal mistrzem, nie byłym. I dla mnie jest to największy błąd, bo zaburza to całość tego co się dzieje w federacji jakby.

Podsumowując - Posty ogólnie na dość wyrównanym poziomie, jednak mój głos leci na Granda, z uwagi na błędy Carricka. Gdyby nie one, miałbym nie lada problem z wyborem zwycięzcy. Mógłbym przymknąć oko na błędy językowe, ale błąd logiczny z tym byłym mistrzem, niestety nie może tak przejść bez echa moim zdaniem.

1:0 dla Granda

Założenia sędziowskie: nie ukrywam, że liczyłem na coś więcej. Tymczasem obaj poszliscie w tym samym kierunku. Grand w ywoim przypadku moglbys pojsc w jakies uderzenie pasem po powaleniu arbitra. No coz tutaj w mojej opinii nikt nie zasluzyl na wyroznienie

Opis uczuc i emocji: tutaj jestem zdania, że Carrick zaprezentowal sie nieco lepiej od swojego przeciwnika. Opis po prostu stal na lepszym poziomie niz u granda, byl ciekawszy i lepiej opisany


Interakcja z publicznością: zdecydowanie lepiej wypada tutaj Grand, ktory w bardzo ciekawy sposob przedstawil relacje na linii Rollins a kibice. U rywala zas w ogole tej interakcji nie zauwazylem.

W obu postach pojawiaja sie błędy, które są widoczne golym okiem. Carrick zdarzaja ci sie powtórzenia, w dodatku jeszcze to zdanie o Rollinsie jako bylym mistrzu... U granda zdanie ktore wypomnial mu Spajk.

Posty na bardzo zblizonym do siebie poziomie, naprawdę ciężki wybór.  Jednak ostatecznie zdecydowalem sie oddac glos na Granda i jego Rollinsa. Na decyzji w duzym stopniu zawazylo napisanie przez Carricka o Rollinsie jako bylym mistrzu i przede wszystkim u granda znalazlem mniej bledow językowych.

Zwyciezca zostaje Rollins