Byłem wzburzony, aż po kres możliwości ludzkiego pojmowania. Poziom mej, w pełni uzasadnionej, irytacji windował fakt, iż mimo swoistej konwergencji naszych rozmiarów, to czysta siła fizyczna odniosła bezapelacyjny tryumf nad jaśniejącą potęgą oświeconego rozumu. Tym samym ignorancki motłoch, tłumnie zgromadzony na trybunach, dał się omamić chwilowej supremacji prostackiego bohatera. Odrażające! Ta niedoedukowana, spocona góra mięsa ośmieliła się mnie dotknąć! Bogowie, jak dobrze, że choć arbiter znał swoje święte obowiązki. Natychmiast wychyliłem się za liny, aby ten prymitywny jaskiniowiec nie mógł od razu dać się ponieść fantazji i przeprowadzić szarży, bez żadnego namysłu. Nie po to, aby obmyślić plan działania, on już zdążył się narodzić i rozkwitnąć w meandrach mego wielkiego umysłu. Potrzebowałem chwili, aby spotęgować irytację tępego osiłka żądnego krwi. Byłem świadom faktu, że gdy tylko powrócę do wnętrza ringu, jego mózg wielkości orzeszka, karmiony niepomiernym, choć naiwnym, entuzjazmem podżegaczy na arenie, zmusi go do natychmiastowego działania. Dokładnie tak się stało i stare porzekadło, iż pośpiech nigdy nie jest Twoim sprzymierzeńcem, okazało się bezapelacyjnie prawdziwe. Z odpowiednią sobie gracją zszedłem z kursu kolizyjnego, czmychając za plecy oponenta, pozwalając mu tym samym przywitać się z narożnikiem. Czym prędzej splotłem ręce na jego karku, aby wymierzyć adekwatną karę za popełniony grzech czystej głupoty... choć czy głupotę w ogóle można nazwać czystą? Full Nelson Turnbuckle Smashes okazało się być dla niego tym samym, co dla Goliata kamień posłany z procy. Banda ignorantów bezzwłocznie wybrzmiała tonalną kakofonią, dając wyraz swemu rozżaleniu - gdyby tylko potrafili docenić prawdziwą sztukę... nad wyraz rozczarowujące. Aby ostudzić resztkę zapędów na heroiczny powrót ich herosa z zaświatów postanowiłem natychmiast uraczyć go sowitą dawką Half-Hatch Knee Strikes, po których ułożyłem bezsilnego głupca na macie. Nastała chwila, w której miałem ukazać swą wyższość i, mimo znacznie ograniczonej elokwencji "Celtyckiego Wojownika", udzielić mu lekcji. W tym celu odkurzyłem Springboard Knee Drop z wyrafinowanego arsenału mych działań. "You're Welcome!" - wykrzyczałem wykonując zamaszysty, acz dostojny, gest dłonią oraz wsłuchałem się w istną arię pogardy. Nie liczyłem na wdzięczność, nie pośród tego stowarzyszenia błaznów.

300/300
30/30

Remik - no wreszcie masz postać idealną do Twojego stylu pisania, gimmick Sandowa opisałeś świetnie, dokładnie w taki sposób jak opisałeś pamiętam go z czasów jego walki w WWE. Wyłapałem parę błędów typu: "tonalną" lub powtórzenia typu: "na heroiczny powrót ich herosa", ale nie psuło to ogólnego wydźwięku postu. Nie dałeś przejąć inicjatywy rywalowi, ale heel i to jeszcze takiego typu, czyli heel, który ma się za lepszego od innych może troszkę podominować z racji tego, że jest to początek pojedynku. Gdyby to była środkowa faza albo końcówka i nie byłoby co do tego żadnych przesłanek to brak nawet jednej kontry ze strony rywala w Twoim Kto Ładniej potraktowałbym już jako delikatny błąd. Mimo wszystko no bardzo dobrze mi się czytało ten post ze względu na oddanie zachowania i gimmicku Sandowa, z jednej strony większość postu to obrażanie przeciwnika i publika pod kątem braku intelektu, ale jednak gdy grasz osobą typu Sandow to faktycznie pasuje. Jedynie te wstawki o Bogu i grzechu mi nie pasują, trochę za bardzo w tamtym momencie poszło to w stronę mniemania o sobie, że to Ty jesteś takim "Bogiem", a ja bym po prostu kontynuował trzymanie się tej inteligencji i umysłu, który daje Ci przewagę.

Axron - Ten post nie był zły, nie potrafię wytknąć w nim jakichś konkretnych słabych stron, ale jednak czytało się go gorzej. O ile takie proste opisy pasowały do Otisa, o tyle wydaje mi się, że nie do każdej postaci pasują. No i Otis ma dużo takich zachowań charakterystycznych, które mogłeś opisać i każdy sobie wyobrażał jak Otis to robi, a z Sheamus'em jest taki problem, że on nie ma takich mega charakterystycznych zachowań (oprócz tauntów, ale to w sumie każdy jakieś ma) i sma widzę, ze tak najprawdę nie miałeś co tutaj opisać. Było dużo walki i walka była fajnie opisana, ale mało gimmicku. Ja jestem zwolennikiem, jednak by gimmick wpleść w walkę, niż robić taką osobną wstawkę i potem znowu wrócić do praktycznie bezpłciowej walki. Jeszcze raz wrócę do tego języka, Otis był takim prostym grubaskiem, więc takie proste opisy walki pasowały do niego, jednak w wypadku Sheamus'a uważam, że lepiej byłoby dobrać troszkę bardziej poważny może nawet podniosły język, bo jakimś punktem zaczepienia jest mitologia Celtycka, ewentualnie sama Irlandia, a tutaj mało było czuć tego celtyzmu, odrobinę więcej poczułem takiego Irlandzkiego klimatu bójek w barach, napierdalania się butelkami od piwa po głowach itp, ale i tak myślę, że mógłbyś to zgrabniej wpleść w opis walki i jeżeli chcesz iść w te stronę to warto wprowadzić język, którym bardziej posługuje się ta grupa społeczna.

Ja głos oddaje na Remika.

Ax, nie wiem czy face Sheamus jest tym co chce widzieć w twoim wykonaniu.

2-0 więc decyzja jest prosta - Sandow wygrywa. Booking na dowolną ilość słów ale proszę nie zakopywać postaci rywala już na samym starcie. Niech będzie w miare wyrównanie.