„You are beautiful on the inside
You are innocence personified
And I will drag you down and sell you out
Run away..."

Publiczność zareagowała żywiołowo na słowa zaczynające piosenkę wejściową człowieka, który już za dwa tygodnie stanie przed możliwością zdobycia kolejnego tytułu mistrzowskiego w swojej karierze. Gość nazywany przez "profesorów zapasów" jako filantrop, udana kariera zapaśnicza, dobrze prosperujący zespół "Fozzy", piękne kobiety i ta stała rzesza starszych fanów, która zawsze będzie go wspierać. Nieważne czy był złym gościem, czy wręcz przeciwnie nie było to dla nich ważne, zawsze będzie witany jak król, ponieważ widząc aktywność Chrisa Jericho w ringu czują się jakby wróciły ich młodzieńcze lata. "Y2J" był dość specyficzną osobą, cóż można by rzec strasznie tajemniczy. Tysiąc przydomków, kilka set znanych ruchów wrestlingowych oraz charyzma, która potrafił zmusić do dopingu nawet najbardziej zagorzałych fanów. Oto i on...skórzana kurtka z ćwiekami, rękawice, przepiękny szal i niesamowite poczucie własnej wartości, te o to atrybuty budowały postać tego człowieka. 

Ring announcer: Ladies and gentlemen! Making his way to the ring, from Winnipeg, Canada! "The Alpha" Chriiiisss Jeeeeeeerichooo!

Powolnym krokiem wsłuchany w niosącą się po arenie muzykę wejściową "Y2Ja" kierował spojrzeniem po całym obiekcie. Wyglądał jakby kogoś szukał, może to godność jego przeciwnika? Tylko czy będzie ona możliwa do odnalezienia? Cóż część fanów na pewno popierałaby myśli Jericho, gdyby tylko je głośno wypowiedział. Komentatorzy opisywali jego postawę jako dość zadufanego w sobie egocentryka, który nie widzi nic po za końcem swojego nosa. Zatrzymał się przed samiutkim ringiem, gdzie bacznie obserwował swojego przeciwnika, który wyraźnie obawiał się tej konfrontacji. Jericho natomiast wyglądał naturalnie, spokojny lecz jego wyraz twarzy pokazywał że w tej głowie jasno maluje się jakiś plan. Ruszył więc do ringu, po metalowych schodach gdzie przez chwilę jeszcze zatrzymał się i patrzył jak większa część areny skanduje jego imię.

Jestem

Dominacja, jaką wraz z Jericho prezentowaliśmy w tym starciu, była ogromna, rywale w żaden sposób nie byli w stanie zachwiać narastającej w nas pewności siebie! Walka powoli zmierzała, ku końcowi. Wydarzenia przed samym starciem mogły sugerować łatwą przeprawę dla mnie i Chrisa, lecz jak widać White oraz Mundo postanowili na chwilę puścić w niepamięć konflikt, jaki między nimi się narodził, by stawić nam czoła!

Kontynuując szaleńczą ofensywę, w głowie powoli tworzył mi się plan na zakończenie bitwy. Chwytając Switchblade'a za kudły natychmiastowo przywróciłem go do pionu. Chwila zawahania z mej strony jak się okazało, mogła być bolesna w skutkach, Jay momentalnie padł na kolana i pomiędzy mymi nogami ruszył w stronę swego tag team partnera. Zmiana była już o krok, kiedy to Mundo zeskoczył z apronu i zaczął kierować się w stronę wyjścia. Spojrzałem na Jericho, który widząc delikatny ruch głową z mej strony, doskonale wiedział, co ma teraz zrobić, w mgnieniu oka ruszył za Johnym w celu rozprawienia się z nim!

Skołowany, a zarazem i zdenerwowany całą zaistniałą sytuacją King Switch stanął na proste nogi, by po chwili odwrócić się w mym kierunku. Szyderczo się do niego uśmiechnąłem, a po chwili zaśmiałem. Jay nie panował nad sobą, w przypływie emocji ruszył na mnie z ogromnym impetem. Właśnie tego się spodziewałem! Nie wysilając się zbyt mocno, złapałem nadbiegającego przeciwnika i mocno przycisnąłem do siebie. Z każdą kolejną sekundą zaciskałem uścisk jeszcze mocniej, odbierając resztki sił konkurentowi (Bearhug). Nagle odpuściłem, lecz nie pozwoliłem, by młodziak zsunął się na matę, trzymając za jego przepocone kudły. Wymierzyłem mu lekceważące uderzenie " z liścia", by następnie ryknąć mu prosto w twarz "That's What I Do! Nie czekając już ani chwili dłużej wyniosłem Jay'a na swe ręce i z ogromną siłą runąłem na podłoże (World's Strongest Slam). Kładąc obie łapska na klatce piersiowej Nowo Zelandczyka, spoglądałem na arbitra tego starcia, który momentalnie trzykrotnie uderzył o śnieżnobiałą matę!

Trudno sobie wyobrazić, jakie rozterki rozgrywały się w głowie White'a. Zdradzony przez partnera, czuł olbrzymią nienawiść do otaczającego go świata. Nie mógł pojąć, dlaczego Mundo z powodu osobistych pobudek pomiędzy nimi nie chciał walczyć o wspólny cel, mistrzostwo Universal. Czuł on się osamotniony, skazany wyłącznie na własny spryt i umiejętności przeciwko trójce rywali. Poobijany młodzieniec klęczał przy narożniku z wytrzeszczonym wzrokiem w stronę szyderczo uśmiechającego się Johnny'ego. To był ten moment, w którym mieszkaniec Los Angeles podpisał na siebie wyrok śmierci. Zanim jednak do upragnionej egzekucji doszło, został on dopadnięty przez Jericho. Pomimo bycia po przeciwnej stronie barykady, Jay życzył Chrisowi z całego serca zniszczenia byłego sojusznika. Nowozelandczyk odwrócił wzrok, a tam, po drugiej stronie ringu czekał na niego gotowy do ataku Mark Henry. Strongman ruszył niczym rozpędzona lokomotywa w celu staranowania rywala, jednak w ostatniej odskoczył w bok. Henry całym swoim ciężarem uderzył w narożnik, natomiast White wykonał finezyjny Jumping Neckbreaker na zamroczonym rywalu. Osiłek padł na matę, jednakże Switchblade nie zamierzał kończyć pokazu swojego kunsztu. Złapał on rywala brutalnie za brodę, a gdy ten wstał, momentalnie odpłacił się White'owi silnym Headbuttem. Knife Pervert zachwiał się, próbując odzyskać równowagę. Mark z kolei nie przebierał w środkach, posłał on oponenta w stronę lin za pomocą irish whipa, a gdy ten wracał, wyciągnął swoją olbrzymią łapę w celu skoszenia go (Clothesline). Jay schylił głowę unikając ciosu, a kiedy był tuż za plecami rywala, zaatakował mocnym kopnięciem jego kolano. Murzyn przyklęknął, natomiast White poddusił rywala, po czym po wykrzesaniu z siebie wszystkich sił wykonał Sleeper Suplex! Dla Jay'a i wszystkich zebranych na arenie był to sygnał, że należy kończyć tę farsę. Ponownie z wielkim trudem podniósł do pozycji pionowej Henry'ego, a następnie przejechał dłonią po jego gardle, imitując podrzynanie. To mogło oznaczać tylko jedno, Blade Runner wykonany! Obolały White przystąpił do przypięcia, a sędzia doliczył do trzech. Dwóch zwaśnionych rywali ponownie zostało pretendentami do ważnego mistrzostwa.

Jeśli chodzi o duet White i Henry to stawiam na pierwszego z nich. Post Henrego chociaż z technicznego punktu widzenia jest bardzo poprawny to za mało widziałem w nim samego Marka. Gimmick nie był tam uchwycony zbyt wyraziście. White moim zdaniem oddał więcej ducha swojej postaci i to przy pomocy fajnego słownictwa.

Przy drugiej parze dylemat był o wiele większy. Mam wrażenie że Mundo w fejsowym wydaniu ma ogromny potencjał i zaprezentował to w tym poście. Z resztą to kolejny post, którym udowadniasz że jesteś w mojej opinii czołówką tego forum (w zasadzie jak cała wasza czwórka). Z drugiej strony post Jericho, który przyzwyczaił nas do topowego poziomu i nie zwalnia w żaden sposób. Jeśli miałbym się do czegoś przyczepić i to w obu postach to trochę, jak na mój gust zbyt podniosły styl. Rozumiem że budujecie emocje i dobrze, ale łatwo z tym przesadzić. U Chrisa chociaż początek był mocno patetyczny tak reszta posta była bez zarzutów. U Mundo minimalnie więcej było zgrzytów pod tym względem. Myśle że to kwestia ogrania się z gimmickiem, by nadać mu wiecej luzu, którego fejsowe postacie potrzebują.

Punkty zyskują: Jay White i Chris Jericho

Henry vs Jay

Tutaj początkowo chciałem postawić na White'a, lecz dokonałem analizy tego nieszczęśliwego Sleeper Suplexa i moim zdaniem to mało prawdopodobne, aby White przerzucił przez plecy Marka i to jeszcze nad sobą. Raczej spierdzieliłby Ci się na głowę i zmiażdżył, więc tutaj trochę przegiąłeś. Z tego powodu po prostu muszę swój głos oddać na Henrego, gdyż jego post jest bardziej realistyczny.

Mundo vs Jericho

No i tutaj też będziemy mieli zaskoczenie xD Bardziej do gustu przypadł mi post Mundo, w którym widać było nawróconego Johnnego. Obrał to w ładne słownictwo, trochę jak dla mnie za mało walki i opisane to po łebkach, jednak wiem że chciałeś mocno nakreślić nowy charakter swojej postaci. Co do postu Rafiego, to też był naprawdę bardzo fajny, ale czasami wydaje mi się, że chciałeś być zbyt poetycki albo coś w ten deseń. Popracuj nad szykiem zdań, bo w niektórych momentach inaczej ułożone zdanie brzmialoby znacznie lepiej.

No i mamy 3-3. Generalnie nie wiem co zrobić w tej sytuacji, czy będzie powoływany następny sędzia, czy może będziemy to w jakiś sposób bookować. Wszystko zależy chyba od GM'a.