Wbijam

Dzisiejszej nocy dziać się będą wielkie rzeczy, każdy mistrz stanie w obronie posiadanego przez siebie trofeum. Dodatkiem dodającym pikanterii będzie nagroda za zwycięstwo w Royal Rumble Matchu. Jeśli jakiś champion straci ów status mistrza, będzie mógł powalczyć o odzyskanie imienia. Dzisiejszej nocy przed wielką szansą stanie Otis, jego historia może inspirować. Zyskał piękną dziewczynę Mandy Rose, teraz może udekorować swój dobytek dodatkowo pasem mistrzowskim Stanów Zjednoczonych. Jego przeciwnikiem jest dość dobrze znany Lio Rush. Młodociana gwiazda można powiedzieć potężnym wejściem z buta wbiła się na wyżyny organizacji. Gabarytowo z lepszej strony prezentował się Otis, jednak spryt i szybkość pozostawała w rękach mistrza, który w obronie mistrzostwa był w stanie zrobić wszystko. Czyż mogłoby być bardziej pikantnie? Oczywiście. W końcu w narożniku stała The Golden Goddess. Obaj mają wiele do stracenia, obaj są cholernie głodni zwycięstwa....Jeszcze przed walką Leo starał się wyprowadzić pretendenta z równowagi, posyłając w stronę Rose zalotne spojrzenie i czułe słówka. Gdyby nie sędzia pewnie Otis zrównałby Rusha z podłogą, jednak po namowie arbitra uspokoił swoje żądzę grożąc przy tym przeciwnikowi że gongu już jest po nim. Nie mając nic już do stracenia, sędzia rozkazał zabić w gong rozpoczynający ten pojedynek. Dozovic momentalnie ruszył w stronę Rusha, a ten sprytnie ratował się ucieczką z ringu. Dla Otisa nie było to jednak większą przeszkodą, wyślizgując się z drugiej strony pierścienia przeciął drogę ucieczki mistrza. Lio widząc przed sobą wściekłego Otisa, zaczął uciekać w drugą stronę, tam na jego drodze stanęła Mandy Rose, chcąc go zatrzymać by jej chłopak mógł dokończyć sprawę. Jedyną drogą ucieczki zostało ratowanie się wejściem do ringu. Nie minęła chwila i Otis również tam się znalazł... i tutaj dochodzicie do głosu wy...

Jedyną wytyczną będzie dobre wykorzystanie sytuacji. Lio może wykorzystać Mandy chcąc wkurzyć jakoś Otisa. Co do Otisa, gość podbijał do twojej laski, masz wolną rękę.

Gdyby sędziowie mieli problem, niech popatrzą na pomysł jaki na post mieli zawodnicy..
Powodzenia panowie.
500 słów

Słowo, które najlepiej oddawało wrzawę wewnątrz mnie to zdecydowanie amok. Od zawsze powtarzałem sobie, że jestem najlepszy na świecie i nie ma dla mnie sytuacji z której nie wyszedłbym z tarczą, a jednak mimo to znalazłem się w kropce. Zeszły tydzień i dzisiejszy wieczór powodował, że w mojej głowie zaczynały pojawiać się pytania, które nie ukrywam - zwiększały coraz to bardziej rozsierdzającą mnie od środka agresję. Naprawdę byłem gorszym mistrzem niż Ziggler? A może na swój upragniony pas nawet nie zasługiwałem? Najwidoczniej świat coraz to bardziej uczył się mych jakże fenomenalnych i sprytnych zagrań, a Otis nie był tego wieczoru wyjątkiem. Skutecznie odcinał wszelkie możliwości na wyprowadzenie ataku, chcąc sprowadzić początek walki do standardowego klinczu. Wiedziałem, że w pojedynku siłowym moje szanse byłyby marne, ale również głęboko w sobie czułem, że jestem w stanie dokonać najgorszego, aby pozostać na mistrzowskim fotelu. Byłem przyszłością tej federacji - musiałem coś wymyślić!

Tak jak szybko znalazłem się w ringu, tak widząc powracającego tu Otisa, z niego się ponownie wyślizgnąłem. Wyraźnie zmęczony już ciągłą zabawą w kotka i myszkę, rywal, nie spiesząc się, zaczął wychodzić również poza wyznaczone pole walki. Wiedziałem, że i tym razem czekać na mnie będzie zjawiskowa Mendy, jednak w mojej głowie miałem ułożony już iście diabelski plan...

Otis, choć nie wykazywał zbytnio atrybutów Usaina Bolta to widząc moje ponowne zaloty w stronę nadchodzącej w mym kierunku Rose, wystartował niczym sam sprinter za swych najlepszych lat... Jedynym racjonalnym wyjściem z sytuacji wydawała się ofiarna ucieczka do ringu... Ja jednak nie bez powodu nazywałem się najlepszym na świecie, musiałem zaryzykować! Wyczekałem nadbiegającego przeciwnika, narażając się na przyjęcie solidnego kopniaka od jego luby, jednak nie na tyle mocnego, aby mógł pokrzyżować moje plany... W ostatniej chwili odskoczyłem w bok, przez co zaślepiony niepohamowaną furią grubas wbiegł w własną kobietę, którą swym grubym cielskiem od razu ściął z nóg! Hala zadrżała... Przeciwnik nie zbaczając na nic co się dzieję wokół, od razu uklęknął nad swą ukochaną, chcąc sprawdzić czy nic się jej nie stało. Każdy na arenie czekał na jakąkolwiek reakcję Mendy, tym samym gorzko współczując Otisowi...jednak nie ja. Z z zimną krwią i nie ukrywanym szerokim uśmiechem na twarzy, wymierzyłem z całych swych sił widowiskowy cios w klękającego grubasa. (Shoot Kick)

Jeżeli chce się być najlepszym, należy wyzbyć się wszelkich uczuć... Ja zrobiłem to już dawno...chociaż może w sumie nie do końca, bowiem czułem olbrzymią pewność siebie! Zdawałem sobie sprawę, że jeśli poprowadzę inicjatywę tak jak na najlepszego zawodnika federacji przystało (czyli faktycznie mnie) to droga do kolejnej obrony mistrzostwa stoi otworem. Nikt nie dzierżył tego pasu tak długo jak ja i nie zamierzałem pozwolić, aby się to zmieniło. Błyskawicznie wślizgnąłem się do kwadratowego pierścienia, jednak nie w celu oczekiwania tam na powrót Otisa. (patrząc jak ten grubas szybko wstaję, pewnie by to nie miało miejsca hahaha) Miałem plan i zamierzałem go zrealizować. Szybko wdrapałem się na narożnik z którego ku akompaniamencie jakże szczerego buczenia publiki wykonałem jakże wspaniały Diving Elbow Drop na leżącego obok swej ukochanej, przeciwnika. Świat nienawidził mnie tak bardzo jak biały i szeroki uśmiech zagościł na mej twarzy. Teraz ze spokojem, w głębi duszy mogłem sobie wykrzyczeć - Lio ty jesteś przyszłością!

Ostatnio edytowany przez Stif (2020-06-08 15:39:00)

O Panowie na wstępie chciałbym zaznaczyć, że posty wypadły bardzo fajnie. Oboje ukazaliście bardzo dobrze swoje postacie, wyglądało to naprawdę fajnie, językowo też wszystko miało ręce i nogi. Pojawiły się błędy, ale to dość normalne przy takiej ilości treści. Elegancko też wykorzystaliście sytuację, którą opisał Rafi w poście sędziowskim. Według mnie sytuację lepiej wykorzystał Stif, gdzie Otis staranował swoją ukochaną, a bezwzględny i arogancki Rush z zimną krwią to wykorzystał. Przy takich postach ciężko rozdzielać się na różne kategorię, w których kto lepiej wypadł, bo wiadomo że na takim poziomie jest wszystko. Jednak bardziej do gustu przypadło mi wykorzystanie sytuacji przez Rusha. Dlatego mój głos leci na jego konto.

Choć, młody, utalentowany zawodnik, chciał wierzyć, że swym widowiskowym skokiem pogrzebał wszelkie nadzieje widowni na zdobycie mistrzostwa przez ich puszystego ulubieńca to niestety prawda była zgoła inna. Co prawda, dość ryzykowna akcja nie kosztowała Lio tyle co zainkasowanie jej przez Otisa, to trochę czasu zajęło mu dojście do siebie. Wystarczająco tyle, że dojść do siebie jako pierwsza zdążyła przed chwilą nie dająca znaku życia Mandy. Skutecznie odwróciła uwagę powstającego na równe nogi, Rusha, psując tym samym jego plany na dalsze osłabianie przeciwnika. Otis nie mógł tego nie wykorzystać. Niczym wybudzony z amoku, powstał na równe nogi, aby powalić Lio na twardą podłogę! (Headbutt) Następnie, wyraźnie mając dość walki poza wyznaczonym do tego miejscem, szybko wrócił do ringu, oczekując tam na już zbierającego się po niespodziance rywala. Mistrz jednak nie był na tyle głupi, aby tak po prostu wejść w pułapkę. Powoli, jedną nogą przeszedł jedną linę, aby zaraz błyskawicznie ją wycofać. Pomysł był dobry, ale jednak nie na tyle, aby uniknąć ataku ze strony Otisa. Ten bowiem, wystartował już wcześniej i zrzucił z powrotem na twardą podłogę swego rywala jakże udanym Boomshakalou!
Rush nie mógł uwierzyć jak szybko stracił inicjatywę. Musiał jakoś w końcu zareagować. Ponieważ, wychodzenie z ringu przez Otisa nie można było zaliczyć do najszybszych czynności, mistrz w porę zdążył się otrząsnąć i zanim został zmuszony do zainkasowania kolejnej akcji w porę zerwał się w ucieczkę dookoła ringu. Otis oczekując i próbując stanąć na jego drodze nie zachował się jednak wystarczająco czujnie. Lio sprytną żabką uniknął atakującego rywala, aby po chwili dzięki swym warunkom fizycznym, obrócić się szybciej i wykonać Superkick! To był kluczowy moment starcia! Doskonale zdawał sobie sprawę z tego faktu nie tylko mistrz ale i widownia, która donośnie bucząc reagowała na naglą zmianę sytuacji. Rush niczym uruchamiając swój zarezerwowany na koniec walki pakiet dodatkowej mocy, szybko wdrapał się na sam narożnik z którego droga do wiktorii była prosta i nie mogła w tym przeszkodzić nawet Mandy. Rush Hour został wykonany! Mistrz po tym szybko wrócił do ringu, a Otis mimo starań ukochanej nie zdołał wrócić w czasie do ringu.