Chwila, w której musisz zaprezentować się swoim fanom, jest ważna dla każdego wrestler'a. To świetna okazja również do tego, aby przekonać do siebie innych - osoby, którym ukazujesz się pierwszy raz. Forma rozrywki nazywana wrestling'iem charakteryzuje się tym, że każdy zawodnik ma pełną swobodę sposobu, w jaki zamierza wejść do ringu. To jest piękne, jedyne, niepowtarzalne! Jedni robią to bardzo spektakularnie, inni mniej. Niektórzy zaś dzięki swoim wejściom zyskują wielką popularność.



Kiedy tylko usłyszałem swoją wejściową muzykę, moje serce jak zwykle zaczęło bić znacznie szybciej. Utwór reprezentujący mą barwną osobę rozniósł się po całej arenie. Na wszystko zaczęła już reagować widownia. Wziąłem bardzo głęboki oddech, próbując skupić swoje myśli. Adrenalina niemalże rozsadzała mi całe ciało, próbując wydostać się na zewnątrz. To chwila na tyle ważna, że ciężko ją wyraźnie sprecyzować. Uwielbiałem te chwile, rejestrując je często głęboko w pamięci. Kamera przeniosła swój obraz na ring oraz znajdującego się w nim zapowiadającego. Za moment po prostu ruszyłem, uznając przy tym, że to najlepsza chwila. Powitałem wszystkich miną, którą sporo osób już wcześniej miała okazję zobaczyć. Znali ją z moich poprzednich występów. Na sobie zaś miałem strój, którego nie powstydziłby się żaden prawdziwy mężczyzna. Kurtka w ciemno-czerwonych barwach sprawiała, że czułem się niesamowicie swobodnie. Chusta zaś była dodatkowym elementem mojej garderoby, od którego nie mogłem odstąpić. Do tego wszystkiego klasyczny strój zapaśniczy o ciemnej barwie wraz ze spodniami jeanas'owymi i ciemnymi butami. Wszystko idealnie zgrane z mą piękną brodą, jak przystało na wiejskiego przystojniaka! Otworzyłem swe usta, uśmiechając się przy tym dość niezgrabnie i oficjalnie przywitałem każdego fana swym głosem, rozkładając później ręce. Ukazałem się wszystkim w klasyczny dla mnie sposób, zerkając teraz na okolice kwadratowego pierścienia. Będąc gotowym do dalszej drogi, ruszyłem w stronę fanów, którzy znajdowali się niedaleko mnie, witając się z nimi w przyjazny i zabawny sposób.



Kiedy pewien etap między pokaźną widownią został przeze mnie pewnie pokonany, zatrzymałem się, rozkładając nieco ręce na pewnej przestrzeni, aby przez krótki moment wczuć się jeszcze bardziej w atmosferę panującą w budynku. Zacząłem lekko kiwać głową. Zdecydowanie chwila ta była wzruszająca. Moi fani stopniowo robili się coraz głośniejsi i bardziej aktywni. Gdy tylko wyświetlił się interesujący podpis, przedstawiający moją postać, postarałem się jakoś mocniej wyrazić swoje emocje za pomocą krótkiego komunikatu oraz klepnięcia w pierś. Po chwili zawieszenia znów wróciłem do bardziej konkretnego działania i z pozytywnym akcentem przeszedłem między publiką, częstując niektórych jeszcze klasyczną piąteczką w swoim stylu.



Po raz kolejny znalazłem sobie nieco wolnej przestrzeni do dyspozycji. Rozejrzałem się więc na boki dość energicznie w stylu znajomym dla moich fanów i wyczaiłem mój ulubiony trunek alkoholowy w puszce, który pozwoliłem sobie na moment pożyczyć. Dokładnie tak, jak to miałem w zwyczaju. Upiłem łyk jasnego piwa, którego puszka za momencik zawędrowała z powrotem do właściciela. Jak zwykle pyszne! Delektując się przepysznym alkoholem, ruszyłem dalej zadowolony, a wtedy już prezentacją mojej osoby zajął się człowiek w ringu.

Ring announcer: Making his way to the ring, Mance Warner!

Będąc naprzeciw garstki fanów, postanowiłem ich trochę zabawić i zatrzymałem się przy przyjaznej ekipie, poświęcając im nieco więcej uwagi. Następnie znów ruszyłem dalej.



Kiedy zawitałem niedaleko ringu, a dzieliło mnie od niego naprawdę niewiele, znów nastał czas na drobną rozrywkę z publicznością, która krzyczała i wymachiwała rękoma, niezwykle ciesząc się moją obecnością. Pobudziłem ich jeszcze nieco, motywując do większej zabawy, a następnie już chwytając się lin, postawiłem pierwsze kroki na krawędziach ringu, pokonując pewną odległość. Moje nogi za moment zawitały na linach, a ja wyjrzałem do publiki, nachylając się w trochę niewygodny sposób. Kolejna puszka jasnego piwa wpadła później w moje łapska. Musiałem napić się przynajmniej małego łyka. Reszta znów powróciła do dobroczyńcy, który pozwolił na skosztowanie. Później zaś jeszcze drobne pozdrowienie i powędrowałem na środek, łapiąc się górnej liny. Interesująca poza i mała chwilka dla fotografów, którzy zapewne nie mieli zamiaru odpuścić w takim momencie.



Wkroczyłem dość stanowczo i pewnie do kwadratowego pierścienia w niecodzienny sposób witając się z mężczyzną, który wcześniej miał okazję mnie zapowiadać. Z charakterystycznym wyrazem twarzy oraz pozdrowieniami zacząłem pewniej kroczyć po ringu, następnie zrzucając z siebie zbędne części garderoby.

Poradek wejdzie wieczorem, jest to moja wina bo napisałem mu ze na wejście jest 48h.

Ol' Mancer is in tha house, baby! - owym okrzykiem zaznaczyłem swoją obecność w budynku, uśmiechając się do publiki szeroko pod nosem. Spora liczba pozytywnie zakręconych fanów powitała mnie niezwykle przyjaźnie. Niesamowicie mocno ucieszyła mnie sceneria, którą miałem okazję oglądać, rozglądając się po arenie zapełnionej ludźmi. Dzięki temu czułem, że wola walki wciąż we mnie rosła... Mój szaleńczy wzrok zaczął prześwietlać rywali z niezwykłą precyzją, a rozpierająca energia dodawała mi jeszcze więcej motywacji. Byłem gotowy spuścić manto tej dwójce już teraz.

GONG!

Delikatnie pocierając swą brodę ze skupieniem, zacząłem obserwować rywali, którzy ruszyli na siebie niezwykle szybko, wchodząc w klasyczne zwarcie. W tym momencie mogłem skorzystać na wolnym czasie i na krótką chwilę opuściłem ring. Podchodząc do mężczyzny, który trzymał jasne piwo, postanowiłem, że nie zaszkodzi, jeśli właśnie teraz wezmę sobie małego łyczka... Przecież Miz i Gargano są teraz skupieni wyłącznie na sobie...

Mmm, uwielbiam ten smak... Teraz na pewno wygram ten pojedynek!

Dość sprawnie zwróciłem trunek kojący duszę człowiekowi z publiki i wśliznąłem się jak gdyby nigdy nic do samego serca ringu, widząc, jak Pan Niesamowity okłada pięściami bezradnego John'a. Ten drugi wyglądał już na lekko zmęczonego, a Miz odwrócił się w moją stronę, jakby miał z tyłu jakiś magiczny radar. Spotkałem się oko w oko z mężczyzną przypominającym żabę z twarzy. Niemalże prosił się o jakiś cios. Przygotowałem więc swoją rękę i wymierzyłem uderzenie zewnętrzną częścią dłoni prosto w jego klatkę piersiową (Chop). Miz zrobił duże oczy, zaciskając zęby, a gdy jego wzrok spoczął na Gargano, zobaczył, jak mężczyzna rusza prosto na niego. Klasyczny Clothesline sprawił, że Pan Niesamowity upadł po raz pierwszy już na samym początku naszego starcia. Johnny myślał, chyba że zamierzam nawiązać z nim jakąś współpracę i ustawił się naprzeciwko mojej osoby. W tym momencie szybkim tempem odbiłem się od lin ringowych, atakując go wyprostowaną nogą (Big Boot). Dwóch wrestler'ów zaczęło trzymać się za lekko obolałe części ciała, a ja czułem się całkiem świeżo.

- Co jest, chłopaki?! Nie umiecie się bawić? Dobrze, że nie byliście nigdy w moich rejonach... Tam to dopiero jest pełen hardkor! - wypowiedziałem owe słowa dość donośnie, pochylając się lekko nad swoimi oponentami, którzy wyglądali na lekko zrezygnowanych. Cały kontrast polegał na tym, że sam w tymże momencie tryskałem energią, pod koniec zerkając na reakcję publiki, która reagowała na moje dotychczasowe działania w pozytywny sposób. Otarłem swoje czoło, na którym pojawiły się pierwsze krople potu, a następnie wysmarkałem się w dłoń.

Curix - "Podchodząc do mężczyzny, który trzymał jasne piwo, postanowiłem, że nie zaszkodzi, jeśli właśnie teraz wezmę sobie małego łyczka" Mam poważne wątpliwości co do tego, czy na galach WWE sprzedawane jest piwo, bo jak byłem na house show kiedyś, to co najwyżej mogłem sobie kupić colę i popcorn I też jakoś nigdy nie widziałem nikogo z piwem.

Pomijając juz jednak to, to wydaję mi się, że ten odpis nie jest zbyt realistyczny. Dlaczego rywale, którzy są heelami, mieliby pozwolić ci sobie pić piwo, kiedy oni byliby zajęci biciem siebie. Przecież to ci źli, to znaczy, że cwaniaki.

Niemniej poczatek jest całkiem ładny, fajnie nakreślona bliskość z publicznością. Wygląda to przyzwoicie. Opisowo zarzutów też nie mam. Może nie jest to post, który urywa fujarę, ale pod względem językowym jest poprawny. Wydaje się lepszy, niż twoje poprzednie.

Sedol - Opis jest niestety trochę chaotyczny. O ile twój post jest zdecydowanie bardziej realistyczny, tak niestety dużo gorzej mi się go czyta. Gubię się. Wkradło się także parę błędów interpunkcyjnych, ale nie są one jakoś bardzo rażące, akceptowalnie. Niestety post im dalej tym jest gorszy, jak na moje to się trochę nie postarałeś pisząc go.

Moim zdaniem lepszy jest post Curixa, ale nie jakoś bardzo i to jemu przyznaję punkt.

No i ja swój punkt również przyznaję Curixowi. Post był bardziej czytelny, u Sedola musiałem się o wiele bardziej skupić, żeby wszystko zrozumieć. Do tego bardzo podobał mi się gimmick zaznaczony w tym poście. Ax wszystko opisał i z większością się zgadzam, więc nie ma sensu tutaj pisać drugi raz tego samego. Od siebie dodam tylko, że sam również piszę o częstowaniu się piwem od fanów i nikt nie zwracał na to uwagi. Inne federacje na to zezwalają, więc grając na PBFie równie dobrze też możemy założyć, że taka sprzedaż jednak się odbywa.

Nie przedłużając, Curix, napisz booking, w którym pozbywasz się z ringu Gargano i wykonujesz finisher na Mizie, którego później odliczasz. Ilość słów dowolna.