„You are beautiful on the inside
You are innocence personified
And I will drag you down and sell you out
Run away..."

Publiczność zareagowała żywiołowo na słowa zaczynające piosenkę wejściową człowieka, który już za dwa tygodnie stanie przed możliwością zdobycia kolejnego tytułu mistrzowskiego w swojej karierze. Gość nazywany przez "profesorów zapasów" jako filantrop, udana kariera zapaśnicza, dobrze prosperujący zespół "Fozzy", piękne kobiety i ta stała rzesza starszych fanów, która zawsze będzie go wspierać. Nieważne czy był złym gościem, czy wręcz przeciwnie nie było to dla nich ważne, zawsze będzie witany jak król, ponieważ widząc aktywność Chrisa Jericho w ringu czują się jakby wróciły ich młodzieńcze lata. "Y2J" był dość specyficzną osobą, cóż można by rzec strasznie tajemniczy. Tysiąc przydomków, kilka set znanych ruchów wrestlingowych oraz charyzma, która potrafił zmusić do dopingu nawet najbardziej zagorzałych fanów. Oto i on...skórzana kurtka z ćwiekami, rękawice, przepiękny szal i niesamowite poczucie własnej wartości, te o to atrybuty budowały postać tego człowieka. 

Ring announcer: Ladies and gentlemen! Making his way to the ring, from Winnipeg, Canada! "The Painmaker"Chriiiisss Jeeeeeeerichooo!

Powolnym krokiem wsłuchany w niosącą się po arenie muzykę wejściową "Y2Ja" kierował spojrzeniem po całym obiekcie. Wyglądał jakby kogoś szukał, może to godność jego przeciwnika? Tylko czy będzie ona możliwa do odnalezienia? Cóż część fanów na pewno popierałaby myśli Jericho, gdyby tylko je głośno wypowiedział. Komentatorzy opisywali jego postawę jako dość zadufanego w sobie egocentryka, który nie widzi nic po za końcem swojego nosa. Zatrzymał się przed samiutkim ringiem, gdzie bacznie obserwował swojego przeciwnika, który wyraźnie obawiał się tej konfrontacji. Jericho natomiast wyglądał naturalnie, spokojny lecz jego wyraz twarzy pokazywał że w tej głowie jasno maluje się jakiś plan. Ruszył więc do ringu, po metalowych schodach gdzie przez chwilę jeszcze zatrzymał się i patrzył jak większa część areny skanduje jego imię.

Walka trwa już pewien czas, starcie jest gdzieś tak w połowie. Zmotywowany Jericho bestialsko okłada swojego rywala. Widać, że chce wygrać ze wszelką cenę. Mistrz dzielnie znosi wszelkie przeciwności losu.

Jericho - kontynuujesz ofensywę, dominujesz w walce

Page - robisz comeback

Post ma zakończyć waszą sygnaturą

Max 450 słów

Ostatnio edytowany przez The Axron (2020-05-21 19:55:24)

Ja oczywiście się zgadzam i sam również oddam post jutro.

Ciężko dysząc, przyjmowałem kolejne razy w narożniku. Wściekła ofensywa Jericho przyniosła oczekiwany przez niego efekt, przez co musiałem walczyć o przetrwanie. Przy życiu trzymała mnie jedna rzecz- niemożliwa wręcz do opisania chęć zemsty. Chciałem sprawić, żeby "The Painmaker" sam poczuł ból i odpowiedział za to, co zrobił tydzień wcześniej. Jego haniebny atak sprawił, że poległem w starciu z Dolphem i odniosłem pierwszą porażkę w największej federacji świata. Nie obchodziło mnie to jak na tego typu zachowanie zareagować miała publiczność. Tym razem wyciszyłem się na ich wołania, całą uwagę poświęciłem Kanadyjczykowi. Opuściłem nieco głowę i zatraciłem się we własnych myślach, niestety Chris nie miał zamiaru mi na to pozwalać. Błyskawicznie chwycił mnie za brodę i zmusił, żebym na niego spojrzał. Kolejne obelgi, które kierował pod moim adresem jedynie dolały oliwy do ognia. Zmarszczyłem brwi i przymknąłem nieco oczy, gdy przedramię przeciwnika trafiło w mój tors (Corner Chop). Głośne syknięcie wydobyło się z moich ust, również fani zareagowali na ten atak dosyć żywiołowo. Y2J nie przestawał ględzić, jednak do swoich słów dołączył jeszcze wymierzanie policzków (Slaps). Każda kolejna sekunda sprawiała, że byłem coraz bardziej wściekły. Dyszałem coraz ciężej, nie było to jednak spowodowane zmęczeniem, ani obrażeniami, a narastającą złością. W końcu Chris dołożył jeszcze jeden cios, po którym znów syknąłem i chwyciłem się za tors (Corner Chop). Niestety Jericho nie pozwolił mi na użalanie się nad sobą i chwycił mnie za nadgarstek, a następnie mocno pchnął w kierunku znajdującego się po przekątnej ringu narożnika, samemu powoli ruszając za mną. Właśnie to dało mi szansę. Uderzyłem plecami o podszewki i poczułem dziwne przebudzenie, impuls, który zmuszał mnie do działania. Wydałem z siebie wściekły ryk, po którym ruszyłem w stronę zaskoczonego Jericho i powaliłem go potężnym uderzeniem (Lariat). Chris nie miał zamiaru leżeć na macie po jednym ciosie, więc błyskawicznie wrócił na nogi, lecz bez namysłu ponowiłem mój atak i znów wylądował on na deskach (Lariat).
- Co jest? Potrafisz tylko gadać?- rzuciłem wściekle i chwyciłem go za głowę, a następnie pchnąłem w kierunku narożnika. Bez namysłu ruszyłem wprost na niego i wbiłem go w róg kolejnym potężnym uderzeniem (Corner Lariat). Jericho zaczął powoli osuwać się na matę, lecz przeszkodziłem mu w tym.
- To dopiero początek. Tym razem żadna butelka Ci nie pomoże.- dodałem i złapałem Chrisa za nadgarstek, by posłać go do przeciwległego narożnika. Oczywiście sam ruszyłem za nim i miałem zamiar zadać kolejny cios, niestety doświadczenie Kanadyjczyka dało o sobie znać. Jericho uniósł wysoko nogę, przez co nadziałem się na jego podeszwę. "Le Champion" wykorzystał to okienko i wspiął się na szczyt narożnika. Spektakularny lot weterana ringów zakończył się lądowaniem w moich ramionach, jednak nie pozwoliłem mu na przypięcie. Wykorzystałem ciężar ciała przeciwnika i po przechwyceniu go wykonałem przewrót w tył, dzięki któremu stanąłem na nogach i z trudem wyniosłem Jericho w górę, by następnie mocnym rzutem posłać go za siebie (Fallaway Slam). Przez chwilę leżałem na macie, lecz szybko uniosłem nogi i sprężynką wróciłem do pionu.
- Tak robimy to na południu! That's the Cowboy Shit!- ryknąłem, wsłuchując się w okrzyki tłumu.- Macie piwo?- dodałem podekscytowany, ruszając w kierunku lin.

Chodzi o kontrę jak na przykładzie Cena/Rock w filmiku. || Słów 508 zgodnie z PW od Rafiego.

Ostatnio edytowany przez TheBydlak (2020-05-25 22:33:13)

Posty jak najbardziej zasługujące na Main Event. Sytuacja wyznaczona przez sędziego odegrana idealnie przez obydwu zawodników. KŁ napisane na równym poziomie niestety wymagają przypierzania się do drobiazgów. Ten który najbardziej uderzył mnie w oczy pojawił się w poście Rafiego.

Chodzi o cały opis walki: wbijasz głowe przeciwnika w schody w środku walki a sekundę później on siedzi i daje radę na luzie odskoczyć. Nie pasuje mi to ani trochę, musiałbym mocno przymknąć oko aby być w stanie to zaliczyć i dzięki temu, że w reszcie wyamgań stoicie na równym poziomie ta sytuacja decyduje o tym, że mój głos leci na Bydlaka.

Walka ciągnęła się niemiłosiernie, jednak udało mi się zdobyć inicjatywę. Obijałem Jericho, przez co zaczął się on kulić. Wściekły grad ciosów był karą za butelkę rozbitą na głowie. Zepchnąłem go tak głęboko, że Chris aż oparł się o liny. Wykorzystałem tę niezwykłą sytuację i cofnąłem się o krok, a następnie z całej siły wbiłem w niego przedramieniem (Lariat). Cios okazał się być na tyle potężny, że obaj wylecieliśmy za ring. Próbowałem jakoś zamortyzować upadek, niestety niezbyt mi się to udało i mocno uderzyłem czołem w podłogę. Na nieszczęście trafiłem w miejsce, które zostało przez Painmakera rozcięta i z tego powodu znów doszło do rozlewu krwi. Odgarnąłem z twarzy lepkie kosmyki włosów, rozsmarowując przez to krew na całym czole. Ciężko dysząc zacząłem wstawać, niestety wyprzedził mnie Chris. Okazało się, że on był w stanie odpowiednio się zabezpieczyć i nie odniósł wielkich szkód przy tym lądowaniu. Zanim wstałem, Jericho kilkukrotnie trafił w moje plecy maczugami, mocno mnie przy tym osłabiając. Przy każdym uderzeniu wydawałem z siebie krzyk. Byliśmy za ringiem już pewien czas, więc sędzia rozpoczął swoje liczenie. W końcu Y2J chwycił mój nadgarstek i pchnął mnie w kierunku band. Wystawiłem obie ręce i zatrzymałem się przed uderzeniem, a gdy usłyszałem biegnącego w moim kierunku Chrisa, wystawiłem łokieć, na który się on nadział. Następnie chciałem wykonać półobrót i zakończyć go uderzeniem, jednak jeden z kibiców zaczął wrzeszczeć, żebym się pochylił. Zaufałem jego wołaniom i schyliłem się, przez co rozpędzony Jericho przestrzelił ze swoim atakiem i zmęczony przeleciał przez bandy. Judas Effect okazał się być niewypałem, za który przyszło mu słono zapłacić. Doczłapałem się powoli do ringu, gdy sędzia doliczył do 7. Jericho powoli zbierał się, by wrócić do ringu, jednak sędzia był bezlitosny. Nie przerwał liczenia nawet na chwilę i ostatecznie Chris został wyliczony. Jego twarz z początku pokazywała szok, później zmieniło się to w złość, jednak nic nie mógł już zmienić.