wchodzę

(http://www.n-w-u.pun.pl/viewtopic.php?p … 84#p132384)
(link do wydarzeń przed walką)

Jesteśmy właśnie w ringu gdzie sztab medyczny bada stan zdrowia mistrza WWE Adama Page'a. Ten został w brutalny sposób zaatakowany przez Chrisa Jericho. Po zatamowaniu krwi Adam powoli się podnosił, wówczas do ringu przyszedł jego dzisiejszy przeciwnik mistrz Interkontynentalny Dolph Ziggler, domagając się starcia. Sędzia nie chciał dopuścić kowboja do walki jednak po namowie samego mistrza zrobił to i mamy gong.

Sytuację przed walką macie opisaną w segmencie otwierającym gale, dlatego darowałem sobie jakiś wstęp i otworzyłem wam tym samym drogę do ciekawych postów. Dolph Ziggler może wykorzystać daną mu szansę na szybkie pokonanie mistrza lub Adam może pokazać się że w każdym stanie, będzie wciąż dominował.

Zróbcie to jak chcecie. Kreatywnie jak na was mistrzów przystało. Myślę że limit 450 słów powinien być dla was odpowiedni.

Zadzwonił gong a ja byłem zupełnie zdezorientowany zaistniałą sytuacją. Nie tylko ja, fani na trybunach łapali się za głowę a sędzia wciąż niedowierzał że Hangman chce wziąć udział w walce. Czułem się niezwykle niezręcznie. Stanąłem na środku ringu patrząc na obitego przeciwnika. Widać było iż nie jest w 100% sprawny, masa myśli kłębiła mi się w głowie. Nie na to liczyłeem. Chciałem spotkać się w ringu z najlepszymi z najlepszych, myślałem że moje życzenie zostanie spełnione już dzś - nie codzień walczy się z samym mistrzem WWE. Ale nie w takich warunkach! Chciałem zmierzyć się w równej walce. Chciałem by mój przeciwnik doprowadził mnie do granic możliwości i sprawił bym je przekroczył. I do tego samego chciałem doprowadzić Adama. Jednak nieudacznicy pokroju Jericho nigdy nie zrozumieją tych motywacji. Jak wypadnę w oczach fanów? Nawet jeśli zwyciężę, jak będę wyglądał w oczach fanów? Fanów, których szacunek zyskałem jeszcze 24 godziny temu, zwyciężajac w tak pięknym stylu. Ładną chwilę zastanawiałem się nad tym, z żalem patrząc jak Page trzyma się lin, utykając na jednej nodze. Jednak inna myśl przeszła mi przez głowę.
- Show must go on, nie ja odpowiadam za atak na Adama, a on zgodził się walczyć dalej. Nie wiem kiedy będę miał okazję zmierzyć się z mistrzem świata. Nie pozostaje mi więc nic innego jak dać z siebie wszystko, bądź co bądź, to wciąż mistrz WWE.

Page wyszedł w koncu z narożnika, a ja wyciągnąłem prawą rękę do przodu... by podać ją rywalowi w geście szacunku. Adam zmierzył mnie wzrokiem, z ewidentną nieufnością patrząc na ten gest. Jednak po chwili napięcia odpowiedział podając mi również rękę. Fani nagrodzili ten moment sportowego respektu gromkimi brawami.  Jednak od tej pory grzeczności się skończyły. Obaj wyciągnęliśmy ręce, by następnie po złapaniu się przejść w zapaśniczy klincz. Przeszedłem do headlocku, zaciskając chwyt na szyi Page'a. Hangman jednak wymusił na mnie krok do przodu przesuwając się do lin. Myślał że po odbiciu uda mu się uwolnić, jednak mój uścisk był zaciśnięty mocno. Przerzuciłem w końcu przez biodro przeciwnika, sprowadzając go do parteru. Jednak doświadczony weteran i mistrz świata wydostał się bez problemu z tej sytuacji i błyskawicznie wróciliśmy do stójki. Fani zachwyceni tą zapaśniczą sekwencją ponownie oddali nam - dwóm atletom - aplauz.  Adam zdecydował się przejść do ofensywy i wymierzył mi silny chop. Moja klatka piersiowa szybko pokryła się czerwienią, a ja odpowiedziałem bliźniaczym chopem. Wymiana trwała parę chwil. W końcu Hangman zyskał momentum i wziął rozbieg chcąc powalić mnie clotheslinem. Jednak obolała noga dała się we znaki. Zawahał się przez chwilę, co wykorzystałem wykonując na nadbiegającym Page'u flapjack. Page wylądował na brzuchu, co chciałem wykorzystać by zakończyć szybko ten pojedynek. Jednak mój plan zapięcia sleeper holdu spalił na panewce. Mistrz szybko doczołgał się do narożnika. Wciąż czujący efekty ataku oponent zbierał oddech. Nie mógł jednak zaznać odpoczynku, gdyż z impetem wbiegłem w narożnik aplikując Stinger splash.

Pod względem gimmicku remis. Językowo wypadł trochę lepiej Bydlak. Opis emocji/publika też dałbym na remis. Pomysł podobał mi się bardziej u Marcelego, zgadzam się z Remikiem - lepiej wybrnął z tej niespotykanej sytuacji jaką była walka dwóch fejsów. Ponadto mimo, że dał tylko dwa ciosy to nie było czuć, że czegoś w poście jest za dużo czy coś jest naciągnięte - dobrze zachowana równowaga. Duży limit słów wykorzystał na walkę myśli w głowie Zigglera i to nawet może nie tyle co nieco bardziej mi się spodobało niż opisywanie samej walki w ringu, ale bardziej pasowało do sytuacji. Również głos na Dolpha.