„You are beautiful on the inside
You are innocence personified
And I will drag you down and sell you out
Run away..."

Publiczność zareagowała żywiołowo na słowa zaczynające piosenkę wejściową człowieka, który już za dwa tygodnie stanie przed możliwością zdobycia kolejnego tytułu mistrzowskiego w swojej karierze. Gość nazywany przez "profesorów zapasów" jako filantrop, udana kariera zapaśnicza, dobrze prosperujący zespół "Fozzy", piękne kobiety i ta stała rzesza starszych fanów, która zawsze będzie go wspierać. Nieważne czy był złym gościem, czy wręcz przeciwnie nie było to dla nich ważne, zawsze będzie witany jak król, ponieważ widząc aktywność Chrisa Jericho w ringu czują się jakby wróciły ich młodzieńcze lata. "Y2J" był dość specyficzną osobą, cóż można by rzec strasznie tajemniczy. Tysiąc przydomków, kilka set znanych ruchów wrestlingowych oraz charyzma, która potrafił zmusić do dopingu nawet najbardziej zagorzałych fanów. Oto i on...elegancka marynarka, modne okulary przeciwsłoneczne oraz bandana zawiązana na szyi tworzyły efektywną kreację, godną okazji na jaką zostały założone.. 

Ring announcer: Ladies and gentlemen! Making his way to the ring, from Winnipeg, Canada! ''Greatest Of All Time' in Professional Wrestling." Chriiiisss Jeeeeeeerichooo!

Powolnym krokiem wsłuchany w niosącą się po arenie muzykę wejściową "Y2Ja" kierował spojrzeniem po całym obiekcie. Wyglądał jakby kogoś szukał, może to godność jego przeciwnika? Tylko czy będzie ona możliwa do odnalezienia? Cóż część fanów na pewno popierałaby myśli Jericho, gdyby tylko je głośno wypowiedział. Komentatorzy opisywali jego postawę jako dość zadufanego w sobie egocentryka, który nie widzi nic po za końcem swojego nosa. Zatrzymał się przed samiutkim ringiem, gdzie bacznie obserwował swojego przeciwnika, który wyraźnie obawiał się tej konfrontacji. Jericho natomiast wyglądał naturalnie, spokojny lecz jego wyraz twarzy pokazywał że w tej głowie jasno maluje się jakiś plan. Ruszył więc do ringu, po metalowych schodach gdzie przez chwilę jeszcze zatrzymał się i patrzył jak większa część areny skanduje jego imię.

Chris Jericho: Po bajecznie długich latach kariery w tym zawodzie, zdążyłem przyzwyczaić się do odnoszących porażek. Stoczyłem wiele pięciogwiazdkowych pojedynków, nigdy jednak żaden z nich nie zostawił w moim sercu aż takiej pustki. Słyszałem komentarze że powinienem teraz forsować młodych, ambitnych zawodników, którzy potrzebują w swojej karierze takiego "boom", by pchnąć ją do przodu! Adam zwracam się teraz bezpośrednio do Ciebie, wystarczyło delikatnie wyprowadzić Cię z równowagi byś teraz stał tu gdzie stoisz, trzymając w ręku owe trofeum. Jako pierwszy chciałbym złożyć Ci moje serdeczne gratulację. Zrobiłeś to! W niedziele stoczyłem najlepszy pojedynek w mojej karierze. Powiem Ci że twoja akcja kończąca naprawdę boli, dzięki niej celebrujesz dziś swoje zwycięstwo. Jeśli nie masz nic przeciwko, chciałbym dać Ci prezent jako pamiątkę z naszej batalii.

Wszyscy teraz patrzyli na uśmiechniętego Jericho, który jakby całkowicie zmienił swój tok myślenia i stał się zupełnie innym człowiekiem. Ten znów odłożył mikrofon i ruszając w stronę technicznych odebrał od nich czarną reklamówkę. Adam Page był delikatnie zszokowany całym zajściem ponieważ nie spodziewał się tu kogoś z gratulacjami, a na pewno nie gościa, który od kilku tygodni napsuł mu sporo nerwów. Chris jakby w ogóle nie przejmował się porażką, od ucha do ucha malował mu się przepiękny uśmiech, którym obdarowywał wszystkich, nawet tego grubaska w czwartym rzędzie. Trzymając w rękach przesyłkę ponownie zwrócił się do mistrza.

Chris Jericho: Jeszcze raz Adam wszystkiego najlepszego na nowej drodze, od teraz to ty prowadzisz ten statek! Z tego powodu chciałbym wznieść z tobą toast. Przyjmij więc butelkę najlepszego szampana na świecie, firmowy i nieskazitelnie dobrany smak...a little bit of bubbly!

Podając do ręki mistrzowi butelkę ze swoim szampanem, Jericho namawiał publiczność do dopingu, który momentalnie przerodził się w żywiołową reakcję. Adam przez chwilę wahał się czy przyjąć prezent, jednak po namowie publiki zgodził się i wraz z Chrisem świętował swoje zwycięstwo. Y2J krzyknął jeszcze do Page'a że teraz to jest jego czas i niech wykorzysta go jak najlepiej. Zaczęła grać muzyka wejściowa Adama, a ten przy głośnych fanfarach publiczności wspiął się na narożnik trzymając w dłoniach pas mistrzowski oraz butelkę szampana. Stojący za nim Jericho bił brawo wyjmując przy okazji drugą butelkę. Był to emocjonalny moment w życiu Page'a, więc Chris dał mu czas by mógł go spędzić jak tylko sobie zaplanował. Gdy zaczęło lecieć konfetti, mistrz zeskoczył z narożnika i pod namową swojego dotychczasowego wroga wzniósł toast. Wówczas "The GOAT" zamiast wypić wraz z Adamem, jednym mocnym uderzeniem rozbił szklaną butelkę na głowie  Page'a. Ten padł nieprzytomnie na matę, a Y2J szarmancko tylko się uśmiechnął, po czym podniósł pas WWE. Mając go przed oczami poczuł gniew, jak to było możliwe że to trofeum przebiegło mu koło nosa? Wciąż powtarzał sobie to pytanie. Momentalnie zjawił się sztab medyczny z sędziami i wygonili z ringu Jericho sprawdzając stan Adama Page'a. Chris odchodząc rzucił jeszcze pasem w stronę leżącego mistrza, a następnie odszedł na zaplecze...