serio rzucacie mnie od początku na głęboką wodę?XD
Wbijam!
nie mam wejscia jeszcze

Jeśli przeciwnik się zgodzi to napisze posta do 16 w niedzielę


Nie wiem jak do tego doszło. Po raz pierwszy w swojej karierze nie czuję się na siłach do kontynuowania starć. Trzy przegrane walki mocno odcisneły na mnie swoje piętno, a ja nie jestem w stanie się z tego pozbierać. Jeszcze miesiąc temu planowałem na gali TLC walczyć o najwyższe tytuły. Teraz moja walka to jedynie przedsmak prawdziwych emocji, jestem niczym przystawka dla dania głównego. Nie tak to miało wyglądać. Po tym wszystkim zacząłem wątpić w to czy dam radę ciągnąć to dłużej, może już czas odejść i pozostawić po sobie lepsze wrażenie.

Niech to będzie moja ostatnia szansa, okazja na poprawienie rezultatów i pozostawienie sobie nadziei na lepsze jutro. Dlatego po gongu nie czekałem na reakcję rywala - ruszyłem wprost na niego z zamiarem wywalczenia inicjatywy. Jak to było ostatnio ta chęć walki zaślepiła moje oczy - to pozwoliło Gargano na szybki unik, a gdy już wpadłem w narożnik na wykonanie Enzuigiri.

Kopnięcie posłało moje ciało na matę. Byłem w sytuacji w której nienawidziłem samego siebie i chciałem jak najszybciej wywiesić białą flagę. Wtedy w moje oczy wpadła dziewczynka siedząca w pierwszym rzędzie - ubrana w koszulkę "Hit the Switch" z moim logiem. Mimo niepowodzeń ona i jej bliscy byli tu dziś próbując wspierać moją osobę. W jej oczach znalazłem swoją siłe. Nie mogłem jej zawieść - nie dzisiaj.

Podniosłem się z maty, rywal podchodził już do mnie biorąc wielki zamach do wykonania ciosu. Schylenie głowy pozwoliło mi na ucieczkę przez uderzeniem. Wtedy dostałem swoją szansę. Wskoczyłem za plecy Gargano i ściągnąłem go na matę wykonując Edge-O-Matic. Nie był to jednak koniec, idąc za ciosem podniosłem Johnnyego na nogi po czym wysłałem go w stronę lin. W drodze powrotnej przeciwnik uznał moją wyższość otrzymując Flapjack. To był początek mojej drogi na szczyt, już nikt mi tego nie odbierze.

Znudzony kolejnym szarym, pozbawiającym chęci życia dniem stałem oparty o pełen sentymentów, długo nieodczuwalny narożnik. Pomimo, że twarz miałem wyzbytą z emocji to w głębi czułem jakieś uczucie. Nie potrafię określić jakie, może zbyt dużo wspomnień młodości? Wcześniej wlepiony w kamerę z uśmiechem od ucha do ucha podskakiwałbym w rytmie niegdyś eufonicznego dźwięku, który wydobywał się z każdej strony, każdego razu od niezliczonej ilości ludzi. W końcu i to nawet przestało mnie interesować. Nie wiem, jakoś straciłem umiejętność cieszenia się wraz z ludźmi, którzy są tylko podczas odnoszonych sukcesów. Jeszcze w dodatku te monotonnia i rutyna dnia codziennego w końcu osiągnęły cel, uwięziły mnie w swych sidłach. Mijały tygodnie, albo i miesiące bezczynności, a nic się nie zmieniało.To co pchało mnie by osiągać szczyt, to co było mi równie niezbędne jak tlen stało się tylko irytującym krzykiem rzeszy ludzi. Wcześniej kochałem każdego z osobna. Przestałem, gdy życie zmusiło mnie do zdjęcia różowych okularów. Dowiedziałem się wtedy, że świat jest szary. Nawet nie mam pewności czy właśnie wtedy, dziewiątego grudnia dwutysięcznego osiemnastego wróciłbym, gdyby nie fakt, że czas pochłania również pieniądzę.

W końcu melancholia zostawiła mnie, gdy  metaliczny, donośny dźwięk stali rozniósł się docierając do wszelkich zakamarków hali. Jedyne myśli dotyczyły nadchodzącej walki. Zacząłem odklejać się od narożnika i po raz pierwszy spojrzałem na przeciwnika, którego trudno nie było rozpoznać. Przede mną stał haczący o granicę otrzymania łatki dziadka,  starszy gość świadomy opinii o byciu spadającą gwiazdą. Słyszałem na zapleczu o jego niepowodzeniach i nasilających bólach. Christian powinien długo przed naszą walką zostawić ten biznes, nigdy więcej nic już nie osiągnie, jego ciało po prostu nie dawało rady, był za słaby. Zresztą wydawało mi się i wciąż wydaje, że on też o tym wiedział. Nie rozumiem, jego starania były pozbawione racjonalnych powodów, pozbawione jakiegokolwiek sensu. Po co on to jeszcze robił?
"Skończmy to szybko..."- Opuszczając głowę, rzuciłem pod nosem znudzonym tonem ku stronie przeciwnika, po czym rozpocząłem podróż Christiana na emeryturę. Niestety, początek nie był łatwy. Nawet nie zdążyłem ponownie skierować na niego wzroku. Dziadek zaskoczył, gdy dosłownie rozpędzony jak pociąg wleciał we mnie, przez co boleśnie wróciłem do narożnika. Może nie tyle, co zamroczony, a zdziwiony aplikowałem tylko kolejne
uderzenia. Zapowiadało się źle i zapewne skapitulowałbym, gdyby nie świadomość o obowiązującej hierarchii. To zwycięzcy o mistrzostwa dostają największe zarobki, a polegając z emerytem nigdy nie dostałbym szansy zdobycia złota. Nigdy nie zarobiłbym tyle, aby zakończyć pewien rozdział i móc nauczyć się żyć od nowa. Miałem dostać cios na wątrobę, ale szczęśliwie obudziłem się z letargu, przez co instynktownie obroniłem nadchodzący cios prawą ręką, do czego z automatu wyprowadziłem szybkiego, mściwego liścia z lewej, co pomogło mi podczas ucieczki z jednego z czterech kątów ringu. Będąc odwrócony plecami chwyciłem się lin oraz zaczerpnąłem kilka głębokich oddechów, musiałem wziąć to na poważnie, myśleć jak kiedyś. Nie musiałem długo czekać, aby rozpocząć. Usłyszałem krok lub dwa, a więc z wielką predkością i szczęściem odwrocilem się w celu ataku. No i miałem rację, bo Discus Lariat ściął Christiana z nóg. Poza wydobywającym się z niego dźwiękiem, niosącym ból dałem radę usłyszałem tylko kakofonie wędrującą z trybun. Rzuciłembsię do przypięcia, które nic mi nie dało, pomimo, że poprzedzone było Double Foot Stomp'em. Mogłem tylko
pozazdrościć dziadkowi takiej werwy.

przepraszam, że dopiero teraz. powiadomiłem sędziego, ale nie mialem
jak zapytać Spajka. pracowałem z soboty na niedziele do 2 i wstałem w
niedzielę o 17, a gdzies od 24 probowalem cos napisac
Przepraszam raz jeszcze, miało być wcześniej, ale nie mogłem wysłać
nic. Pisze z ps4 i cos odkurwia przeglądarce, mam ssy. Stif tez. jak nie da rady to sie nie dziwie ani troche, ale ocenke bym prosił bardzo I tak. Całą noc się męczyłem XDD
A teraz jeszcze za dużo słów mam, ale pier***e juz. Za duzo sie
nawkurwialem. ocena to jak zwycięstwo.

UDALO SIE WEJSC NA MEILA I WYSLAC I WSTAWIAM PRZEZ FONA
Edit: jednak proszę sedziego i Spajka o ulaskawienie i lekkie nagiecie zasad. Kurde, całą noc się męczyłem i jednak ch**nia by nerwy poszły na marneXD tak na powrót. Ziomeczki no

Ostatnio edytowany przez Sedol (2020-05-11 10:00:10)

No to żeby nie przedłużać, mój głos leci na spajka. Tutaj nie ma co porównywać, bo prawda jest taka, że to jest prawie dwa razy dłuższe niż powinno być i gdyby Spajk użył takiego samego limitu to jego post wyglądałby zupełnie inaczej. Dlatego ważne jest żeby trzymać się limitu, żeby było sprawiedliwie

Sedol: z błędów mogę się doczepić samej końcówki gdzie znalazła się literówka czy złe sformułowanie. Trochę zbyt często nadużywałeś słowa ''dziadek''. Poza tym z minusów jeszcze dodałbym trochę przydługawy wstęp nawet jakby limit był większy. Poza tymi błędami to post naprawdę w pyte, bogate słownictwo, opis myśli/uczuć wydaję mi się, że stał na poziomie wyższym niż o większości graczy. Dobry pomysł na taką melancholijną twarz Gargano, pytanie tylko czy po kilku postach Ci się nie znudzi pisanie o tym samym.