\


Making his way to the ring,
weightin' 323 pounds,
The Devil's Favorite Demon...
Kane!

Ｗｃｈｏｄｚｅ　ｄｏ　ｒｉｎｇｕ

Jestem!

Niczym zamknięty w klatce wygłodniały pies, Wielki Czerwony Potwór mógł jedynie przyglądać się batalii, jaka rozgrywała się w kwadratowym pierścieniu. Widok bezradności jego kompana wywoływał ogromne pobudzenie i wściekłość. Głód walki stawał się coraz większy, demoniczne siły rozpierały jego ciało. Instynkt bestialskiego zabójcy przejął kontrolę. Kane, niesiony na skrzydłach Aniołów Ciemności ostatnim triumfem, czekał na odpowiedni moment, by wkroczyć i przechylić szalę zwycięstwa na stronę mroku. Gdy tylko, wycieńczony po niezwykle wyrównanym boju, Chris Jericho dopełzł do swego narożnika, poczuł na swej wyciągniętej dłoni szorstką, skórzaną rękawicę Demona. Wtedy było jasne, iż za chwilę w samym środku pola bitwy pojawi się Zamaskowana Kreatura, pragnąca wysłać kolejne dusze za bramy piekielne, wprost do swego Pana. Lecz po przeciwnej stronie miejsca walki prawo do ataku zyskał Dolph Ziggler, który widząc z kim za chwilę przyjdzie mu się mierzyć, nie marnował ani chwili. Gdy wielkie cielsko Potwora przekraczało dopiero próg wyznaczany przez czerwone liny, Show Off stał już na narożniku gotowy do ofensywy. Publiczność tego widowiska zerwała się z miejsc, gdy Ziggler efektownie wybił się w powietrze. Wydawało się, iż Bestia za moment padnie na deski po raz pierwszy... Niestety, ich nadzieja została stłamszona w zarodku, a ich idol boleśnie zraniony... Wysłannik Piekieł wykorzystał swą nadludzką siłę i przechwycił lecącą ofiarę. Jakże ogromne było przerażenie w oczach fanów, gdy bezbronne truchło Dolpha zostało wgniecione w śnieżnobiałe podłoże. Przepotężny Front Powerslam odmienił losy tejże bitwy, bowiem zło wysunęło się na prowadzenie.
Była to zaledwie pierwsza scena dramatycznego spektaklu, którego rolę główną tamtej nocy grał Glenn Thomas Jacobs... Akt drugi ukazywał już zwijającego się z bólu blondwłosego wojownika leżącego u stóp swego oprawcy. Kane mając w głowie kolejny barbarzyński plan, ruszył w stronę kornera. Komentatorzy ów widowiska wychodzili z siebie widząc, jak wspinał się On ku górze. Zdawali sobie sprawę, iż atak podwyższonego ryzyka może skończyć się horrendalnie dla podnoszącego się już z maty Amerykanina. Nie mylili się, bowiem kilka sekund później morderczy Diving Clothesline ponownie sprowadził Zigglera na deski. Kres był bliski, a porażka dobra zdawała się być nieunikniona. Demon, stanąwszy za plecami swego dysydenta, uniósł prawą dłoń ku niebiosom. Dłoń, która miała dopełnić przeznaczenia i wrzucić ciało nieprzyjaciela w piekielną otchłań...

Niezwykle skupionym spojrzeniem, Chris Jericho darzył swojego oponenta była to raczej lekceważąca postawa mająca na celu ewidentną chęć pokazania "komuś" że tak jak dziś Cena, tak również i "on" skończy w nadchodzącej walce o pas. Mianowicie chodziło o stojącego w przeciwnym narożniku Adama Page'a, lecz by cokolwiek udowodnić "najlepszy na świecie" musiał przejść mur, którym była dawna twarz organizacji - John Cena! The Painmaker powolnym krokiem kroczył w stronę rywala przy czym unosząc obie ręce w górę sygnalizował chęć wejścia w klasyczny klincz. The Champ bo tak raczył się zwać Cena, przyjął wysłane przez agresora zaproszenie i po chwili obaj demonstrowali wszystkim swoją siłę.

Mordercze treningi, którymi przez ostatnie miesiące żył Jericho przynosiły nadzwyczajny efekt, ponieważ pierwszy raz w życiu udawało mu się dotrzymać kroku Cenie. Napór rywala był jednak silniejszy i po chwili przedarł się przez obronę Chrisa spychając go do narożnika. Gdy tylko chciał dokończyć swoje dzieło poprzez osłabienie przeciwnika, wówczas "Le Champion" uchylił się nad lecącą w jego stronę zaciśniętą rękę Johna Ceny. Taki zwrot akcji gwarantował wejście Y2J'a na pozycję agresora, tym samym to on teraz miał oponenta w narożniku. Nie czekał nawet sekundy, momentalnie wykonał Corner Chopa, a po chwili jeszcze jednego. Mając przygotowanego Cene, użył perełki swojego arsenału, a mianowicie Corner Big Boota.

Wielki John Cena spływał po narożniku ustawiając się w pozycji siedzącej, trzymał również obolałą szczękę, nie zdawał sobie sprawy z tego co właśnie się wydarzyło. W tym samym czasie dumnym krokiem Chris Jericho ruszył w stronę rywali i zatrzymując się przed Hangmanem.

- Przypatrz się idioto, skończysz tak samo!

Mówiąc to Jericho wskazał palcem na podnoszącego się Cene. Na Adamie nie zrobiło to wrażenia, dlatego Y2J dorzucił posunął się o ostateczność. Uniósł obydwie ręce do góry i pokazał Page'owi środkowe palce, przy okazji plując mu prosto w twarz. Zirytowany Hangman od razu chciał wskoczyć do ringu, jednak arbiter momentalnie zgasił jego zapał oddelegowując go z powrotem do narożnika.

- Już po tobie Jericho! Słyszysz już po tobie!

Krzyczał rozjuszony kowboj w stronę uśmiechniętego Chrisa. Jak widać te słowa nie robiły na nim wielkiego wrażenia, skomentował to parodiując Page'a...Drink it in maaaan..

(Jakby się ktoś zastanawiał to chodzi o picie whisky przez Adama Page'a)

Potężne ciosy ścięły mnie z nóg niczym butelczyna dobrej whiskey. A może to była wina alkoholu? Cokolwiek odpowiadało za mój stan, musiałem to jakoś przezwyciężyć. Nie byłem nawet w stanie wyłapać słów otuchy płynących z trybun. Zamroczony spoglądałem na opalonego oponenta, nieudolnie próbując osłaniać twarz przed kolejnymi ciosami. Niezrozumiały bełkot, który miał być prośbą o zaprzestanie ataku, wywołał na ustach Alberto uśmiech politowania. Chwycił mnie on za włosy i mocno szarpnął, przez co zmuszony byłem się podnieść. Kolejny cios trafił w moją szczękę, musiałem mocno chwycić się górnej liny, by nie upaść. Del Rio cofnął się o kilka kroków i rozłożył szeroko ramiona, wywołując bardzo negatywną reakcję na swoją osobę. Wyraz jego twarzy jasno dawał do zrozumienia, iż jest zadowolony ze swojego postępowania. W końcu przestał chełpić się i biegiem ruszył w moją stronę. Próba ataku zakończyła się niepowodzeniem, bo zdołałem uciec z narożnika, przez co Meksykanin trafił w niego głową (Stinger Splash). Nastąpił zwrot akcji, zamroczony przeciwnik osiadł w narożniku, więc potraktowałem go potężnym ciosem (Corner Lariat). Młodzieńcza energia rozpierała moje ciało. Czym prędzej doskoczyłem do zaskoczonego Jericho i trafiłem go ciosem, po którym spadł z krawędzi ringu (Forearm Smash). Jako jedyny w tym starciu wciąż miałem mniej niż 30 lat, przez co posiadałem sporą przewagę wytrzymałościową. Nabuzowany byłem gotowy do wszystkiego. Alberto na czworaka próbował uciec jak najdalej ode mnie, kątem oka obserwowałem jego próbę, lecz moją uwagę przykuł inny widok- Kane obijał obu moich kompanów, nie pozwalając im na jakąkolwiek reakcję. Szybko odbiłem się od liny za plecami, a następnie przebiegłem długość ringu i wystrzeliłem pomiędzy sznurami wprost na Potwora, powalając go na ziemię (Suicide Dive). Publika zaczęła skandować dwa słowa- "Cowboy Shit", ja zaś z mordem w oczach rozglądałem się po arenie. W końcu wskoczyłem na krawędź ringu, niestety czekał tam na mnie Del Rio. Chwycił mnie za włosy, jednak błyskawicznie padłem na ziemię, ciągnąc jego głowę na napięty sznur. Meksykanin syknął z bólu i cofnął się, ja zaś chwyciłem górną linę, przeskoczyłem nad nią wspaniałym saltem, a po wylądowaniu ściąłem oponenta z nóg potężnym trafieniem (The Buckshot Lariat). Błyskawicznie wróciłem na nogi i wydałem z siebie głośny ryk, wprowadzając wszystkich kibiców w stan euforii.
- They can't take any of this Cowboy Shit!- rzuciłem w kierunku trybun, wsłuchując się we wszystkie reakcje.

377 słów według mojego licznika.

Cena vs Jericho

Pominę tą parę w celu zaoszczędzania czasu. Najwyżej w wolnej chwili pojawi się tutaj ocena

1 - 0 dla Heeli


Ziggler vs Kane

Ziggler - brak przecinków boli podobnie jak ich duża ilość. Przy czytaniu da się wychwycić kilka postawionych w dziwnych miejsach.

Spoiler:

np. "Rozpędzam się, markując atak."

\
Niestety nie obyło się też bez powtórzeń w stylu Kane, Kaneowi, Kane oraz

Spoiler:

Moi tag-team partnerzy zaczęli wybijać stopami rytm, zachęcając publikę do dopingu. Dobra, trzeba wziąć się w garść - pomyślałem odgarniając włosy. Wstałem i powoli wycofałem się do narożnika, wciąż nie spuszczając oczu z oponenta. Kane zaczął powoli wstawać, a ja wybijając rytm stopą[...]

Ogólnie post jest okej - energiczny, z dobrą walką. Jednak zabrakło mi trochę czucia Dolpha. Mamy jedynie dwa zdania wstepu a potem suchą napierdalankę. Moim zdaniem to za słabe proporcje

Kane - niedociągnięcie o którym napisał Ryse mocno wpływa na odbiór posta. Mimo wszystko pod względem gimmicku post jest całkiem mocny. Dobór słownictwa i czucie postaci jak najbardziej na plus. Dobry podział na część gimmickową i część walki. Post poprawny, na tyle żeby pokonać rywala.

2 - 0 dla Heeli

Del Rio vs Page

Del Rio - opis walki jest mocny, ale gdzieś w trakcie się zgubiłeś i zapomniałeś o części gimmickowej. Jedno czy dwa zdania nie starczą by nakreślić charakter postaci. Myślę nawet, że w pisanie o uczuciach postaci, jej nastawieniu i charakterze jest ważniejsze niż opis suchej walki. Liczy się to jaka jest twoja postać, a po przeczytaniu tego posta nie czuje niczego.


Page - bardzo dobry post. Zastosowałeś się do sytuacji nakreślonej przez sędziego, wyraźnie nakreśliłeś charakter postaci nie zapominając przy tym o walce. Nie wiem czy da się powiedzieć coś złego w takiej sytuacji. Wygrywasz swoją parę.

2-1 dla Heeli.