Wbijam

Nie bywałe czekałem na ten pojedynek przez okrągły miesiąc, kiedy stoczę jedno z najważniejszych starć w swojej karierze. Bitwa, którą już toczymy, zdążyła wyczerpać zapasy, na którą się przygotowaliśmy. Czas tyka, a na pokazanie naszego potencjału tak naprawdę, to nic porównując do oczekiwań naszych. Lio młody i gniewny postanawia, że napręży liny, które ulegają dużej sile fizycznej. W szybkim takcie kroków nabrał, dynamiki zbliżając się do mojej osoby licząc, że uda mu się kontynuować swoje natarcie. Niestety nic mylnego trafia w moje łapska, które zadają bolesne ciosy na jego plecach. Mistrz Stanów Zjednoczonych został zmuszony do wyprostowania swojej sylwetki. Przechodzę, za jego plecy szarpiąc i zarazem mostkując Deadlift German Suplex.

''Niech przy tobie będą siły diabelskie, no nie ręczę za swoje czyny''.

Wymruczałem pod nosem te słowa, które zmotywowały mnie do kolejnych czynów. Udałem, się pod sam narożnik odczuwając, siłę wyższą. Czuje, że diabeł wyszedł na światło dzienne. On jest tutaj przy mnie i otacza mnie swoją opieką. Otarłem swoje czoło od potu, które sugeruje, że dalsze poczynania będą sprawiały ból. Widziałem w oczach mojego oponenta wymalowany strach, który czyni go tym słabszym. Rush sprawia osobę przestraszonego, a ja tylko chce dokonać kolejnego mordu Knee Lift. Głowa championa odskoczyła, wypluwając resztki swojej śliny. '' Jeszcze trochę Lio, a twoje męki się zakończą''. Powiedziałem, z dużą złością równocześnie przytrzymując jego twarz ręką. Lio nie próżnował i odpowiedział ciosem w moją głowę.

Troszkę źle oceniłem sytuacje i pozwoliłem, aby mój rywal przebudził się z letargu. Zacząłem bronić się gardą i można powiedzieć, że zamieniliśmy się rolami. Mój przeciwnik sprzedaje mi mocne kopnięcia w okolicach uda Toe Kick. Złapałem się ręką w okolicach bólu, który na chwilę obecną jest nie do opisania. Rush rozłożył ręce ku chwale, jak by czuł się zwycięzcą. Z rozmachu próbował, mnie bardziej osłabić nabierając dynamiki. Czarnoskóry zawodnik się przeliczył. Wyniosłem jego drobne ciało pod Atomic Drop. Odbijam się od lin ringu. Widzę na moich oczach rozmazany obraz. Mistrz wykorzystuje siłę odśrodkową, co skutkuje tym, że wylądowałem na krawędź ringu. Za wszelką cenę chciałem wrócić to, co się dzieje w środku. Byłem na tyle zaślepiony sukcesem, że podeszwa buta Rusha dotyka mojej głowy Hanging Soccer Kick. Moje ciało bezwładnie upada. Lio Rush szybko przechodzi do przypięcia. Podnosi moje prawe udo 1....2..... Kickout!

*Reklamy*

Wracamy, po krótkiej przerwie do ringu. Rush dobrze wykorzystał sytuację ringową osłabiając mnie Wrist Lock'iem. Powoli zaczynam odczuwać te trudy pojedynku. Czuje, że moje ramię jest bezsilne, a odczuwalny ból w kościach jest niesamowity. Słysząc doping ''Let's Go Aleister'' zacząłem wracać do normy podnosząc swoje ciało. Niestety musiałem, po raz kolejny upaść. ''W imię diabła powiadam ci, że się nie poddam. Jak ciebie dopadnę, to ciebie spłonę! Wykrzykuje na arenie te słowa, które mają pomóc mi na powrót do stabilizacji. Słowa motywacyjne niesamowicie mi pomogły, aby stanąć na nogi. Rush odbija się od lin ringu. Mrok zgubił mojego przeciwnika no nadziewa się na wprost Short-Arm Clothesline. Lio Rush pada bez problemowo na matę. Ja natomiast utykając, na prawą nogę wskazałem na linę. Pokazałem palcem i zamierzam zaryzykować własnym zdrowiem. Wchodzę na trzecią i od wewnątrz ringu popisuje się efektownym lotem Triangle Moonsault Planch'om...


Edit: Dodana  nazwy akcji: German Suplex - Deadlift German Suplex

Ostatnio edytowany przez hardy12 (2019-04-03 12:50:27)

Znalazłem się na ostatniej prostej ku dokonaniu czegoś absolutnie niepowtarzalnego, niewyobrażalnego. Nikt nie dzierżył mistrzostwa Stanów Zjednoczonych przez tak długi okres jak ja i na ten moment nie było nawet przesłanek, że w najbliższym czasie, znajdzie się śmiałek, który jest w stanie mi go odebrać... Oczywiście, moi hejterzy (czyli praktycznie wszyscy) powiedzą, że właśnie znajdowałem się w samym środku ringu, na jednym z największych PPV, broniąc właśnie owego pasu, jednak dla mnie było nic bardziej pewnego jak moje dzisiejsze zwycięstwo.

Donośne buczenie widowni kierowane w mym kierunku, dawało mi nieopisaną satysfakcję. Z uśmiechem na twarzy odwróciłem się w stronę jednej z trybun i prostym gestem zachęciłem publikę do kontynuowania "wspierania" mnie. (chociaż pewnie nawet nie musiałem tego robić) Jak zwykle inicjatywa była po mojej stronie... Bo przecież chyba każdy zdawał sobie z tego sprawę, że jeśli już inkasowałem jakieś ciosy, to był to nic innego jak element jakże wspaniałej taktyki, pozwalającej na zaskoczenie rywala w odpowiednim momencie. A właśnie... Jeśli już o zaskoczeniu mowa to niestety moment później moją chwilę nieuwagi postanowił skrzętnie wykorzystać Black, wykonując jakże solidny Super Kick. Nie mogąc uwierzyć w to co właśnie miało miejsce prędko, zapewne unikając pogłębienia się w jeszcze większym kryzysie, wyślizgnąłem się z ringu. Rozpędzony rywal, który musiał zatrzymać się na linach nie ukrywał swojego niezadowolenia. Wszystko to skwitowane mym szczerym i jakże szerokim uśmiechem na twarzy musiało dać się we znaki nawet najspokojniejszemu człowiekowi na świecie... Black do nich nawet nie należał, więc tak jak tego oczekiwałem, również po chwili opuścił pole walki. Moja sprytna i wspaniała gierka trwała w najlepsze. Gdy ten zbliżył się dostatecznie chcąc dopaść mnie w swoje łapy, szybko wyrwałem naprzód, po czym obiegając ring dookoła, wszedłem do niego z powrotem. Droga ku odzyskaniu hegemoni w ringu była już prosta, nie mogłem wrócić do domu na tarczy... Sędzia kontynuował liczenie, więc rywal czy tego chciał czy nie musiał wpaść w końcu w mą pułapkę. Zanim ledwo zdążył postawić swe obie nogi na macie, został błyskawicznie przybity do niej z powrotem fenomenalną Hurricanraną! Koniec walki zbliżał się nieubłaganie. Dla pewności i profilaktycznie, aby jakaś ponowna nie koniecznie miła niespodzianka nie miała prawa bytu, wziąłem krótki rozbieg i dołożyłem Legdrop. Teraz już oczywistym stało się to, że Black nie wróci szybko na równe nogi, dlatego nie chcąc nie skorzystać z bliskiej obecności narożnika, prędko wdrapałem się na niego. Czułem jak wszystkie reflektory i kamery były skierowane tylko na mnie. Bydło buczało, ja w centrum uwagi, dominowałem w ringu - wszystko w końcu wróciło na swoje miejsce. Prostym ruchem ręki podsyciłem jeszcze atmosferę panującą na trybunach po czym wykonałem nic innego jak przewspaniały Standing Moonsault! Chyba tym ciosem nie pozostawiłem nikomu złudzeń kto w tej federacji jest najlepszy! Mistrzostwo zmieni właściciela dopiero wtedy kiedy ja o tym zadecyduję!

Ostatnio edytowany przez Stif (2019-04-04 23:40:33)

No to lecimy z tym makaronem. Nie będę się rozdrabniał na dwie osobne oceny waszych postów, ale podsumuję wasze oba posty razem. Przede wszystkim zwróciłem uwagę na przewagę językową u Stifa. Jego post jest klarowny, jasny i czyta się go płynnie. Niestety, Hardy, u Ciebie wciąż jest problem z wyrażeniem własnej myśli – wygląda to u Ciebie strasznie chaotycznie, często urywasz jedną. Zaczynasz drugą i tej pierwszej nie kończysz, albo robisz to duo dalej w poście. Musisz nad tym popracować, przede wszystkim staraj się budować mniej skomplikowane zdania i prosto wyrażać swoje myśli, pamiętać o odmianie przez osoby i przez przypadki (bo nawet jak piszesz wypowiedź Blacka to jedną część piszesz w trzeciej osobie, a drugą już w pierwszej, gdzie  kontekstu wynika, że mówi to Black i to wszystko o sobie. Albo: „to Ciebie spłonę” – albo to Ty spłoniesz, albo to Ciebie spalę). Kolejnym aspektem, w którym Stif przeważa jest oddanie charakteru swojej postaci. Cwaniaczek Lio jest tutaj odczuwalny od początku do końca. Czytając ten post wyobrażam sobie jak Man of the Hype biega dookoła ringu i w ten sposób wypracowuje sobie przewagę nad większymi przeciwnikami, do tego dobre przemyślenia i wszystko scala się naprawdę super. Jeżeli chodzi o Blacka, to poza wspominkami o diable to tak nie do końca coś zrobiłeś. To mógłby być post całkiem sporej liczby zawodników, z trochę mroczniejszym gimmickiem oczywiście. Nie było tutaj aż tak źle, bo jednak właśnie starałeś się robić te nawiązania, ale musisz jeszcze zwrócić uwagę na jakieś charakterystyczne zachowanie Aleistera i to co może mu siedzieć w głowie i spróbować to wcisnąć do postu. Na zakończenie jeszcze powiem, że polecam czytać swoje posty przed wstawieniem, może nawet wrzucić do worda, który poratuje podkreśleniem błędów ortograficznych (np. Niebywale piszemy razem, a nie osobno) no i zdecydowanie uprościć wyrażanie tego, co masz na myśli, bo i mniej błędów interpunkcyjnych, a i będzie to bardziej przejrzyste. Zacznij od tego, a na pewno zacznie Ci iść lepiej i inne porady będą mogły dalej Cię rozwijać. Jak można spokojnie wywnioskować z oceny, mój głos leci na Stifa, gratulacje.