Jestem

Powoli ściągałem z siebie kolejne części garderoby, sposobiąc się tym samym do nadchodzącego boju. Dla wielu osób wyzwanie jednostki takiej jak Killian Dain nie miało największego sensu, lecz cały ten teatrzyk był dokładnie przemyślaną taktyką. Brytyjczyk nie tak dawno pojawił się w federacji, więc jego nazwisko często pojawiało się wśród potencjalnych przyszłych gwiazd. Stąd też pokonanie kogoś takiego mogło tylko mi pomóc w osiągnięciu statusu najlepszego w historii, zaś zdobyty rozgłos musiał sprawić, iż w końcu dostanę szansę walki o mistrzowski pas.
Gdy tylko starcie oficjalnie wystartowało, ruszyłem się z miejsca i zacząłem krążyć po ringu, dokładnie lustrując przeciwnika. Nadmierne owłosienie jego ciała niemalże doprowadziło mnie do wymiotów, więc uwagę skupiłem tylko na jego twarzy. Krok za krokiem przybliżał mnie do Irlandczyka, w końcu zdołałem skrócić dystans na tyle, by wymierzyć kopnięcie w jego nogę. Dain sapnął gniewnie i zacisnął brwi, ruszając na mnie z wystawionymi rękoma. Uniknąłem kary, by następnie samemu wymierzyć mu ponowny cios w okolice kolana. Publika zareagowała na moją taktykę oklaskami, ja zaś rozłożyłem szeroko ramiona i uśmiechnąłem się, obserwując reakcję Bestii. Ten jednak zaskoczył mnie, gdyż wciąż zwrócony był do mnie plecami i w żaden sposób nie próbował zmienić swojego położenia. Postanowiłem wykorzystać ten fakt i ruszyłem w jego kierunku, lecz wszystko okazało się być pułapką. W ostatniej chwili odwrócił się on na pięcie i wymierzył mi uderzenie wprost w okolice moich obojczyków (Discus Lariat). Impet wyrzucił mnie w powietrze i sprawił, że wykonałem niebywały obrót wokół własnej osi. Słyszałem buczenie publiczności, lecz po chwili zagłuszył je nowy głos- ryk Daina. Powoli starałem się podnieść, lecz Killian postanowił mnie wyręczyć chwytając mnie za gardło, by po chwili unieść mnie wykorzystując swoją siłę. Bestialska natura oponenta widoczna była w całej okazałości, przez co upust swojego niezadowolenia dała znaczna część trybun, w tym wierna sekcja moich sympatyków. Dało mi to siłę do walki, więc gdy tylko Irlandczyk szykował się do wykonania kolejnej akcji, uderzyłem oburącz w jego czaszkę, zmuszając go do zmiany planów (Double Axe Handle). Dzięki temu uchwyt rywala został zerwany, ja wylądowałem na macie, zaś sama Bestia chwyciła się za głowę i zwróciła do mnie plecami.
- Potrzebujesz depilacji brzydalu!- warknąłem gniewnie, ponownie zwracając uwagę na jego sylwetkę.- Aczkolwiek nie znam nikogo, kto zechciałby Ci pomóc.- dodałem jeszcze i uśmiechnąłem się szeroko, obserwując reakcję trybun. Czując jednak, iż okazja wymyka mi się spod kontroli, ruszyłem w stronę Daina. Również i tym razem szykował on szybką kontrę, niestety dla niego tym razem zdołałem uniknąć ciosu i pomknąłem dalej, w kierunku napiętych sznurów. Nabrałem prędkości odbijając się od nich, dzięki czemu szybko dotarłem do pozycji rywala. Nim jednak zdołałem zaatakować, Killian pochylił się nieznacznie i wyrzucił mnie do góry, przedwcześnie ciesząc się z wiktorii, gdyż opadając zahaczyłem jego twarz podeszwami, powalając go na matę (Pop-Up Dropkick). Sam natomiast błyskawicznie wróciłem do pionu i stanąłem w centrum kwadratowego pierścienia. Publika zaczęła skandować moje imię, ja zaś rozłożyłem szeroko ramiona i zacząłem kręcić się dookoła własnej osi. Po kolejnych piruetach w końcu stanąłem i uśmiechnąłem się szeroko do obiektywu jednej z kamer.
- Korzystajcie z mojej obecności. Bądźcie częścią tego Doświadczenia.- dorzuciłem, kręcąc przy tym biodrami w przepełniony seksualnością sposób. Widownia niczym zahipnotyzowana obserwowała moje ruchy, czerpiąc z nich najwyższą przyjemność.

Dumny jak paw kręciłem się wokół własnej osi, pozwalając publice nacieszyć się widokiem. Przez chwilę zapomniałem o tym, że pojedynek wciąż trwa, Dain wyparował z moich myśli i zostałem w nich tylko ja. Niestety, moją dekoncentrację postanowił wykorzystać wspomniany przeciwnik, który powoli zbierał w sobie siły. Gdy kątem oka dostrzegłem, że Killian rozpoczął mozolny proces powrotu do pionu, ku niezadowoleniu sympatyków przerwałem pokaz i spokojnym, gustownym krokiem zbliżyłem się do niego. Widząc, że pozycja, w której się znajdował, wyraźnie przypominała pokłon, uśmiechnąłem się delikatnie, a następnie wymierzyłem błyskawiczny policzek, po którym Dain zaczął sapać. Ja jednak nie zwróciłem na to uwagi, bo niemalże natychmiastowo przystąpiłem do biegu, ruszając w kierunku lin. Odbity od nich nabrałem prędkości, którą miałem zamiar wykorzystać do zaatakowania przeciwnika, lecz w ostatniej chwili zdołał on przechwycić mnie w ruchu i wyniósł w górę, miażdżąc moje narządy oplecionymi ramionami. Zawyłem z bólu, ze wszystkich sił próbując walczyć z uchwytem, lecz na nic się to zdało. Irlandczyk szarpał mną, zadając mi niezwykłe cierpienie, przez co powoli traciłem wszelką nadzieję. Jednak usłyszałem głos wielbicieli mojej osoby, przez co poczułem zachętę. Nie czekając długo uniosłem ramię, a następnie wymierzyłem łokieć w czaszkę Brytyjczyka. Kilka takich trafień skutecznie pomogło mi zwalczyć jego przewagę, następnie wymierzyłem uderzenie obu ramion jednocześnie w boki jego głowy, tym samym skutecznie go ogłuszając. Potwór zachwiał się i przyklęknął, ja zaś bez chwili wytchnienia, gdy tylko dotknąłem stopami podłoża, zmodyfikowałem nieco jego uchwyt, a następnie pociągnąłem go za sobą, przedstawiając jego czaszkę macie ringowej (Swinging Spike DDT). Znokautowany Dain spoczął nieopodal narożnika, co szybko zauważyła spragniona wrażeń publiczność i podniosła głos. Zachęcony ich brawami dźwignąłem się z podłoża, a następnie skierowałem kroki do narożnika. Minęła krótka chwila, po której znalazłem się na jego szczycie. Tam, korzystając z okazji, zakręciłem delikatnie biodrami, wywołując jeszcze głośniejszą reakcję, a następnie skoczyłem wysoko, by z jeszcze większym impetem wbić się w potwora łokciem (Purple Rainmaker). Fantastyczna akcja zakończyła łatwe starcie, po którym bez krzty zmęczenia ruszyłem na zaplecze.