Stałem nieopodal jednego z czterech narożników. Ze skupieniem na twarzy spoglądałem na wchodzącego do ringu rywala. TJP, młody i gniewny lotnik chciał niewątpliwie wybić się na mojej osobie. Miałem być dla niego tylko i wyłącznie odskocznią do dalszej kariery. Pyskował w moim programie, gdyż tego chcieli Ci beznadziejni widzowie. Nie zachowywał się należycie, nie traktował mnie z szacunkiem! Za każdym razem gdy wspomnę te wydarzenia, to po prostu zalewa mnie krew. W ten oto sposób dałem się ponieść emocjom...

Gdy tylko mój rywal wszedł do ringu pomiędzy drugą, a trzecią liną ruszyłem na niego. Zaatakowałem go mocnym kolanem, w skutek czego rywal upadł na ringową matę. Następnie zacząłem go mocno okopywać (stompować). Sędzia starał się mnie od niego odciągnąć, lecz nic nie mógł wskórać. W końcu nie rozbrzmiał nawet gong. Bezmyślni ludzie gwizdali i buczeli na mnie. Ja natomiast w akompaniament nieprzychylnego dopingu wy turlałem się z kwadratowego pierścienia. Złapałem go za nogę i kilkukrotnie uderzyłem prawą kończyną o metalowy słupek. Po chwili ponownie wszedłem do środka i oczekiwałem na rozpoczęcie walki. Krzyczałem aby sędzia nakazał uderzyć w gong, lecz on najpierw musiał sprawdzić stan zdrowia rywala...

TJP ku mojemu zaskoczeniu postanowił walczyć, a lekarz WWE zezwolił na to. Tak oto gdy tylko powstał sędzia nakazał uderzyć w gong. Na to właśnie czekałem. Błyskawicznie ruszyłem na kulejącego przeciwnika. Ten był tak wolny, że tuż po wykonaniu paru kroków otrzymał ode mnie Lariat. Bez namysłu złapałem za wcześniej osłabioną kończynę. Ustawiłem ją sobie tak, abym mógł dorzucić akcję o nazwie Leg Stunner. TJP krzyczał wniebogłosy. Na jego twarzy można było dostrzec ogromny grymas bólu. Fani tego nieudacznika trzymali się za głowy, ja zaś tryumfowałem. Podskakiwałem jak dziecko unosząc przy tym ręce ku górze. Mój chat "Yes" nie został mile przyjęty. Publika odpowiadała mi prostym słowem "No". W ten oto sposób bawiłem się przednio. Wróg zdołał usiąść, lecz nie był wstanie się podnieść. Od razu skorzystałem z tej okazji i wykonałem we wspomnianej słownej bitwie sekwencję kopnięć (Yes Kicks)...

Rywal był nieprzytomny. Ja mógłbym już zakończyć, lecz nie chciałem tego uczynić. Zamierzałem jeszcze troszkę dołożyć mu cierpienia. Co uczyniłem. A no mianowicie trzymając go za głowę pomogłem mu powstać. Tam szybkim kopnięciem w brzuch i zdzieliłem go akcją Reality Check. Ten padł na matę rażony niczym piorunem. Przeciągnąłem go na środek i zapiąłem dźwignię Figour Four Leglock. Taki właśnie miał być koniec!