Będzie Edyt.

Od samego początku nikt nie dawał mi najmniejszych szans na osiągnięcie sukcesu w świecie pro wrestlingu. Nawet po zdobyciu przeze mnie tytułu mistrzowskiego odbieranie mojej osoby się nie zmieniło. Ciągle mnie obgadywali, a pozakulisowe intrygi przyczyniły się do mojego upadku. Szala goryczy przelała się, gdy zostałem odesłany bez jakiegokolwiek powodu do domu! Wtedy to zdałem sobie sprawę, jak bawiono się moim kosztem...

Postanowiłem wziąć sprawy w swoje ręce. Spakowałem swoje walizki i przybyłem na miejsce odbywania się Monday Night Raw! Zażądałem walki. Nie tolerowałem sprzeciwu. Tak oto moja persona została zabukowana z... Killianem Dainem. Zarząd posłał mnie na głęboką wodę. Nie zamierzałem jednak się wycofać, gdyż oznaczałoby to ich ponowny tryumf. Na przekór przeciwnościom wyszedłem do ringu i w ogromnym skupieniu oczekiwałem na rozpoczęcie walki. Doświadczenie podpowiadało mi, że bez sensu było wdawać się w walkę wręcz. Byłem mniejszy i słabszy fizycznie. Zdecydowanie większe szanse miałem w grze psychologicznej, ponieważ byłem w tym geniuszem. Nikt nie mógł poszczycić się taką przebiegłością i tym wyrachowanym cwaniactwem. Dlatego tuż po wybrzmieniu sygnału do rozpoczęcia batalii czym prędzej opuściłem kwadratowy pierścień.

Stojąc nieopodal barykady odgradzającej mnie od tych śmierdzących plebejuszy, uniosłem prawą dłoń i wykrzyczałem, machając palcem wskazującym, że nic z tego! Nie zamierzałem dać sobie obić mojej maszynki do zarabiania pieniędzy. Sędzia cały czas nakazywał mi, że powinienem wejść do środka, lecz ja nie chciałem tego uczynić, gdyż nikt nie będzie mi rozkazywał. Warto też wspomnieć o tym, że swoją postawą chciałem sprowokować potwora do akcji. Krzyczałem do niego. Słowne pstryczki podziałały. Dain wy turlał się z ringu i ruszył za mną. Ja czym prędzej ruszyłem przed siebie i po połowie okrążenia wsunąłem się pod dolną, trzecią liną do ringu. Byłem o krok przed przeciwnikiem. Gdy ten powtórzył mój manewr, został poczęstowany silnym uderzeniem, a dokładniej tak zwanym wślizgiem, przez co ten zatrzymał się na krawędzi ringu. Ja błyskawicznie poderwałem się do stójki i poczęstowałem go serią szaleńczych na stąpnięć. Następnie tak go podciągnąłem, aby móc przydusić go o linę. Sędzia natychmiast zaczął odliczać. Odpuściłem w ostatniej chwili, po czym niewinnie ukisłem ręce do góry i udałem się na sam środek ringu. Beznadziejna publika skwitowała moją celebrację gromkim buczeniem. Ich przewidywalna reakcja dawała mi jeszcze większej frajdy. Cieszyłem się, że dawali się tak łatwo manipulować. Nawet nie wiedzieli, że ich gesty napędzały mnie do działania, wręcz dodawały mi skrzydeł.

387 słów

Byłem zadowolony z siebie. Walka przebiegała zgodnie z moim planem. Rywal nie był wstanie zdominować mnie na dłuższą metę. Oczywiście, że miał przebłyski. To nie było tak, że ten cały czas dawał się okładać po twarzy bez jakiejkolwiek reakcji. Jego ciosy, choć w okrojonej formie mocno dawały mi się we znaki. Jego wielka pięść, przy drobnych przepychankach potrafiła mocno zdzielić mnie po szczęce. Te złamasy zasiadające na trybunach za wszelką cenę chciały by ten skarcił mnie za sam fakt bycia w tym ringu, ale na ich nieszczęście byłem szybszy i sprytniejszy. Co takiego robiłem? A no błyskawicznie opuszczałem ring w momencie zagrożenia, bądź wpadałem pomiędzy drugą, a trzecią liną i arbiter musiał zaprzestać szarży Daina...

Jak aktualnie wyglądała sytuacja w kwadratowym pierścieniu? Otóż Killlian zdołał powstać z kolan i pomimo przykręconej, prawej ręki był wstanie uderzyć mnie drugą ręką w podbrzusze, przez co puściłem uścisk i uklęknąłem na kolano. Ten natychmiast złapał mnie za barki i cisnął o pobliski narożnik. Uderzenie lekko mnie zamroczyło. Wibracja podłoża wzbudziła moją czujność. Domyśliłem się, bazując na moim doświadczeniu iż rywal niezwłocznie ruszył na mnie. Postanowiłem wyczekać na niego do samego końca. Dlaczego? Otóż ten nie był wstanie wyhamować, a ja rzutem na taśmę uciekłem na bok poprzez siatkarski rzut. Później złapałem za jego fikuśne gacie i przytrzymując ową bieliznę w taki sposób, aby arbiter nie uchwycił tego nieczystego zagrania przypiąłem wroga. Musiałem wygrać. Nie ważne w jaki sposób. Wygrana to wygrana!