Jestem w ringu po segmencie

Oświetlony blaskami flesz, znajduję się na ambonie, w rękach oba tytuły mistrzowskie. Wokół mej persony widzę setki ignorantów, którzy klęczą i cały czas powtarzają słowa: Tyś jesteś najpotężniejszy myśliciel, nikt inny tylko ty! Ich stwierdzenia odwzajemniam szyderczym uśmieszkiem. Nieco dalej, w cieniu mogę zobaczyć pokonanych zawodników, niegdyś dawnych idoli ciemnych mas. Na ich obliczach widać smutek, złość, zawiedzenie... Czy ja śnie? To się dzieje naprawdę? Niestety nie, albowiem przez okrzyk arbitra zostaję wyrwany z głębokiej jawy. Nic się nie zmieniło, dalej to samo: ciemnoty dopingują swemu ulubieńcowi Rhodes'owi, a ja w ich oczach jestem niewłaściwym mistrzem... Ten pojedynek jest dla mnie szansą na zadanie kolejnego ciosu poniżej pasa armii głupców. Jeśli powstrzymam największego nieudacznika w WWE, to będę na ustach każdego tępaka?

Ten oto tytuł mistrzowski United Kingdom będzie mą bronią w walce z Runnelsem! Zaciskam go w dłoniach, obserwując konkurenta, jakoby nieświadomego tego, co się może zaraz wydarzyć... Nagle zrywam się z miejsca i pędzę w kierunku mego rywala, chcąc za wszelką cenę powalić go moją własnością. Jednakże Cody sprytnie przewiduje ten ruch i przemyka pod rękoma, zachodząc mnie od tyłu. Wówczas wpadam w pusty narożnik, upuszczam swe trofeum i zamroczony przechodzę na środek ringu. Mimo złego początku nie załamuję się, szczęście mi sprzyja! Arbiter zajmuje się porzuconym tytułem, ja wykorzystuję okazję. Dekoncentruję go poprzez leciutkie wsadzenie palców w jego ślepia, przez co współzawodnik porzucił dalszą bijatykę. Brudne zagranie z mojej strony pozwala mi na wykonanie Dropkicka, wtedy przeciwnik zalicza lądowanie na deskach. W tym czasie publika zawiedziona mą szczęśliwą passą wydaje z siebie dzikie okrzyki. Najchętniej rzuciliby się na mnie, rozszarpali na strzępy i uchroniliby swego ulubieńca od upokarzającej porażki. To jest właśnie natura ciemnych mas, które nie mają swego umysłu, nie myślą o sobie, lecz o tym, co rozkaże Cody Rhodes...

W międzyczasie sytuacja w ringu nieco się zmienia, rywal próbuję podnieść się na nogi. Odwrócony do niego plecami, nawet nie przewiduję co się, może wydarzyć. Omamiony szansą na zdobycie miana pretendenta do tytułu mistrzowskiego WWE, napawa mnie coraz to większą ambicją. Ma to też złe skutki, albowiem zamiast skupić się na nierozstrzygniętym starciu, staram się spełnić swe zachcianki. Nie zważam na mych oponentów, którzy wykorzystują mą nieuwagę i pozbawiają mnie dalszej inicjatywy. Tak też się dzieje obecnie, kiedy to obracam się w kierunku współzawodnika. Wtedy to Runnels, wyprowadza kopnięcie w podbrzusze, które pozwala mu na wykonanie DDT! Do następnego manewru ze strony konkurenta nie dochodzi, ponieważ opuszczam ring pod dolnymi linami. Udając, iż rezygnuje z dalszej potyczki, odbieram pas i zmierzam w kierunku wyjścia. Rhodes stoi zaskoczony, natomiast sędzia odlicza. Wówczas na widowni panują nastroje do świętowania. Wszystko wskazuje na nowego pretendenta, ale... W ostatnich sekundach prędko wracam do ringu, aby znów uderzyć tytułem oponenta! Amerykański koszmar cudem unika zderzenia, jednak ofiarą ataku staje się interwent! Zaskoczony odwracam się do rywala, który właśnie wskakuje na liny, aby trafić mnie Springboard dropkickiem! Akcja jednak nie zostaje pomyślnie wykonana, poprzez zwinny unik. Cody ustaje na swych kończynach, oszołomiony otrzymuje uderzenie tytułem mistrzowskim! Jednak do przypięcia się nie rzucam dlaczego? Zamiast tego to stoję w miejscu, wpatrując się w poległego antagonistę. Wznoszę ku górze swą nagrodę, kładąc stopę na jego torsie...

Kevin - bardzo przyjemny post. Od razu widać, że Sandow to jest Twoja postać, bo potrafisz nim pisać bardzo dobrze. Wykazałeś się kreatywnością, nie wiem czy nie powinno być dyskwalifikacji ale to powinien już zdecydować sędzia główny pojedynku. Jeśli chodzi o błędy, to raczej ich nie było, przynajmniej żadnych rażących. Gimmickowo świetnie prowadzisz Damiena, bardzo ładny post.

Marceli - post naprawdę dobry, pojawiło się kilka błędów. Przykładem takiego błędu to na przykład: „cofnąłem się pare kroków w tył”, jeśli się cofasz, to wiadomo, że w tył. Nie da się cofnąć do przodu. Walka opisana lepiej od Kevina to na pewno. Sporo się działo i fajnie, że stawiasz na opisywanie walki większa część postu.

Swój punkt przyznaje Kevinowi. Wykazał się kreatywnością, gimmickiem bardziej mnie przekonał, oraz tekst który przedstawił był dla mnie po prostu lepszy.

Kevin - bardzo podoba mi się twój nowy sposób pisania postów, jak dla mnie jest parę rzeczy do poprawy, przede-wszystkim czytaj to co piszesz bo nawet najlepszy post traci na wartości przez literówki. Jeśli już zaczniesz to robić wyeliminujesz tez zdania, które czyta się dziwnie. Dużo racji ma Axron mówiąc ze od zmiany postaci jesteś naprawdę dobry i efektywnie wychodzą Ci posty pisane Sandałem. Całość postu popsuł opis wykonywanych akcji, czytając to wydaje mi się że skupiłeś całą uwagę na wydarzeniach w ringu, a gdy przyszło opisać ciosy zrobiłeś to po najniższej linii oporu.

Marceli - Jeden rażący błąd, który wytyka Ci Grand, po za tym opisałeś walkę bardzo dobrze i tym właśnie zasłużyłeś sobie na wygraną. Jesteś przykładem tego że jak chcesz to nawet po przerwie wrócisz i napiszesz dobry post.

Mój głos leci na Marcelego i tym samym on wygrywa dzisiejszy pojedynek. Jednak walka była naprawdę na wyrównanym poziomie i tutaj gdyby Kevin przyłożył się bardziej do opisu wykonywanych akcji pewnie dostałby punkt. Chciałem by było kreatywnie i z pomysłem i tak było.

Opisując walkę Marceli wykorzystaj moment zaskoczenia gdyż Sandow nie zasłużył na czystą przegraną.