WBIJAM

Lucha! Lucha! Lucha!

No to mamy 4/6. Nie jest źle.

Rozpoczynamy walkę, jest małe zamieszanie.

- EC3 zostaje wyrzucony wspólnymi siłami przez Sin Carę, Lio Rusha oraz TJP

- Miz zostaje wyrzucony przez Brauna Strowmana, który wcześniej wykonał na nim Running Powerslam.


Braun wyrzucił właśnie swojego rywala przez liny. Stoi tyłem do wszystkich zawodników  (lewa lina)

Rush leży oparty o prawy narożnik, po tym jak chwilę wcześniej został powalony Dropkickiem przez Sin Carę.

Cara stoi centralnie na środku ringu, tuż za Strowmanem

TJP Stoi w prawym górnym narożniku i obserwuje to co się dzieje

KŁ na max 400 słów, w swoim poście możecie zawrzeć (ale nie musicie) maksymalnie jedną eliminacje NIECH WYGRA NAJLEPSZY

Byłem przyszłością tej federacji i w końcu dostałem szansę, na którą z pewnością zasługiwałem już o wiele wcześniej, ale której nie mogłem zmarnować... Wystarczyło, postawić tylko ten ostatni krok w kluczowej fazie pojedynku, w jaką właśnie ta walka wchodziła...

Nie ukrywam, że nawet bardzo spodobało mi się to jak zostało rozpoczęte starcie. Choć, śmiało mógłbym postawić tezę, że w tamtym momencie na hali nie było osoby z bardziej wybujałym ego ode mnie, to niezmiernie cieszyła mnie współpraca z TJP i Sin Carą, której owocem było szybsze pozbycie się jakiegoś przeciętniaka z ringu. Pragnąłem, aby ten scenariusz powtórzył się raz jeszcze, tylko tym razem w roli żegnanego z Braunem i tak też się stało... a przynajmniej na to się zanosiło.

Pierwszym, który szaleńczą szarżą wystartował w kierunku olbrzyma był nikt inny jak zamaskowany zawodnik. Idiota myślał, że swoją techniką zdoła nadrobić tak wielkie braki w fizyczności... Zanim zdążyłem donośnym okrzykiem oznajmić mojej chwilowej drużynie, że powinniśmy zaatakować wszyscy w tym samym momencie, naszym oczom ukazał się boleśnie ''przybity do maty'' Sin Cara. (Big Boot) Nie chcąc tracić cennego czasu, póki Strowman nie ubił  nas wszystkich jak muchy, od razu z odsieczą ruszył TJP. Na to jednak jak się okazało również było za późno, ponieważ olbrzym zdążył się odwrócić i zareagować. Tym razem jednak nie był tak dobry i wyrozumiały jak dla poprzedniego go atakującego... Jednym prostym ruchem chwycił jednocześnie zatrzymując biegnącego w jego kierunku Perkinsa i podniósł go nad ziemię w celu wykonania niczego innego jak Chokeslam...prosto na twardą ziemię za linami! To był idealny moment, aby w końcu do akcji włączyła się przyszłość federacji, najlepszy z najlepszych - oczywiście JA! Błyskawicznie zareagowałem solidną serią kopnięć w ogromne cielsko przeciwnika, który chcąc nie chcąc wypuścił z swych łap TJP, który w ostatniej chwil zdołał złapać się jednej z lin, pozostając tym samym dalej w akcji. Następnie, już z pomocą oprzytomniałego Sin Cary udało się doprowadzić do choć chwilowego odpoczynku - olbrzym na skutek serii ciosów oparł się w narożniku. Arena nie ukrywała swojego zarazem zaskoczenia i zadowolenia z takiego przebiegu zdarzeń. Czyżby właśnie na naszych oczach Rush przeobrażał się z jednego z nieznienawidzonych w ulubieńca fanów? Na to się zanosiło, ale do czasu... Po wszystkim wyraźnie wdzięczny Perkins wyciągnął w moim kierunku rękę na znak podziękowania i gotowości do wykonania wspólnego celu jakim było ciągle pozbycie się Brauna z tego pojedynku. Ja z nieukrywanym uśmiechem na twarzy szybko zbliżyłem się jakbym chciał przybić z nim 'żółwika' po czym nastąpiło TO!... Wymierzyłem solidny Shoot Kick i niewyobrażalnie zdziwiony TJP, który ciągle znajdował się na krawędzi ringu poleciał do tyłu prosto na twardą podłogę! Perkins wyeliminowany!

Lucha! Lucha! Lucha! Czas rozpocząć najważniejszą walkę w mojej karierze. Teraz stanąłem  przed szansą, aby zostać nowym pretendentem do mistrzostwa i nie mam zamiaru jej zmarnować. Podładowany i  podekscytowany pierwszą dokonaną eliminacją, pewnie stałem pośrodku ringu, rzucając wyzwanie stojącemu przede mną Braunowi Strowmanowi. Teraz wymierzę mu sprawiedliwość, teraz udowodnię mu na czym polega siła meksykańskiego luchadora i wygram na chwałę mojego pięknego kraju!

Braun odwrócił się w moją stronę i rzucił mi wyzwanie do walki. Pokazałem na niego palcem, nie obawiałem się go. Wiedziałem, że jestem w stanie go pokonać i mam zamiar udowodnić to całemu światu. Zbliżyliśmy się do siebie, ale wtedy wtrącili się w to stojący za moimi plecami rywale, którzy pięściami skoczyli na moje plecy i przewrócili mnie na matę. To bardzo zdenerwowało giganta, który liczył na starcie ze mną. Wściekły Braun rzucił się na moich przeciwników i zaczął ich taranować swoim barkiem. Był naprawdę bardzo zły. TJP oraz Lio Rush nie mieli żadnych szans z bestią. Wtedy ja się podniosłem. Strowman zobaczył to kącikiem oka, odwrócił się w moją stronę, krzyknął po czym zaczął biec na mnie. Na szczęście dzięki moim luchadorskim, mistrzowskim umiejętnością udało mi się skontrować jego szarżę, wykonując wspaniały Dropkick to Knee, który ściął mojego rywala z nóg. Braun upadł, a międzyczasie wstał Rush i wykonał mocny Shining Wizard prosto w Brauna. To naprawdę bardzo go bolało!

To naprawdę mógł być mój dzień. Naprawdę świetnie mi szło. To była moja szansa! Chciałem spełnić moje wielkie marzenie, już niebawem mogę zostać pretendentem do jednego ze wspaniałych mistrzostw WWE i chcę to zrobić - na chwałę moich braci Meksykanów i wszystkich wspaniałych luchadorów w historii tego cudownego sportu. Nie mogłem zaprzepaścić tej szansy, ale wiedziałem, że żeby tego dokonać to muszę współpracować i wyeliminować największe zagrożenie. Pokazałem palca na Brauna. Wszyscy inni też na niego spojrzeli i wiedzieli o co chodzi. Rush i TJP zaczęli go okładać po plecach, kiedy on się podnosił, ale i tak wstawał. Wykorzystałem to skoczyłem i wykonałem Huricarane. Braun poleciał i wylądował na górnej linie, pozostali zawodnicy podbiegli i we trzech wspólnymi siłami wyrzuciliśmy go nad górną liną za ring.

Zostaliśmy już na ringu tylko we trzech i to między nami rozstrzygnie się walka o główną nagrodę. A ja się na pewno nie poddam i spełnię moje największe marzenie! Zrobię to dla moich fanów!

Domino - widać w tym wszystkim Sin Carę. Ukazujesz swojego luchadora bardzo dobrze, aczkolwiek Twoją największą bolączką jest właśnie treść postu. Mam wrażenie, jakbym czytał opowieść jakiegoś dziecka. "Był naprawdę bardzo zły" i inne takie zwroty sprawiały, że właśnie wydawało mi się, jakby to była opowieść dziecka. Nie jest źle, ale dobrze też nie jest. Popracuj nad treścią, unikaj powtórzeń i staraj się bardziej rozbudowywać post, dodając do tego ładnie opisane ataki, a nie suche nazwy ciosów.

Haris - post na bardzo przyzwoitym poziomie. Gimmickowo wszystko trzymało się kupy, treść również nie najgorsza, chociaż uważam osobiście, że zawsze może być lepiej - tym bardziej na Twoje możliwości. Niestety kilka powtórzeń się pojawiło, które trochę raziły w oczy. W niektórych zdaniach zastosowałbym osobiście inny szyk, aby płynniej móc przejść przez Twój post. Fajnie rozpisałeś atak - to właściwie najbardziej podobało mi się w Twoim poście. Właśnie sposób eliminacji Sin Cary.

Stif - bardzo fajny post. Przejrzysty i płynny - przebrnąłem przez niego naprawdę bardzo szybko, nie zatrzymując się na ani jedną chwilę. Gimmickowo fajnie wykreowana Twoja postać, treść również na bardzo ciekawym poziomie. Wielkich błędów się nie dopatrzyłem. Również bardzo fajnie opisałeś sytuację w ringu, i to co również mi się spodobało to właśnie kreacja Twojego Lio. Niby współpraca z Perkinsem, aby później bez wyrzutów sumienia wyeliminować go z gry. Podobało mi się to.

Nole - fajny post, naprawdę. Czujesz Brauna i to mogę powiedzieć z miejsca. Potrafisz nim pisać i pokazujesz to już nie pierwszy raz. Błędów jakichś wielkich również się nie dopatrzyłem. Treściowo post stoi na fajnym poziomie, potrafisz pisać i Twoje posty są coraz to lepsze. I właśnie miałem dylemat między Tobą, a Stifem. Oba posty szły łeb w łeb.

Stawiam tak (w kolejności od najlepszego): Stif, Nole, Haris, Domino.

Wybieram post Stifa, bo wyróżnił się tym chamskim zachowaniem jego postaci i bardzo mi się to spodobało. A na takim poziomie, gdzie szedł łeb w łeb z Nolem, to właśnie zadecydowało o moim wyborze.

I tak oto z poprawnej sytuacji zrobiłem sobie sytuację tragiczną. Już we trzech z Braunem był spory problem, a nawet nikt nie chciał myśleć jak będzie w dwójkę. Byłem jednak najsprytniejszym zawodnikiem w federacji. Wiedziałem, że z tego wyjdę, musiało iść wszystko po mojej myśli. Sin Cara widząc jak pozbywam się naszego chwilowego sojusznika jakim był Perkins od razu rzucił się z atakiem. Nie była jednak to przemyślana decyzja, ponieważ zanim ledwo zdążył wymierzyć mi kopnięcie wpadł w sidła olbrzyma. Który oprzytomniały odszedł od narożnika w którym dotychczas siedział i podniósł luchadora nad ziemię w celu wyrzucenia go z gry. Oczywistym jednak było, że zamaskowany zawodnik nie był na tyle słaby, żeby po prostu dać się pozbyć z ringu jak jakiś przedmiot dlatego po przeniesieniu nad górną liną szybko chwycił jednej z nich po czym zaczął wymierzać solidne kopniaki w Brauna. Rozpoczęła się istna wymiana ciosów, olbrzym próbował zepchnąć Sin Care z krawędzi ringu, a ten kurczowo się trzymający wymierzał kopniaki, aby móc z powrotem znaleźć się po bezpiecznej stronie lin. Ta szarpanina zapewne trwała by w nieskończoność gdyby oczywiście nie moja wspaniałomyślna interwencja, dzięki której prostym Clotheslinem pomogłem pozbyć się luchadora. Arena po tym wszystkim wręcz mnie znienawidziła do tego stopnia, że zaczęli kibicować olbrzymowi. Nikogo nie obchodziło jak Braun ma to wygrać, najważniejsze dla nich było, żebym tylko tego nie wygrał... Coś pięknego. Szybko jednak mój dobry humor się zepsuł ponieważ to teraz mnie olbrzym wziął za cel i niczym z deszczu pod rynne po chwili to ja znalazłem się w podobnej sytuacji do Sin Cary przed momentem. Zacząłem kurczowo trzymać się jednej z lin przez co Strowman postanowił zmienić taktykę i zrobił to co do niego było niepodobne - wziął rozbieg. To było pewne, że gdyby olbrzym wpadł we mnie z taką siłą nie tylko wyleciał bym z ringu, ale i zapewne daleko do tyłu obijając się o barierkę oddzielającą fanów. Tak się jednak nie stało udało mi się w ostatniej chwili przesunąć i przy okazji naciągnąć jedną z lin przez co Braun jak głupi wpadł pomiędzy nie. Niestety wpadł, a nie wypadł, ale z dalszą częścią drogi do wygranej nie było problemu. Dołożyłem kilka skutecznych ciosów po czym z całej swych sił pociągnąłem Brauna, który wypadł z trudem na twardą podłogę. Wygrana była moja!