„Dostarcz mi niezapomnianych wrażeń Dolph. Spraw, aby Cody na zawsze zapamiętał nasz duet. Niech pogrąży się w cierpieniu, a my oświetlimy się w plasku tryumfu!” - wyszeptała mi do ucha swym ponętnym głosem życiowa wybranka. Ja, wsparty o narożnik przyglądałem się uważnie swej ofierze. Z wymalowanym uśmiechem na mej lekko zarośniętej twarzy analizowałem jego mocne, jak i słabe strony, chcąc w ten sposób ograniczyć jego szanse na zwycięstwo do przysłowiowego minimum. Wiedziałem, iż był on dobrze wyszkolonym pro wrestlerem, lecz brakowało mu tak zwanej chłodnej krwi. Często gubił się w podbramkowej sytuacji i to zamierzałem wykorzystać. Moim przewodnim celem było doprowadzenie go do obłędu, w którym to zacznie popełniać proste błędy.

Gdy w tle rozbrzmiał gong, mrugnąłem do Aj. Ta, zwinnie zeskoczyła na twardą posadzkę, po czym ustawiła się nieopodal barykady odgradzającej nas, wojowników od tych beznadziejnych fanów. Ja zaś zwiewnym krokiem wystąpiłem na przód. Następnie wykonałem swój charakterystyczny taniec biodrami. Chciałem w ten oto jakże prosty sposób sprowokować moją ofiarę, która mój wyczyn skwitowała śmiechem. Ewidentnie palant nie znał się na sztuce, którą to niewątpliwie był mój taniec. Tak oto pierwsza próba wytracenia rywala z równowagi spaliła na panewce. Drugą próbą była inicjacja typowego zapaśniczego zwarcia. Chciałem, aby Cody nabrał do mnie „zaufania". Po kilku sekundach wróg wysunął swoją prawą dłoń do uniesionej w międzyczasie mojej dłoni. Gdy tylko palce się zaplotły, wymierzyłem mu szybkie kopnięcie w odsunięte i przy okazji lekko naciągnięte podbrzusze. Dziedzic zgiął się w pół, niczym pęknięta zapałka, a ja zerwałem uścisk, by móc swobodnie wyprowadzić dwunożne kopnięcie (Dropkick). Cody upadł na matę ku niezadowoleniu zasiadających na widowni zapyziałych mieszczuchów. Jedynie ma wybranka biła mi brawo. Tylko na nią mogłem liczyć. W akompaniamencie jej dopingu wykonałem rozpoznawczą serię łokci. Za każdym razem szybko upadałem, wykonywałem obrót, powstawałem i ponawiałem całą sekwencję (Rolling Elbow Drop Combo). Łokieć z należytym impetem uderzał o jego głowę. Chciałem, aby stracić ostrość widzenia, by jego wizja zaczęła kołysać się na boki. To były pierwszy krok na drodze ku nieograniczonemu cierpieniu.

Sędzia ku mojemu niezadowoleniu przerwał mi zabawę. Zdenerwowany spojrzałem na niego nerwowo i wykrzyczałem, aby mi nigdy więcej nie przeszkadzał, ponieważ jestem perfekcyjnym zawodowcem, a nie takim beztalenciem jak on. Otaczający mnie ludzie natychmiastowo skwitowali mój wywód głośnym buczeniem, lecz to była dla mnie niczym chleb powszedni. Zachęcałem ich nawet, by ci jeszcze głośniej dawali znać, jak mocno mną gardzą. Robili wszystko to, co chciałem. Ich nienawiść sprawiła, że byli marionetkami w mych rękach. Naiwniacy i durnie, jakich mało!

Przez cały czas świetnie sobie radziłem w tym pojedynku. Mój rywal był bezbronny niczym zagubione małe dziecko w galerii handlowej. Może i wywodził się z bardzo znaczącej w tym biznesie rodziny, lecz to i tak ja, Pan perfekcyjny skradłem to Show. Zawsze byłem o krok przed przeciwnikiem. Cody po prostu był dla mnie za słaby. W 100 procentach realizowałem wyznaczony cel przez moją ukochaną. Obijałem wroga, osłabiając w ten sposób jego nogi i brzuch. W skutek tych ciosów stał się on wolniejszy. Dodatkowo jego kondycja wydawała się nie wytrzymywać narzuconego przeze mnie tempa. Wystarczyło spojrzeć, jak długo stał oparty o narożnik, z głową skierowaną ku macie. Dzięki tej słabości byłem wstanie zaatakować go akcją z niewielkiego rozbiegu (Stinger Splash). Moje umięśnione ciało przytwierdziło go na ułamek sekundy do wspomnianego przed chwilą przedmiotu. To jednak nie był koniec. Otóż po moim uprzednim wylądowaniu pochwyciłem rękoma za jego głowę, zapinając niezbędny uchwyt. Lekko zaciągnąłem go na sam środek ringu i wymierzyłem mu kolejny ruch, tym razem Neckbreaker. Cody upadł na matę, a ja z niej szybko powstałem i posłałem będąc w pionie całusa swej dziewczynie. Następnie ustawiłem się przy pobliskim narozniku i zacząłem lekko przeskakiwać z nogi na nogę. Czekałem na odpowiedni moment do ataku,a gdy tylko Cody zaczął się podnosić ruszyłem. Tuz przed nim wyskoczyłem w powietrze by móc wykonać Fameasser. Miałem nadzieję, że ten zapyziały Matt oglądał mój pojedynek. Chciałem aby wyobraził sobie, iż na miejscu Codego będzie on. Ten świat nie potrzebuje pseudo wrestlerów. Nie poradził sobie w MMA? To niech spada z mojego ringu, z mojej federacji!
Nie ukrywam, że wówczas ostro się zagotowałem. Musiałem postawić kropkę nad "i", gdyż obawiałem się, że stracę nad tym kontrolę. Ponownie ustawiłem się w poprzednim miejscu, lecz tym razem stanąłem bokiem i niczym HBK począłem uderzać moją prawą nogą o matę. Drgania nasilały się, a sprężyny kołysały. Cody powstał i został nagrodzony dewastującym Super Kickiem + pin. Tak to się robi!