Ostatnio edytowany przez Emiel Regis (2018-07-19 21:44:44)

Jestem

Zmienione zasady!!! Kł krótsze ale macie na nie tylko dwa dni. System taki sam, jak w ostatnim br. Rywalizujecie w grupach trzy osobowych w poście możecie atakować tylko ludzi że swojej grupy musicie wykonać min 2 akcje z kp.


Grupy zostały wygenerowane losowo

1: Kofi Kingston, Neville, Maty Hardy

2: Johnny Mundo, Pentagon Dark, Pete Dunne

48h czas start!  Max 300 słów

Czym jest definicja słowa Greatness? By ukazać swoją wielkość Mundo uważa, że najlepiej jest pokonać kilku zawodników na raz, pokazując przy tym kto jest najlepszym wrestlerem na świecie. A niebywała okazja na dokonanie tego nadeszła na Backlash, gdzie oprócz Johnnego do walki przystąpiło 6 innych śmiałków. Dokładnie przyglądając się samozwańczemu "Guru" zauważyłem w jego oczach niewyobrażalną pewność siebie. Ten człowiek wiedział, że posiada ogromne umiejętności i jest najlepszym atletą spośród tego zestawienia. Jeszcze przed walką jego wzrok spotkał się ze wzrokiem Pete Dunne'a i chociaż Johnny wolał zadbać o korzystny wygląd poprawiając się, no bo wiadomo chciał skupić na sobie całą uwagę, w szczególności wszystkich kobiet zgromadzonych na arenie, to jednak kątem oka spoglądał na Anglika. Sędzia dał znak do rozpoczęcia pojedynku, a w tym czasie w jednakowej odległości od wpatrzonych w siebe person stanął Pentagon JR. Zamaskowany Meksykanin począł nerwowo, nieco szaleńczo wbijać wzrok naprzemiennie w jednego i drugiego rywala. Wydawało się, że cała trójka zaraz ruszy na siebie, ale... Johnny Mundo po prostu wyślizgnął się z ringu. "Bijcie się tam, bijcie, ja sobie popatrzę!" - krzyczał nieco rozbawiony Amerykanin. Dunne próbował rozkładać ręce w kierunku Johna, jednak drugi z opponentów nie zamierzał próżnować. Meksykanin powalił go za pomocą Leg Sweep'u. Wykazujący się sprytem Mundo ze spokojem obserwował poczynania w ringu, jednocześnie przyjmując pozy, które wprawiały w ekstazę poblisko siedzące fanki. Dunne i Pentagon zajęli się sobą prowadząc iście uliczną bójkę. Brytyjski Brawler radził sobie nieco lepiej, chociaż zamaskowany przeciwnik potrafił oddać cios zarówno pięścią, jak i łokciem. W tym momencie Mundo wyczuł swoją szansę. Błyskawicznie oderwał się od zajmowanego miejsca, wskoczył na krawędź ringu, a następnie wybił się i zaatakował obu rywali jednocześnie powalając ich Slingshot Dropkick'iem! Johnny przy mniej więcej równomiernym cheerze i heacie począł prężyć się w blasku reflektorów celebrując spotkanie z matą jego przeciwników. Tak więc zapytam jeszcze raz, czym jest definicja słowa Greatness? Jedno hasło - MUNDO...

313

Na razie najważniejsza jest dla mnie walka, walizka może poczekać. Moje szanse na zwycięstwo są na razie niskie, staram się unikać twierdzenia, że jestem pewnym zwycięzcą pojedynku. Wszystko przez rozstawione wokół ringu drabiny, które pozwalają mi pobudzić kreatywność oraz dostarczyć dawkę niezapomnianych emocji. Mój cel na tę chwilę jest prosty: dać fanom starcie pełne ekstremalnych akcji, które oni kochają. Wówczas jeśli nie wygram walizki, zostanę zapamiętany jako zawodnik meczu. Świeżo upieczony posiadacz kontraktu, szybko zostanie odsunięty w cień.

Moimi obecnymi rywalami są Hardy oraz Neville. Nasza grupa jest dość wyrównana, lecz oponenci będą dążyć do jak najszybszej eliminacji zagrożenia i próby zgarnięcia nagrody. Ja natomiast jako ulubieniec publiczności, najlepszy generał wszechczasów w "Boom Squad" oraz miłośnik lotnictwa, najpierw zabawię się z konkurencją. Na trybunach wyraźnie słychać moich zwolenników oraz członków wybuchowego składu, okrzyki skłaniają mnie do podjęcia odważnego ataku. Agresywnie rzucam się na obu współzawodników, uderzając ich punchami w twarz. Na początku wszystko idzie dobrze, obaj ulegają uderzeniom. W końcu Hardy przerywa złą passę i oddaje mi uderzeniem w twarz, dorzucając clothesline. Zamroczony padam na mate, lecz wypadam z ringu pod dolnymi liniami. Kontratak pozwala mi na znalezienie pożądanej drabinki i powrót w efektownym stylu. Jak się chwytam za nie, fani wybuchają wielkim popem. Każdy z nich wyczekuje na emocjonujący moment. Uśmiechnięty składam ją i przybijam piątkę z grupką zagorzałych fanów z mojego klubu. Krótka integracja bardziej nakręca mnie do dalszej bijatyki. W międzyczasie wracam do ringu, Hardy odwraca się w moim kierunku. Szybciutko rzucam w niego drabinę, aby ją złapał, dzięki czemu mogę śmiało wykonać dropkick! Słyszę huk upadku na mate, wizjoner pada z przedmiotem na dechy. Na tym jednak nie kończę zabawy, lekko obity przez Matta Neville wyszedł z cornera i zmierza w moim kierunku. Odwracam się w jego kierunku, również i on atakuje. Aplikuje mi na klatkę piersiową soczyste chopy, następnie próbuje wykonać clothesline, jednak skończony fiaskiem. Bezradny Brytyjczyk próbuje dalej atakować, lecz w końcu przechwytuję go i trafiam nim flapjackiem  w drabinę! Na arenie publika szaleje, powoli zaczynam dominować...

Dobra, to czas na moją ocenę. Będzie krótko, bo walka musi trwać.

Para pierwsza:
Tutaj punkcik wędruje na konto Kevina. Dlaczego? Post jest na całkiem dobrym poziomie, bez porównania lepiej niż te poprzednie. Drobna wpadka z tymi drabinami, no ale zdarza się najlepszym. Tobog - post też spoko, ale straszny chaos. Tak, wiem że grasz Mattem - i to Cię ratuje, bo każdą inną postacią sędzia mógłby uznać to za błąd. No ale dobra - nie jest źle, jest dobrze, ale tym razem Kevin napisał lepiej.


Para druga:
Tutaj mój głos leci zaś na Ittama. Dlaczego? Oba posty były bardzo fajne, ale Zone czasem używasz dziwnych sformułowań - "twarz pierwsza" na przykład. W obu postach jest troszkę błędów, no ale nie będę się już przyczepiał. Ittam - mało walki, opisz to bardziej na przyszłość. Nie było mi łatwo wybrać lepszy post, więc daję punkt Ittamowi, żeby to sędzia główny zdecydował, który z Waszej dwójki wejdzie do finału.

Pete Dunne nie jest groźnym zawodnikiem, znajduje się w finale battle royal przez obecność słabych rywali. Teraz będzie się musiał postarać, jeśli chciałby wygrać i znaleźć miejsce w walce o walizkę. Tak łatwo nie się nie poddam, nie po to męczyłem się z pozostałymi przeciwnikami, żeby odpaść w dziecinny sposób.

Wybucham śmiechem, który po prowokuje oponenta do ataku. Z doświadczenia wiem, że sprowokowani konkurenci, tracą skupienie oraz są wybihani z rytmu walki. W tym przypadku tak się dzieje z Petem. Rzuca się na mnie z pięściami, wprowadzając punche w moją twarz. Niespodziewałem się, że Dunne tak ze mną postąpi, nie mogę wyprowadzić porządnej kontry. Z czasem przełamuję klątwę i wykonuję kopniak w jego niechronione nogi. Kontynuuję akcję punchami w jego głowę. Na arenie Boom Squad robi niezły hałas, cieszą się z ponownej inicjatywy ich ulubieńca. Członkowie tego klubu, również mnie motywują do odważnej walki i dają mi do zrozumienia, abym nie się nie poddawał. Wiedzą, że ladder match będzie słaby bez mojej osoby.

Sytuacja w ringu wygląda na stabilną, kończę atakować uderzeniami w jego czerep, aby rzucić go na sprężyste linki. Niestety daję się podejść jak dziecko, zamiast skupić się na walce, zająłem się integracją z widzami. Pete powala mnie clotheslinem, szykując się do wyprowadzenia swego ciosu. Na szczęście jestem w stanie uniknąć powitania z jego łokciem (elbow drop). Wówczas, wykorzystuję sytuację, szybko turlającsię w kierunku lin. Wstaję z ich pomocą na nogi, wsłuchiwając się w doping ze strony widowni. Ich okrzyki napędzały mnie do walki. Najpierw zachodzę współzawodnika od tyłu, który przez niefortunny upadek na łokieć podnosi się do stójki. Sytuacja znajduje swój finał, kiedy przeciwnik odwraca się w mym kierunku, aby otrzymać fantastyczne tornado ddt!  Fani dobrze wiedzieli, co się szykuje, kiedy tylko zauważyli wykonaną akcję, krzyknęli z radości. Pop ze strony Boom Squadu jest przepiękny, końcu domagają się efektywnego zwycięstwa ich generała. Ja uśmiechnięty z dopingu zagorzałych fanów, odpowiadam im swoim popularnym gestem. Podgrzewam atmosferę, przechodząc tanecznym krokiem do leżącego oponenta. Robię parę kółek nad nim, po czym odbijam się ciałem od lin. Powracam z nich stając nad Dunnem, tańcząc brzuchem, wykonuję efektowny boom drop ! Eliminacja zbliża się nieubłaganie, miejsce w walce o walizkę jest niemal pewne. Mimo to nie chcę lekceważyć Pete, tak jak to nastąpiło jakiś czas temu. Ten zawodnik potrafi dokonać rzeczy, która może pozbawić mnie szansy na wygraną. Na razie wolę podejść do końcówki na spokojnie, ponownie ustawiam się za plecami rywala. Rozpoczynam swój taunt, publika tylko krzyczy: Boom! Dunne wstaję, wspomagając linami. Po chwili odwraca się i... Trouble in paradise zostaje precyzyjnie wykonane w skroń Pete, który zostaje wyrzucony poza ring!