Stałem w narożniku lekko pochylony do przodu. Oddychałem głęboko i głośno, zacisnąłem pięści i z niecierpliwością oczekiwałem na rozpoczęcie tego starcia. Buzowała we mnie negatywna energia - czułem się jak głodny lew, który przywiązany do łańcucha spogląda na zwierzynę. Sędzia sprawdził czy nie mamy przy sobie niedozwolonych przedmiotów, a następnie poszedł po tytuł, który już niedługo miał należeć do mnie. W czasie gdy arbiter prezentował pas mistrzowski złapałem się mocno ostatnich lin przy narożniku i wyginałem się do przodu sygnalizując Stylesowi, że żądza krwi osiągnęła apogeum. Trofeum zostało zaniesione poza ring i położone na specjalnym podeście. Po wykonaniu formalnych czynności sędzia nareszcie nakazał zabić w gong. Publiczność zaczęła dawać o sobie znać kibicując swojemu bohaterowi, który był dla mnie jedynie workiem treningowym. Czułem do Allena ogromną nienawiść dlatego postawiłem na agresywne rozpoczęcie walki i od razu dopadłem do swej ofiary. Wyprowadziłem potężne kopnięcie w brzuch wykonane z rozbiegu, które wbiło Stylesa w narożnik. Tam zacząłem brutalną serię kilkunastu uderzeń w czaszkę przeciwnika. Wskutek tejże akcji ofensywnej AJ upadł na matę. Sędzia zareagował jednak w odpowiednim momencie i odciągnął mnie od ofiary. Poczułem niespożyte pokłady energii. Chciałem zdewastować człowieka, który negował swój strach w walce ze mną. Odepchnąłem więc lekko sędziego i dopadłem do Allena, który próbował zasłonić się rękami przed kolejną bestialską serią uderzeń w głowę. Arbiter znów zainterweniował, lecz tym razem bardziej dosadnie przekazał mi, abym się pohamował. Nic z tych rzeczy. Jestem najniebezpieczniejszym zawodnikiem tej federacji i każdy powinien się z tym liczyć wchodząc ze mną do ringu. Nie miałem więc żadnych wyrzutów sumienia kiedy złapałem oponenta za rękę i sprowadzając do stójki wykonałem kolejny atak. Tym razem wyprowadziłem potężny European Uppercut. Uderzenie w szczękę zamroczyło mistrza i odrzuciło go w stronę lin, o które się oparł. Instynkt łowcy podpowiadał mi, abym nie poprzestawał w atakach ani na chwilę. Dlatego postanowiłem wyprowadzić Clothesline. Niestety AJ w tym momencie walki okazał się szybszy i upadł na matę przez co trafiłem ręką w powietrze. Kiedy się odwróciłem zainkasowałem Step-Up Enzuigiri przez co uklęknąłem na kolano. Styles miał miejsce do ataku dlatego wziął rozbieg i dołożył sprytny Running Swinging Neckbreaker. Mistrz był przekonany o swojej sile. Wzniósł do góry ręce w geście zwycięstwa i wsłuchiwał się w aplauz ludzi, którzy byli w niego ślepo zapatrzeni. Ja jednak chłodno analizowałem sytuację korzystając z chwili na odpoczynek. Układałem sobie w głowie plan działania, którego realizacja pozwoli mi na zdobycie upragnionego tytułu mistrza. Przeszedłem więc w kierunku lin i za ich pomocą przeszedłem do pozycji stojącej. Tym sposobem pokazałem AJ'owi zmęczenie, które rzecz jasna symulowałem na potrzeby sprytnego przejęcia inicjatywy. Styles podszedł do mnie i wyprowadził kopnięcie kolanem w mój brzuch. Następnie zapiął Headlock, który miał mi odebrać siły i świeżość. Ten idiota po prostu nie wiedział z kim wszedł do ringu. Wystarczyło pchnąć go w kierunku pobliskich lin, aby uwolnić się od śmiesznego chwytu. Postanowiłem szybko skrócić dystans pomiędzy nami, aby mieć pewność, że atak trafi w cel. Przeszedłem więc kilka kroków w przód i skasowałem Stylesa poprzez Dropkick. Mistrz padł na matę jak rażony gromem, a ja wybiłem się w górę i zgniotłem czaszkę rywala swoim kolanem. (Jumping Knee Drop) Amerykanin zawył z bólu i złapał się za obolałą część ciała. Zwijał się z powodu cierpień jakich mu dostarczyłem. Wynika to zapewne z ataku, który miał miejsce na ostatnim RAW kiedy to głowa AJ'a uderzyła w metalową część narożnika po kopnięciu wyprowadzonym z mojej strony. Właśnie o to chodziło. Nie dość, że mistrz ma zaburzoną równowagę to jeszcze cierpi fizycznie z powodu przyjętych obrażeń. Uśmiechnąłem się lekko, a publiczność buczała. Szedłem powoli w kierunku ofiary - byłem pewny siebie, ponieważ wiedziałem, że zdobyłem przewagę, której tak łatwo nie stracę. Złapałem rywala za włosy i wyniosłem go na swój bark. Styles wciąż trzymał się za głowę, a ja wziąłem rozbieg i wykonałem Snake Eyes. Głowa mistrza znów ucierpiała po uderzeniu o szczyt narożnika. Przeciwnik upadł na nogi, lecz chodził dosłownie zygzakiem. Nie myślał już racjonalnie. Starał się jedynie nie upaść - jego głowa była w złym stanie. Ja natomiast wykonałem Dropsault, który ściął go z nóg. AJ wypadł poza ring, a ja wykorzystałem chwilę na odpoczynek. Oparłem się o liny, a uśmiech nie znikał mi z twarzy. Tytuł niedługo miał być mój. Popełniłem jednak błąd, który wiele mnie kosztował. Kiedy sędzia doliczył do sześciu postanowiłem pójść po swojego rywala i wrzucić go do kwadratowego pierścienia. Oczywiście sam również wszedłem między liny. Natomiast Allen to doświadczony zawodnik i wiedział jak zregenerować siły. Kiedy stałem już na macie mistrz zaskoczył mnie perfekcyjnie wymierzonym Pelé Kick'iem. Kopnięcie zamroczyło mnie na tyle, że od razu po nim zostałem sprowadzony do parteru poprzez Superkick. Allen w tamtej chwili pokazał szybkość i efektywność. Naprawdę zaskoczył mnie swoim zachowaniem. Leżałem i nie wiedziałem co zrobić. Postanowiłem, że zaczekam na reakcję przeciwnika i w odpowiednim momencie wykonam kontrę. Styles wszedł na narożnik - zobaczyłem to kątem oka. Trzymał się za głowę i spoglądał na mnie jakby chciał się skupić jedynie na trafieniu w cel. Wtedy rozbrzmiała ta muzyka wejściowa...

Wszyscy byli zdziwieni, ale ja byłem spokojny. Wiedziałem o planie zarządu względem mojej osoby. Najbardziej zaskoczony przebiegiem sytuacji był Styles, który natychmiast odwrócił się w kierunku rampy. Na stage'u pojawiło się całe The Authority. Na środku stał człowiek trzymający w ryzach cały roster, czyli Triple H. Obok niego stała jego żona Stephanie, a obok obecni byli Tomasso Ciampa oraz Braun Strowman. Para rządząca całym WWE trzymała się za ręce i byli widocznie zadowoleni ze swojego chytrego planu. Cała czwórka dumnie kroczyła w stronę kwadratowego pierścienia. Steph została przed ringiem, natomiast Triple H wskoczył na apron, który był najbliżej titantronu, Tomasso i Strowman weszli na aprony obok otaczając miejsce walk z trzech stron. Muzyka została wyłączona, a rośli mężczyźni patrzyli prosto na Stylesa, który pod wpływem tych wydarzeń zszedł z narożnika. Spostrzegłem, że tytuł jest już mój. Miałem wystarczająco dużo czasu, aby odpocząć. Wstałem więc i niczym cichy zabójca zakradłem się za plecy mistrza. Klepnąłem go w bark, a AJ pod wpływem bodźca odwrócił się w moją stronę. Natychmiast wykonałem RKO. Wyczułem, że jest to moment, który zakończy walkę tym bardziej, że Styles ma problemy z głową po ostatnich atakach z mojej strony. Od razu rzuciłem się do przypięcia. "Na co czekasz?!" - krzyknął Triple H do sędziego, który był ewidentnie zdezorientowany zaistniałą sytuacją. Arbiter padł na matę i odliczył Allena do trzech.

Całe The Authority weszło do ringu. COO zatrzymał sędziego i samemu poszedł odebrać tytuł. Wręczył go mnie, a ja zdałem sobie sprawę, że osiągnąłem swój cel - zostałem mistrzem. Styles leżał nieprzytomny na macie, a arbiter uklęknął nad nim i próbował wymienić kilka słów. Publiczność buczała tak głośno jak nigdy. Cała czwórka biła mi brawo, a Triple H poklepał mnie po ramieniu. Wszyscy ustawiliśmy się w szeregu - stałem między Triple H'em a Stephanie, Ciampa i Strowman byli obok. Nagle unieśliśmy ręce ku górze w geście zwycięstwa. Wtedy zdałem sobie sprawę, że jestem częścią ludzi, którzy pociągają za sznurki w tej federacji. Stałem się częścią rodziny i wspierających się wzajemnie jednostek - zgranych, a do tego niebywale niebezpiecznych. Nie mogłem lepiej trafić. WWE ma nowego mistrza, a Authoirty pozyskało właśnie jednego z najniebezpieczniejszych zawodników - mnie. Dominacja zbliża się wielkimi krokami. Nie zawiodę oczekiwań.