Ostatnio edytowany przez Haris (2018-07-08 16:09:06)

I oto nastał dzień zagłady. Dzień, w którym Bałkańska bestia ruszyła na swe łowy był doprawdy dniem chwalebnym dla tego świata i również tej federacji. Ten... stwór, terminator, czy mówiąc wprost - morderca bez serca - Rezar, zaszczycił swoją obecnością tę firmę. Mężczyzna nie miał zbyt wygórowanych planów wobec owej kompanii - jego zamiary ograniczały się jedynie do dwóch kwestii - zwyciężać i osiągać tytuły. Większość ludzi uznałaby to za podejście skrajnie płytkie i pozbawione emocji, ale czy to ważne? Czy twarz Albańczyka wyrażała jakiekolwiek uczucia? Nie. Więc tak jego podejście było poprawne - walczyć i zwyciężać, tyle. Zero emocji, zero sentymentów i zero litości - bestia ich nie posiadała.
Tak więc dziś, spowity aurą strachu i grozy gigant miał rozpocząć swój marsz ku tytułom i chwale. Dziś rozpocznie się rzeź. Lecz najpierw musiał pojawić się rywal, a tego gagatka jeszcze nie było. Na razie pośród lin stał nieruchomo niczym osamotniona góra główny antagonista dzisiejszego spektaklu grozy i bólu. Co sądzili fani o nowym nabytku federacji? Nic. Zupełni nic, a potwierdzała to cisza, jaką emitowały trybuny.
Wtem jednak cały efekt mistycyzmu i wyczekiwania przerwały światła i hałas, przy których pojawił się sympatycznie wyglądający rudzielec. Mężczyzna energicznie wpadł do ringu i... pożałował swojej decyzji. Gigant doskoczył do niego z prędkością godną olimpijczyka i powitał plecy Kanadyjczyka serią na ślepo zadawanych ciosów. Tego jednak było mu mało - nadal kontrolując rywala wymierzył cios kolanem wprost w żebra rywala, po czym go odepchnął.
Trybuny w tym momencie przemówiły zagłuszając oficjalny sygnał do rozpoczęcia starcia. Widzom nie przypadł do gustu ten brutalnie brudny atak - fala gwizdów i buczenia wylała się na potężnego Albańczyka. Nie przejęło to jednak adresata tych reakcji - on był już w innym świecie, był głuchy na dźwięki dochodzące zza barykad. Teraz był tylko on i jego wywal - łowca i ofiara postawieni przeciw sobie, aby odegrać spektakl pełen prymitywnego brutalizmu i niepohamowanej pierwotnej żądzy krwi.
Niczym na zawołanie, Rezar zastawił się gardą i czekał, aż rywal ruszy na niego. Sam nie miał zamiaru wychodzić z inicjatywą, wolał czekać, aż efekt psychologiczny zadziała. Wiedział z doświadczenia, że skrzywdzona ofiara będzie szukać za wszelką cenę zemsty. Nie pomylił się - gdy tylko Sami podniósł się ruszył na agresora chcąc wskoczyć na niego. Zabawnie wyglądała ta sytuacja - chudy koleś próbował wskoczyć na dosłowną górę mięśni. Nie, to nie mogło zakończyć się dobrze - Rezar przechwycił rywala, który sam wskoczył na dogodną jemu pozycję, po czym wbił go na liny (Free Fall Drop). Sam obrócił się na pięcie i łatwością złapał w pasie nieco zamroczonego rywala, po czym cisnął nim za siebie niczym manekinem na treningu (German Suplex). Teraz dopiero publika zamilkła, aby w ciszy oglądać tę - jak na razie - jednostronną batalię.
Rezar zaczynał podnosić się z maty, co zajęło mu chwile - w końcu był dość sporym chłopem, któremu postura przeszkadzała w wykonywaniu różnych gimnastycznych ewolucji.
Gdy podniósł się z maty, omiótł wzrokiem ring w poszukiwaniu swojej ofiary, nie było go. Czyżby rudy jakimś cudem zdołał uciec? Nie, bo było bez sensu. Musiał tu być. Potężny Albańczyk zbliżył się do jednej ze "ścian" ringu i dostrzegł, jak Sami siedzi koło barykady dysząc. Był już martwy.
Z zamiarem kontynuowania swojej brutalnej gry, Rezar ring. Musiał zniszczyć rywala, tyle. Nie było to nic osobistego, czy emocjonalnego - jedynie praca. Zniszczyć rywala, aby dostać się na szczyt, działał jedynie ze stara maksymą - Kill'em all and go to Top.
Zacinał dłoń na karku siedzącego rywala, który już nie był w stanie się bronić. Doprowadził do stójki rywala, jedynie, aby oprzeć go o wspomnianą wcześniej barykadę i wymierzyć solidny cios w szczękę (Jab), po którym Sami stracił resztki przytomności.  Tak zaprawionego zaprawionego niedoszłego przeciwnika gigant wrzucił do ringu - pora na kolejne atrakcje.

600/600
20/30

Gdy już chudy Kanadyjczyk zostqł wrzucony do ringu, mógł żegnać się ze swoim istnieniem. Plany, co do jego osoby były proste - totalna destrukcja i zrównanie z ziemią. Jego oprawca - Rezar doskonale wiedział jak tego dokonać, w końcu niszczył ludzi zawodowo, a sadyzmem zajmował się hobbystycznie. Ustawił przeciwnika w narożniku, gdzie kilkukrotnie wymierzył mu ciosy kolanem (Corner Multiple Knee Strike), po czym z rozpędu wpadł w przekątny narożnik i wracając zmiażdzył rywala swoim cielskiem - Body Avalanche. Nie miał zamiaru na tym jednak poprzestawać i ku głośnej dezaprobacie widowni przeniósł rywala na środek ringu, gdzie dołożył jeszcze Relese Powerbomb.
Teraz nastąpiła chwila ostatnecznego rozwiązania. Na dobrą sprawę Rezar nie musiał tego robić, lecz chciał. Jeszcze raz doprowadził rywala do wzglądnego pionu, przełołył jego rękę między nogami, wrzucił sobie na plecy i zakończył to starcie poprzez Pumphandle Death Valley Driver. Przypięcie było tylko formalnością, która nie mogła zakończyć się inaczej, niż zwycięstwem.