Na arenie panowała istna grobowa atmosfera. Stłumione odgłosy publiczności przerywały od czasu do czasu ciszę panującą na całej arenie. Wszyscy fani spoczywali na swych miejscach obserwując główną rampę. Nagle na telebimie pojawiły się pewne napisy, a dokładniej trzy wyrazy przez które cała zgromadzona publiczność powstała z miejsc i na przemian poczęła skanować nazwę nadchodzącego zapaśnika, inni zaś wręcz ze zdwojoną siłą poczęli przybierać charakterystyczną pozę dla tego zapaśnika, okazując w ten sposób swe zadowolenie i zarazem podniecenie. Kiedy kamera w końcu swój obiektyw skierowała na wielki ekran widniały tam dane ulubieńca i zarazem zagrożenia innych gwiazd WWE. Po upływie kilku sekund z głośników wybrzmiało dobrze znana ścieżka dźwiękowa. Odgłosy krzyczanego Burn It Down zaparły powietrze w piersiach niejednego krytyka. Na rampie pojawiła się długo wyczekiwana persona, a jest nią Seth Rollins! Fani WWE od razu zareagowali na jego przybycie solidnym sloganem "Seth, Seth Seth". Freakin`, jak gdyby nic ustawił się na samym środku rampy, po czym uderzył się dłońmi o klatkę piersiową i powolnym krokiem ruszył przed siebie.



Introduce to the ring, from Davenport, Iowa, Seth Rollins!!!

Seth Rollins zanim przedostał się do kwadratowego pierścienia błyskawicznie wbiegł po metalowych schodach. Następnie wdrapał się na narożnik i wykonał swój charakterystyczny gest, który to odwzajemnili fani WWE. Później z należytą gracją zszedł na sprężysty grunt, gdzie przedostał się na sam środek pola walki.

Gong - do 300 slow

Profesjonalistę w mojej branży da się rozpoznać po jego zachowaniu w obliczu porażki, ponieważ zrobi on wszystko by zrozumieć swój błąd i nie popełnić ich już nigdy więcej. Mój zeszłotygodniowy powrót zostawił po sobie delikatną szramę, lecz jest ona pozytywnym akcentem w kwestii ringowej dorosłości. Nie zamierzam szukać winy w innych, moje niepowodzenie było moim błędem - błędem którego jak to zawodowiec postaram się unikać za wszelką cenę. Walka z Punkiem była moim zderzeniem z ringową rzeczywistością, które mimo zadania bólu, wrzuciło mnie na odpowiednie tory. Wierzę, że iskierka dawnych umiejętności rozpali ognisko dawnej chwały, muszę jej tylko pomóc. Jednak jak wielkie szanse ma moje doświadczenie w starciu z młodością w postaci Setha Rollinsa? Niewielkie. Jest to najlepsza wieść dzisiejszego wieczoru, ponieważ całkowity brak presji pozwoli skupić się na solidnym występie - wynik starcia nie gra roli.

Na dobry początek zaczeliśmy od spokojnego badania gruntu, lepiej było wiedzieć na ile można sobie pozwolić i nie dać się zaskoczyć...Badanie terenu zakończyło się w momencie znacznego zmniejszenia dystansu między nami, teraz nie było już mowy o strefie komfortu, walki czas start. Obaj próbowaliśmy wypróbować swojego podejścia do starcia, Seth ze swoim agresywnym wyjściem oraz ja stawiający na szybkie kontrataki. Które zdominowało początek? Żadne z nich. Udało mi się uniknąć pierwszej próby ataku Setha, lecz był zbyt szybki abym dał radę wyprowadzić swój. Podchody skończą się dopiero gdy któryś z nas popełni błąd. Nie czekałem na to zbyt długo, Rollins czując moje defensywne podejście pozwolił sobie na za wiele. Wyprowadzając uderzenie odsłonił całą swoją prawą stronę co skończyło się przejściem za plecy a w rezultacie wykonanym przeze mnie Half Nelson Bulldog'iem. Rywalowi było mało, momentalnie podniósł się na nogi i wściekły ruszył w moją stronę, a to z kolei zakończyło się wyprowadzonym  Flapjack'iem.

Z tego miejsca chcę opierdzielić głównego sędziego - jak można jednym z czołowych userów dać taki mały limit słów? 300 serio? Gdzie czasami dla mnie 500 to za mało żeby się rozpisać xD. A tak na serio napisaliście obaj posty na wysokim poziomie i to mnie cieszy .

Poradek: W porządku wstęp. Fajnie, że nawiązałeś do ostatniego zwycięstwa. Wydaje mi się, że niepotrzebnie powtórzyłeś słowo "odebrać" w ostatnim zdaniu pierwszego akapitu, po tym, jak zawarłeś je w poprzednim zdaniu. Początek następnego akapitu taki trochę genericowy, nijaki. Mam wręcz wrażenie, że takie zdania o metalicznym dźwięku gongu i wyrwaniu z letargu czytam chyba w każdym poście xD. Prawidłowo opisałeś podział wśród publiki. Ciekawe było to zdanie o iskierce prawdziwego wojownika. Dalej, tak jak w poprzedniej części, było prawie wszystko poprawnie. Przyczepię się chyba tylko do "odpicia się od lin". Sam pomysł na booking walki był fajny, ale moim zdaniem mogłeś to jakoś odrobinkę ciekawiej opisać. Nie da się ukryć, że gołym okiem widać, że ten krótki limit ewidentnie Ci nie leżał.

Spajk: Bardzo fajny wstęp! (nieważne, że zajmował pół posta, taki limit xD) Super opisałeś, jak Twój Christian przeżył ostatnią porażkę, to że musiał się z nią pogodzić oraz, że nie zamierzasz popełnić więcej błędów - chcesz się za to pokazać z jak najlepszej strony. W lepszym stylu opisałeś przejście ze wstępu do opisu walki w unikatowy sposób, nie wspominając słowem o metalicznym uderzeniu w gong, które to powoli staje się memem na naszym forum xD. Tutaj również nie mogę oprzeć się wrażeniu, że nie przypadł Ci do gustu krótki limit słów. Wydaje mi się wręcz, że chciałeś się rozpisać a tu nagle "3/4 posta za mną, a ja nadal nie wykonałem żadnej akcji" xD. Dlatego też w końcówce zapewne wykonałeś akcję jedna za drugą bez jakiś dodatkowych opisów emocji pomiędzy nimi.

Obaj panowie opisaliście na wysokim poziomie swoje posty. Nawet przy takim limicie nie wspominam o jakiejś interakcji z publicznością czy opisie ciosów wykonywanych przez rywala. Poradek postawił na krótszy opis emocji i skupił się na walce. Spajk za to oddał w poście głównie sferę przemyśleń i emocji, redukując tym samym opis walki. Po dłuższym przemyśleniu stwierdzam, że minimalnie lepszy był Spajk i to jemu przyznaję swój punkcik.

Po krótkiej przerwie walka wraca na ekrany telewizorów, w aktualnej sytuacji Kapitan Charyzma kontynuuje swoje natarcie na poobijanego Setha Rollinsa. Amerykanin aktualnie przeturlał się w stronę lin i panicznie złapał się tej położonej najniżej. Christian podszedł do oponenta i wciągnął go w pełni na ring. Tam zadał mu kilka uderzeń w brzuch po czym przekręcił plecami do siebie tylko po to aby wykonać Falling Inverted DDT po którym to momentalnie przeszedł do pierwszej, lecz nieudanej próby przypięcia. Po odbiciu pinu przez przeciwnika Kanadyjczyk wstał i obszedł rywala z drugiej strony, gdy schylał się aby go podnieść Rollins wyprowadził skuteczny Headbutt to głowę Christiana. Zamroczony Kapitan odszedł na parę kroków w tył co dało moment na nagłą zmianę prowadzenia. Seth nie czekał z zemstą, ruszył z potężnym Heel Kickiem. Amerykanin miał swojego rywala na macie co chciał wykorzystać szykując jedną ze swoich charakterystycznych akcji. Christian był już na kolanach gdy został zaatakowany akcją o nazwie Avada Kedavra. Pewny siebie Rollins zaśmiał się co publiczność skwitowała głośnym buczeniem. Było to jak miód dla uszu zawodnika który jeszcze bardziej chciał dopiec przeciwnikowi i jego fanom. W nonszalancki sposób podszedł do Kapitana Charyzmy i szarpiąc go za włosy postawił na nogi. Po tym zadał uderzenie w brzuch co pochyliło go do przodu. Mając przeciwnika w takiej pozycji Seth przygotował go pod Pedigree. W tym momencie Christian oprzytomniał i wbijając się w brzuch Rollinsa popchnął go na liny. Takiej okazji nie dało się zmarnować Kapitan Charyzma wbił się w biegnącego rywala wykonując SPEAR. Wtedy już wszystko stało się jasne a Kanadyjczyk przypięciem przypieczętował swoje zwycięstwo.