King is in the Ring

RAW will Fade To Black..

Roman Reigns, uważany za brutalnego, bezwzględnego i wzbudzającego strach w innych wojownika, przybył na pole bitwy. Jego cel jest prosty: zniszczyć żółtodziobów, zasmakować glorii i dostać tytuł prawowitego pretendenta do tytułu mistrzowskiego WWE... Samoańczyk nie może już wytrzymać, rwie go do rozszarpania przeciwników i jak najszybszego zakończenia walki. Zakodował, że nic nie stanie już na przeszkodzie w wypełnieniu jego ambitnych planów.

Uderzenie w gong jest sygnałem na rozpoczęcie walki, Roman nie zwlekając, wyruszył do bijatyki jako pierwszy. Wskoczył między dwoma postaciami, każdemu wymierzając po jednym, silnym uderzeniu w twarz. Otumanionego Nevilla z całej siły wepchał w stalowy narożnik, finalizując akcję precyzyjnym corner clotheslinem. Zaraz potem rzucił się na sprężyste liny, posyłając na deski następnego chudzielca, mowa tu o Aleisterze Blacku. Rozległ się huk upadku ciała, publika ożywiła się tymi odgłosami. Z każdą chwilą widzowie, coraz to głośniej dopingowali legioniście, chcieli jego tryumfu oraz bardziej emocjonalnego widowiska. Reigns zadowolony z sytuacji na kwadracie i chwilowym kontakcie z ludźmi, z wielką łatwością sprowadził wcześnie wspomnianego Blacka do stójki. Poczęstował go kilkoma prawymi, wrzucił na swoje barki, by po krótkim czasie wrzucić w nie rywala poprzez samoan drop. Przedstawiciel Roman Empire, przez swą nadludzką moc herosa powstał z białej maty, powrót Nevilla go rozzłościł... Człowieku, wracaj do szatni, nic tu po tobie!- Wykrzyczał Roman, śmiało podchodząc do sylwetki oponenta. Zaczęło się brutalne popychanie, Adrian otrzymał podbródkowy, następnie soczysty kopniak w podbrzusze i na koniec knee lift prosto w łeb Anglika. Nie mogło obyć się bez straszliwego ryknięcia wojownika, który był gotowy na dalszą zabawę. Publiczność zaczęła skandować, liczyli na jeszcze bardziej prestiżowe akcje Romana na jego słabych antagonistach. Niestety ruchy Blacka, również wzbudziły wściekłość. Leati wykorzystując skuloną pozycję brodatego, wymierzył i jemu knee lift w wątrobę i ściął go z nóg chopem. Gościu, wstajesz i padasz. Odpuść sobie, będę cię lał, dopóki nie padniesz.- Powiedział, przypinając go do maty. Arbiter odliczył do dwóch, to dało do myślenia Samoańczykowi. To jeszcze za wcześnie, musi bardziej się postarać, żeby zwyciężyć walkę. Worki treningowe muszą być bardziej poturbowane... Pozytywne emocje ze strony fanów z trybun, były podziękowaniem dla Reignsa za emocjonujący początek starcia, ten znów wykonał charakterystyczną pozę i ryknął, zwiastując następną masakrę na debiutantach. Krążą w nim mieszane emocje, jest ucieszony kiedy mógł bawić się oponentami jak zabawkami, z drugiej strony był zły, bo są strasznie twardzi, nie poddają się.

Alister Black sługa ciemności oraz Roman Reigns The Big Dog. Miejsce pierwszego jest przy moim podnóżku i polerującego moje czarne buty. Drugiego natomiast w psiarni, gryzącego się o kości z innymi ogarami. Zamierzałem przypomnieć im, że są tylko pionkami na moim dworze. Wraz z gongiem rozpoczynającym walkę, Roman rzucił się w stronę Blacka niczym szkolony pies myśliwski. Nie był w stanie pojąć swoim rozumkiem, że prawdziwym zagrożeniem jestem ja, a nie wyuzdany satanista. Mroczny zawodnik szybko wyleciał z ringu, po otrzymaniu potężnego clothslinu od wściekłego psa. Spokojnie ustawiłem się w takiej pozycji, aby znaleźć się za plecami Big Doga i wysłać moją podeszwę na spotkanie z jego pyskiem, gdy tylko ten się obrócił. Satysfakcjonująca symfonia dźwięków poinformowała mnie, że - Superkick - trafił w cel. Najpierw, donośny plask, stopy uderzającej w podbródek rywala. Następnie głuchy łomot, spowodowany przez wielkie cielsko upadające na podłogę, poza ringiem. A jako końcowy akord, głośne Oooooo publiki, wyrażające współczucie dla pobitego pieska. Wykorzystałem moment i uniosłem ręce w górę, pokazując, kto jest tu panem i władcą. W odpowiedzi usłyszałem najpierw nieśmiałe, ale narastające szybko aż do siły grzmotu-Hail to the King- Dobrze, pomyślałem, znają swoje miejsce. Uznałem, że moim poddanym należy się nagroda za ten symboliczny pokłon. Pobiegłem więc w stronę przeciwległych lin, od których się odbiłem i w drodze powrotnej w biegu wykonałem, gwiazdę oraz salto w tył, które przeniosło mnie ponad linami, prosto na głowy wstającego psa i sługusa mroku. -Sasuke special- Zlekceważyłem kwilącego pod ringiem psa, i wrzuciłem do ringu Alistera. Mimo powrotu do kwadratowego pierścienia ten nie wykazywał chęci do powstania i walki. Podetknąłem mu więc mojego buta pod twarz i starannie go nią wytarłem. Podziałało, Black gwałtownie wstał i wyprowadził szybkiego "slapa" w moją twarz. I to był największy błąd jego życia, podniósł rękę na swojego króla. Posłałem serię kopnięć na uda mojego rywala, wykrzykując "BOW DOWN, TO YOUR KING!" Alister a końcu upadł, najpierw na jedno kolano, potem na drugie. Spojrzałem na niego z pogardą, po czym ukarałem za jego haniebny czyn, wyprowadzając błyskawiczne kopnięcie w jego podbródek. - Low Superkick - Sługa ciemności powalony, a Big Dog skamląc chodzi, na czterech łapach w okół ringu. Wspiąłem się spokojnie na narożnik i zasiadłem na nim, jak na tronie, patrząc na swoje dzieło zniszczenia i wsłuchując się w głośne "Hail to the King". Stworzę królestwo, które będzie trwało tysiąc lat, i będzie piękniejsze nawet od Anglii. Praktycznie od niechcenia wstałem i rzuciłem się w królewski lot, który po krótkim salcie zakończyłem na ciele Alistera - Shooting star plancha - "Tutaj twój czarny pan cię nie uratuje, tu ja jest królem." Wyszeptał do jego ucha. Po czym rozkładając ręce w geście triumfu,podniosłem się zanosząc się śmiechem.

Kevin - ogółem jest w porządeczku. Gimmick Romana (tego z WWE) da się wyczuć. Musisz jednak popracować nad tym, w jaki sposób prezentujesz swój post. Gramatyka, stylistyka - te rzeczy mają znaczenie. I, o ile historia którą starasz się opisać, jest ciekawa - o tyle sposób, w jaki ją prezentujesz - już niekoniecznie.
"dostać tytuł..." - lepsze byłoby "uzyskać"/"wygrać"
"Uderzenie w gong jest sygnałem na rozpoczęcie walki, Roman nie zwlekając, wyruszył do bijatyki jako pierwszy." - to można na spokojnie przerobić na dwa zdania i będzie wyglądało lepiej.
"publika ożywiła się tymi odgłosami" - i znowu, dziwnie to wygląda.

Takich błędów jest więcej. Proponuję żebyś po napisaniu posta przeczytał go sobie na głos. Jeśli coś będzie brzmiało dziwnie - najlepiej to zmień. Wszystko powinno wyglądać i brzmieć naturalnie - wtedy będziesz miał pewność, że Twój post jest na wysokim poziomie.


Sith - bardzo ładny post! Aleister Black w Twoim wykonaniu jest super! Reakcja publiczności opisana, poczynania przeciwników również. Wszystko jest zgrane i zgrabne. Trochę drobnych błędów, ale nic do czego mógłbym się mocniej przyczepić.

Emiel - podoba mi się fakt, że Twój Neville nie bawi się w dobrą duszę. Jest wojownikiem - odważnym i zdeterminowanym. Opisujesz wszystko na wysokim poziomie i z dbaniem o detale. Jedyna rzecz, do której mogę się przyczepić - postaraj się nie puszczać za mocno wodzów fantazji i nie pisz takich rzeczy, jak to zdanie z "satysfakcjonującą symfonią dźwięków", bo tutaj wchodzimy już na terytorium poezji, a mało który sędzia to lubi, szczerze mówiąc. Ale to drobiazg - poprawisz i na przyszłość będzie lepiej.


Podsumowując - wyboru musiałem dokonać między Blackiem a Nevillem. Obaj napisaliście na wysokim poziomie. Widząc jednak, że Ragarot postawił na Emiela, ja idę w stronę Sitha. Niech zdecyduje główny sędzia, bo pojedynek jest wyrównany. Powodzenia dla Was obojga.

Moja celebracja została jednak gwałtownie przerwana. Nie doceniłem czarnego ogara, który wpadł w moje plecy z takim impetem, że poleciałem przed siebie jak długi. Zanim zdążyłem jakkolwiek zareagować, Reigns dopadł mnie i zaczął okładać pięściami. Nie będąc w stanie długo znosić tej kanonady ciosów, kopnąłem Romana w kolano i w kupionym sobie w ten sposób ułamku sekundy wyturlałem się z ringu. Big dog chciał popędzić za mną powstrzymał go jednak Black. Pies najpierw zainkasował szybki łokieć a następnie enuzigiri. To ci dopiero przedstawienie. Sługus szarpie się z psem na królewskim dworze. Jako, że nadal czułem tępe pulsowanie w skroni, postanowiłem na razie pooglądać starcie siedząc przy barykadach. Samoańczyk dał pokaz swojej wytrzymałości, nie tylko nie upadł po kopnięciu w głowę, ale też rzucił się momentalnie do przodu zmuszając Alistera do uniku. Sługa ciemności dał teraz, pokaz swoich technicznych umiejętności i zaraz po zgrabnym uniku, kopnął Romana w staw kolanowy, powalając go tym samym do pozycji modlitewnej. Wykrzyknął jakieś zdania o modlitwie do jego czarnego pana i posłał superkick w twarz podnoszącego się Reignsa. Ku mojemu zaskoczeniu nawet tego było mało Big dogowi i satanista musiał dołożyć jeszcze DDT by w końcu powalić czarnego psa. W tym momencie Alister zwrócił swoją uwagę na mnie i zaczął coś wykrzykiwać na temat siły szatana, wsparli go jego fani krzycząc że jestem nie królem a tchórzem. Nie przejąłem się specjalnie, zdaniem motłochu i sługusa. Spokojnie obserwowałem zbliżającego się do mnie Alistera i to co dzieje się za jego plecami. Black zorientował się, że coś nie gra kiedy w momencie w którym przełaził przez liny, na moich ustach zatańczył uśmieszek a moje spojrzenie skierowane było za jego plecy. Satanista obrócił głowę, tylko po to by jeszcze bardziej wystawić się na Superman Punch które wylądowało na centralnej części jego facjaty. Alister zatoczył się do tyłu, i wykonał gwałtowny obrót i wykonał kopnięcie w twarz Romana. Perfekcyjne Black Mass w końcu wyłączyło czarnego psa z gry. Zanim Alister zdołał cokolwiek zrobić, z tym fantem, wyrzuciłem go z ringu przez liny i rzuciłem się przypiąć leżącego psa. Poganiałem sędziego krzykiem by szybciej klepał w matę, jednocześnie wpatrując się w krawędź ringu i wyczekując mogącego w każdej chwili się tam pojawić satanisty. Głowa Blacka pojawiła się nad apronem w momencie 3 uderzenia ręki sędziego o matę. Podniosłem się powoli świadom zwycięstwa, Black opadł na ziemię z przekleństwem na ustach a Roman potrząsał głową dochodząc do siebie. Pozwoliłem sędziemu wznieść swoją rękę w górę i wsłuchiwałem się w odgłosy areny. "Hail to the King", przeplatało się z "Coward" oraz "Buuuu". Słodki smak zwycięstwa, jestem nie tylko królem ringu ale też podstępu. Korono, nadchodzę