Podekscytowana publika miała już za sobą dwa starcia, toteż wrzawa na trybunach przekraczała wszelkie dopuszczalne normy. Głodni wrażeń fani wciąż wymyślali nowe tematy do skandowania, domagając się więcej akcji. Nim jednak przyszło im zobaczyć kolejnych pogrążonych w boju zawodników, światło w całej hali nieco przygasło, wyostrzając tym samym błysk świateł z telefonów. Głosy tłumu powoli zaczęły cichnąć, zaś zastępujące je nerwowe szepty wyraźnie dawały do zrozumienia, iż nikt nie był w stanie przewidzieć kolejnych zdarzeń.

Mijały kolejne sekundy, lecz nie stało się nic, co mogłoby rozwiać wątpliwości. Gdy zdawało się już, że znudzeni czekaniem fani zaczną donośny protest, z głośników padły słowa kultowej już piosenki, którą wiele osób natychmiastowo rozpoznało. Nikt jednak nie wiedział czyje nadejście zwiastuje ten kawałek, więc z większym zaciekawieniem wpatrywali się w stronę początku rampy.

ℜ𝔢𝔞𝔠𝔥 𝔬𝔲𝔱 𝔞𝔫𝔡 𝔱𝔬𝔲𝔠𝔥 𝔣𝔞𝔦𝔱𝔥!



W końcu po dłuższym czasie, z zaplecza wyłonił się brodaty jegomość o długich, lśniących włosach. Jego ciało zdobiła biało-bordowa szata, odsłaniająca jego owłosioną klatkę piersiową. Strój zdobiły również ozdobne krzyże, które podkreślały jego wiarę. Nikt jednak nie rozpoznawał zawodnika, który, czując zakłopotanie publiki, przystanął, przymknął oczy i rozłożył szeroko ramiona, jakby zapraszając do siebie wszystkich fanów.



Wciąż nie zmieniając swojej pozy, brodacz otworzył ślepia, zaś na jego usta wdarł się drobny uśmiech. Powolnym, dostojnym krokiem ruszył on w dalszą podróż, upatrując sobie jej cel w centrum ringu.

Ring announcer: Ladies and gentlemen! Please welcome, from The Trinity Parish, making his debut here on Raw! Pastor William Eaver!

Nazwany "Pastorem" jegomość parł dumnie przed siebie, co chwilę wykonując w stronę fanów gesty wyniesione wprost z kościoła, zachęcając ich tym samym do modlitwy. Nie tak dawno nieśmiały uśmiech zastąpiony został szerokim i szczerym, na co fani reagowali głośnym dopingiem. Brytyjczyk w krótkim czasie zdołał przekonać do siebie publikę, co jedynie dobrze zapowiadało jego karierę w federacji. W końcu, docierając do metalowych stopni dzielących go od wnętrza ringu, Eaver przeżegnał się, a następnie krok po kroku wspiął się na krawędź kwadratowego pierścienia, po chwili meldując się w jego wnętrzu. Nie czekając długo wspiął się na drugą linę w jednym z narożników i spokojnie analizował każdy, najmniejszy nawet punkt hali w Pittsburghu. Następnie raz jeszcze przymknął oczy i rozłożył szeroko ramiona, wsłuchując się w zjednoczony głos publiki, która zgodnie skandowała jego imię. Scena wyjęta niczym z biblijnych opowieści zakończyła się w momencie, w którym Bill zeskoczył na matę i odebrał od konferansjera mikrofon, błogo mu przy tym dziękując.

- Dziękuję, bracie. Dobra robota przy tej zapowiedzi. Niech Ci Bóg wynagrodzi.- rzucił Eaver, po czym swój wzrok skierował w stronę fanów. Przytknął mikrofon do ust i próbował rozpocząć wywód, jednak publika wciąż kontynuowała swoje okrzyki, dlatego William jedynie zarumienił się i spuścił głowę, szeroko się przy tym uśmiechając. Minęło jeszcze kilkanaście sekund, nim Pastor zdołał wypowiedzieć słowa w pełni słyszalne dla wszystkich.- Wiem, że pewnie zastanawiacie się "Kim jest ten brodacz?". Spieszę z wyjaśnieniami. Jak zapewne słyszeliście kilkadziesiąt sekund temu, nazywam się Pastor William Eaver i jestem wysłannikiem Najwyższego. Wiem, że może to brzmieć śmiesznie, jednakże ja traktuję to zupełnie poważnie. Domyślam się, że wśród was jest wielu, których nie obchodzą tematy religijne i wolicie żyć z dala od Boga. Spokojnie, nie mam zamiaru was oceniać. Nie mam też zamiaru siłą nawracać was i wpajać do głowy moich racji. W końcu nie tędy droga.

Pastor opuścił na chwilę dzierżącą mikrofon dłoń, zaś drugą przeczesał swoją bujną brodę, szeroko się przy tym uśmiechając. Nieśmiały aplauz niósł się po skraju hali, delikatnie zahaczając o przednie rzędy. Brytyjczyk jednak nie miał zamiaru zaprzestawać swojego kazania, więc po chwili znów przystawił do ust mikrofon.

- Nie, moi mili. Prawdziwy chrześcijanin wierzy dlatego, że sam tego chce, nie dlatego, że tak mu nakazano. Religia ma łączyć, nie dzielić. Taki jest mój cel. To właśnie polecił mi sam Pan. Przybyłem do WWE, by zjednoczyć wszystkich wierzących. Jednakże nie martwcie się, bracia i siostry. Nawet jeżeli nie wierzycie, wciąż możecie dostąpić zbawienia. Jak już wspomniałem, nie zamierzam zmusić was do wiary, lecz mogę pomóc wam ją odnaleźć. Każdy zasługuje na swoją szansę.

Po tych słowach Eaver przeniósł się bliżej krawędzi ringu i oparł swe ciało o górną linę, nachylając się tym samym w stronę pierwszych rzędów. Obdarzył siedzących tam fanów szczerym uśmiechem, po czym uniósł prawą dłoń, palcami wskazując w górę, w stronę bliżej nieokreślonego celu.

- Ja też nie jestem idealny. Nie jestem wzorem do naśladowania. W moim życiu robiłem wiele rzeczy, z których nie jestem dumny. Jednak On mi to wszystko wybaczył. Dał mi szansę, pozwolił się zrehabilitować. Nie zapominajcie o tym, Bóg jest dobry. To on jest naszym Ojcem. To z Jego woli dzieje się wszystko na tym świecie i to Jemu postanowiłem powierzyć całe swoje życie. Wszystko, co osiągnąłem, zawdzięczam Bogu. I nawet jeżeli ignorujecie Go, On i tak nie pozwoli, by stała wam się krzywda. Wierzcie w Ewangelię.

Pastor raz jeszcze zmienił pozycję, tym razem siadając na szczycie narożnika i ponownie wrócił do swoich rozmyślań.

- Mam zamiar częściej stawać przed wami. Dialog jest najlepszym lekarstwem na zwątpienie. Mam nadzieję, że moje nauki zbiorą żniwa, a wielu z was pozna siłę Pana i doceni jego starania. Nim jednak skończę, chcę dodać jeszcze kilka słów. Gdy dotarła do mnie informacja o zatrudnionych zawodnikach, trudno było mi w to uwierzyć. Do WWE zleciało się wiele sępów, zbiegły się hieny, obrodziło w multum bezlitosnych jednostek nie zważających na moralność. Wielce się tym faktem zaniepokoiłem. Jaki przykład dają młodym fanom Ci ludzie? Myśl o tym powoduje w moim sercu wielką złość.

W tym momencie Bill przeżegnał się, ułożył pięść na sercu i wyszeptał kilka słów, których nie wychwycił mikrofon.

- Bóg powiedział, że bliźniego trzeba szanować tak, jak szanujemy siebie samych, jednak nie mogę zignorować faktu, że sporo jednostek w federacji przynosi wstyd człowieczeństwu. "Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi." Co jednak w przypadku, gdy ten ktoś nie stara się nawet przestrzegać prawa? Gdy jedyne, o czym myśli, to sprawianie bólu. Tak, takie osoby również zasługują na drugą szansę, na zbawienie, jednak tylko w momencie, gdy wyznają swoje grzechy. I tutaj właśnie pojawia się moje zadanie. Nie spocznę do czasu, gdy wszyscy Ci gniewni nikczemnicy nie odpokutują swoich win. Zrobię wszystko, co w mojej mocy, by zrobili to dobrowolnie, lecz jeżeli to się nie uda... Cóż, Bóg mi świadkiem, że będę zmuszony zagrać w ich grę, przekroczyć wyznaczoną granicę, ale zła się nie ulęknę, gdy Pan jest ze mną.

Amen.

Po tych słowach Pastor oddał konferansjerowi mikrofon, dziękując mu raz jeszcze serdecznym uściskiem dłońi. Chwilę po tym ruszył w stronę zaplecza, niesiony słowami pieśni parodiującej zespół Smash Mouth - "And then I saw his face, now I'm a Bill-Eaver", oraz licznymi głosami skandującymi jego imię.