Wjechał na płonącym rydwanie

Rozpoczynamy KŁ na max. 300 słów!

+24

Stąpałem godnie przed siebie, czując obecność mojego Ojca. Analizowałem dokładnie każdy, najmniejszy nawet element areny, podświadomie wyobrażając sobie jej wygląd po dokonaniu dzieła zniszczenia. Wszechogarniający fanów niepokój działał na mnie niczym alkohol, upijałem się ich strachem. Gdy dotarłem do celu mej wędrówki, zająłem miejsce siedzące przy jednym z narożników i uporczywie analizowałem przeciwników. Znałem profil zarówno mistrza, jak i pretendenta, lecz nie dostrzegałem w nich większego zagrożenia. Miast więc przygotować złożony plan działania, przymknąłem delikatnie powieki, wsłuchując się w niski głos mojego Mistrza.
- Aleister! Porażka nie wchodzi w grę. Musisz ich zabić!- więcej wskazówek nie potrzebowałem, trzy ostatnie słowa zmieniły mój nastrój, na twarzy zakwitł złowieszczy uśmieszek. Czas rozpocząć rytuał.
Gdy tylko rozbrzmiał gong, obaj zawodnicy ruszyli się z miejsca, spotykając się w centrum pierścienia. Utarczki słowne zakończyły się jednak, gdy obaj zwrócili swój wzrok w moją stronę. Obdarzyłem ich przerażającym spojrzeniem i powoli chwyciłem się górnej liny, by następnie przenieść się do pionu. Powolnym krokiem dołączyłem do oponentów, którzy w międzyczasie wrócili do dysputy.
- Teraz!- usłyszałem ryk Lucyfera, więc przebiegłem między przeciwnikami, wskoczyłem na środkowy sznur i wybiłem się do góry, by następnie wylądować na nich, wcześniej wykonując jeszcze obrót (Nephilim). Zaskoczeni Owens i Punk nie mieli szans, by uniknąć ciosu, więc obaj znaleźli się na macie. Fani natomiast nagrodzili ten popis aplauzem, lecz uciszyłem ich gestem dłoni. Musiałem pozostać skupiony, by zwycięstwo nie prześlizgnęło się między moimi palcami. Rozochocony spojrzałem w kierunku Kanadyjczyka, który jako pierwszy zaczął się zbierać z podłogi. Stanąłem w bezpiecznej odległości, obserwując jego starania, lecz w krytycznym momencie, gdy Kevin przysiadł, rozpędziłem się i potężnym kopnięciem zmusiłem go do ponownej zmiany pozycji (Penalty Kick). Zaraz po tym zająłem pozycję przy ich ciałach, siadając po turecku. Spojrzałem w kierunku Ojca, który skwitował mój krótki występ delikatnym skinieniem.

294

Ostatnio edytowany przez Nekro (2017-11-06 12:13:26)

przepraszam, nie dam rady dzisiaj nic napisać... moje sprawy prywatne odbierają mi chęć, aby cokolwiek dzisiaj wyskrobać.
tak wiem, mogłem napisać to wcześniej.

Wyłączając z gry Kanadyjczyka, mogłem skupić swoją uwagę na niegodziwym mistrzu. Stanąłem nad zawodnikiem, który stał za atakiem na moją osobę. Niestety, taka zniewaga nie mogła mu ujść na sucho. Chwyciłem oburącz łeb Punka, gdy zaczął się on zbierać z maty i zmusiłem go do wstania. Następnie złapałem go za podbródek i spojrzałem w jego ślepia, starając się przelać we własny wzrok jak największą dawkę jadu. Sekundę później brałem już zamach, po którym trafiłem szczękę przeciwnika potężnym uderzeniem (European Uppercut). Zawodnik z Chicago zachwiał się nieco na nogach, jednak chwilę później jakby wrócił z dalekiej podróży i ruszył w moim kierunku, chcąc wziąć odwet. Nie mogłem do tego dopuścić, więc w odpowiednim momencie uniosłem nogę i ułożyłem podeszwę na jego torsie, by chwilę później wyprostować kończynę z całą dostępną siłą (Push Kick). Punk cofnął się o kilka kroków, czując ból w klatce piersiowej, jednak nie było to jego największe zmartwienie, gdyż błyskawicznie do niego doskoczyłem, chcąc podsumować napór. W tym celu wykonałem zwinny obrót na pięcie, po którym zewnętrzną częścią dłoni sponiewierałem policzek oponenta (Spinning Back Fist).

Ledwo przytomny Punk słaniał się na nogach, więc postanowiłem wbić gwóźdź do trumny. Obróciłem się na pięcie o 180 stopni, po czym wyskoczyłem w górę i resztę obrotu wokół własnej osi dokończyłem w powietrzu. Przy okazji trafiłem kolanem szczękę Amerykanina, powalając go na matę (Turnaround Knee Kick). Głośno oddychając spoglądałem na swe dzieło, lecz w międzyczasie usłyszałem okrzyki kibiców oraz drgania maty. Przeczuwałem, że to drugi z przeciwników postanowił wykorzystać chwilę nieuwagi, niestety przeliczył się. Wyczekałem momentu, w którym zbliży się on odpowiednio, by następnie zwinnym ruchem odskoczyć. Jednocześnie ułożyłem ramię na jego plecy, pchając go mocno w stronę lin, a gdy ten odbił się od nich klatką, objąłem go od tyłu w pasie i mocnym rzutem sprowadziłem na matę (German Suplex).

Chęć dominacji napełniała mnie niewyobrażalną siłą, którą przelewałem w agresywne ataki. Skupiony na zadawaniu bólu zbliżyłem się do Kanadyjczyka i chwyciłem go mocno za głowę, by następnie szarpnięciem zmusić go do wstania. Obdarzyłem go bezlitosnym spojrzeniem, a widoczny w jego oczach strach pozwolił mi dokładnie poznać jego myśli. Uśmiechnąłem się delikatnie pod nosem, widząc w Owensie zagubioną owcę, której jedynym marzeniem jest przetrwanie. Niestety to marzenie nie mogło się ziścić. Nie czekają długo uniosłem nogę i ułożyłem podeszwę na torsie Kevina, a następnie mocnym ruchem pchnąłem go w stronę lin (Push Kick), zaś po chwili ruszyłem w jego stronę i potężnym kopnięciem potraktowałem jego brzuch (Kitchen Sink). Oponent przewrócił się w teatralny sposób, trzymając oburącz trafione miejsce. Podszedłem do niego powoli, z politowaniem kiwając głową.
- To dopiero początek, Owens. Pożegnaj się z tym światem.- wyszeptałem, obserwując wymalowane na jego twarzy zagubienie. Po chwili dobiłem zwierzynę, potężnym kopnięciem powalając go na matę (Penalty Kick).