Wbijam

Mnie nie oskarżaj, ja tylko kopiowałem z karty walk
Zatem gongiszcze zabrzmiało i KŁ na 320 słów się stało

+24, 12

Sytuacja, w jakiej się znajdowałem wydawała się dla mnie co najmniej dziwna. Niby otyły chłopak przed tygodniem zaskoczył władzę do tego stopnia, że aż postanowili wcisnąć go do walki wieczoru. Kolejny przybysz pragnął na sam początek zaistnieć triumfując nad mistrzem świata. Jego spojrzenie momentalnie skupiło się na moim tytule mistrzowskim, a ślina z jego jamy ustnej aż rozlewała się po jego bujnej brodzie. Gołym okiem było widać, iż pragnął tego wyróżnienia tak bardzo, jak topiący się tlenu. Rzeczywistość jednak bywała zbyt brutalna, gdyż ponownie miałem zamiar odesłać kolejnego pana na sam koniec kolejki, ponownie udowadniając, że nie stawiam się w ringu, by być tylko przeciętnym - będę znowu najlepszy. Rozgrzewając swoje nadgarstki przed nadciągającą wojną również wpatrywałem się w antagonistę jak w odbicie lustrzane. Nie spuszczałem wzroku ani na sekundę poszukując słabych punktów. Jego pewność siebie pod moim naporem nie wydawała się zbyt mocnym atutem. On po prostu nie potrafił na mnie spojrzeć, jego oczy ciągle uciekały nie dopuszczając do żadnego kontaktu wzrokowego - mam cię! Na jego nieszczęście arbiter spotkania nakazał rozpocząć batalię, dlatego na arenie rozległ się dźwięk uderzenia o gong, zaczynamy! Na sam początek miałem zamiar prześwietlić niecne plany na pojedynek Owensa. Zaprezentował je dość szybko, gdyż rzucił się w moim kierunku jak wygłodzona gadzina łaknąca krwi, chciał się dobrać do mej skóry w zbyt prosty sposób. Jego dłoń zmierzała w kierunku mojej twarzy, wtedy podjąłem ekspresową decyzję przejścia za jego plecy, aby finalnie skarcić go wychowawczym „liściem” w tył głowy. Złość kipiała z niego jeszcze bardziej, a zamiar pogrzebania mnie nasycił się do czerwoności, z tej przyczyny musiałem żwawo odpowiedzieć. Tak się stało, albowiem już po chwili mężczyzna znajdował się u mych stóp, a to wszystko za sprawą dłoni, która trafiła idealnie w jego krtań (Clothesline). Grubasek momentalnie zaczął się krztusić trzymając się za osłabiony punkt, marzył nabrać choć mały haust powietrza, lecz przychodziło mu to z trudem. Idealny początek sprawił, iż uklęknąłem na kolanach rozkładając szeroko ręce, co nie spodobało się publiczności. Wpatrujcie się w swojego Boga!

ogólnie to się odwołam. nie jest to nic osobistego, ale odpis Harisa mnie nie przekonał. Wymienił jeden błąd, a napisał, że stylistyka leży. W dodatku jako, że mogę podać swoje argumenty dlaczego się odwołuję więc to powody; publiczność, realistyka (no proszę, Steen by się bał Punka, a zaraz po tym zaatakował go z wściekłością?) oraz lepsze przedstawienie mojej postaci. (jeśli ktoś przeczyta dokładnie to powinien się skumać)

Down: Ale ja się odwołałem, Twój komentarz jest tutaj zbędny. Nie będę odpisywał na Twoje argumenty.

Ostatnio edytowany przez Sedol (2017-10-05 06:52:58)

Idealny wstęp do batalii pozwolił napełnić moje ciało jeszcze większą energią. Miałem zniszczyć Owensa jak najszybciej, plan był prosty. Antagonista już po paru sekundach wylegiwania się na macie ringowej postanowił podnieść się do pionu. Z jego twarzy można było wywnioskować, iż złość rozsadzała jego ciało, aby osłonić się przed jakimkolwiek atakiem czym prędzej trafiłem butami w czaszkę oponenta (Dropkick). Kevin ponownie wrócił do pozycji leżącej, a ja postanowiłem nacierać dalej. Rywal był idealnie ułożony pod następną akcję, korzystając z tego faktu prędko wybiłem się ponad grunt, ażeby finalnie wbić się kolanami w klatkę piersiową przeciwnika (Knee Drop).

Sukces, jaki odniosłem parę tygodni temu sprawił, iż poczułem w sobie wielką moc. Czułem się po prostu mocniejszy od wszystkich, nawet od tych znacznie większych rywali. Pogrzebanie Pana Ciemności i zakończenie jego kariery było niewątpliwie moim największym sukcesem, choć to dopiero początek mojej dominacji. Każdy kolejny triumf umacniał moją pozycję w organizacji, choć i tak znajdowałem się już na samym szczycie łańcucha pokarmowego. Mój dzisiejszy rywal właśnie w obecnej chwili odczuwa moją dominację na własnej skórze. Spoczywał na samym środku ringu trzymając się za obolałą klatką piersiową, a gdzieś w jego głowie siedziała myśl, iż to dopiero początek zabawy. Nie miałem najmniejszego zamiaru zwlekać z dalszymi krokami, dlatego czym prędzej objąłem nogami jego szyję. Morderczy uścisk został zapięty, a ja liczyłem na szybkie zakończenie pojedynku! (Koji Clutch)

Brak czasu, sorry.