Kolory na arenie w jednej chwili przybrały mroczne, fioletowe kolory, a dzwony pogrzebowe rozbrzmiały na arenie przyprawiając wszystkich widzów o ciarki. Strach, w połączeniu z niezwykłą ekscytacją buchał z hali niczym ogień piekielny, ponieważ każdy doskonale wiedział kto lada moment wejdzie na rampę. Owacje wraz z okrzykami uwielbienia przelewały się z jednej strony trybun do drugiej i z powrotem. Nagle widok zakapturzonych mężczyzn w brązowych sztach, którzy do złudzenia przypominali mnichów, na krótką chwilę uciszył wszystkich. W rękach trzymali pochodnie i ustawili się po obu stronach rampy, wyciągając pochodnie przed siebie, tworząc tym samym drogę do ringu. Ku zaskoczeniu wszystkich The Undertaker wciąż nie pojawiał się na scenie... zamiast niego niespodziewany grom uderzył w podłogę i światło na moment przygasło, a kiedy ciemne barwy reflektorów ponownie dały podgląd pola walki sam Władca Ciemności stał przed ścieżką dziwnych postaci, w swoim charakterystycznym kapeluszu, czarnym płaszczu, wysokich butach na nogach i rękawicach na dłoniach. Powolnym krokiem DeadMan przemierzał ścieżkę ognia i coraz bardziej zbliżał się do ringu... z każdym jego krokiem owacje fanów zwiększały się jeszcze bardziej. W końcu Ponury Grabarz znalazł się tuż pod apronem, gdzie zdjął z siebie płaszcz i metalowymi schodkami wszedł na niego. Następnie przekładając nogi ponad linami wszedł do kwadratowego pierścienia, stanął w samym jego centrum i zdjął kapelusz, którym zakrył twarz. Po chwili nagle powtórnie pokazał swe oblicze, lecz jego ślepia były zupełnie białe! Phenom odrzucił kapelusz i nie zmieniając wyrazu twarzy przyklęknął na jedno kolano wyciągając prawą rękę w kierunku oponenta, jakby już chciał wydrzeć jego duszę i zamknąć w złotej urnie razem z niezliczonym zastępem pokonanych. W końcu jednak wstał, w jego oczy ponownie wróciły do normy. Lord of the Darkness zajął miejsce w swoim narożniku i rozgrzał nadgarstki przed pojedynkiem.

+24H

-----------------------------------

Koszmar z najgłębszych snów wrócił po raz kolejny. Chwilę po zetknięciu się jego nogi z matą ringową miałem okazję raz jeszcze spojrzeć w jego wyłupiaste oczy. Śmierć odziana w czarną peleryna kryła pod sobą nieczystą duszę, która była żądna zemsty i rozlewu krwi. Jego spojrzenie wręcz przebijało mnie na wylot, lada chwila chciał mnie dopaść. Dostrzegając jego agresję pewnym krokiem cofnąłem się w kierunku najbliższego narożnika, a arbiter spotkania przechwycił tytuł mistrzowski, aby wynieść go ponad głowę. Finalnie dźwięk uderzenia o metal w szybkim tempie rozszedł się po arenie. Nie miałem najmniejszego zamiaru już w samym początku starcia iść na wymianę ciosów dlatego sprytnie oplątałem swoją dłonią klatkę, która znajdowała się tuż obok mojej dłoni. Już po chwili w mgnieniu oka począłem wdrapywać się na konstrukcję, jednak znajdując się w połowie drogi poczułem dotyk ciepłej dłoni na swojej łydce. Spoglądając za siebie dostrzegłem antagonistę, który po chwili szarpnął mnie i sprawił, iż upadłem na plecy gdzieś w okolicach środka ringu. Jego gniew nagle stał się nadzwyczajnie wielki. Momentalnie musiałem zadziałać toteż zerwałem się na proste nogi i wymierzyłem cios z podeszwy buta w kierunku jego kolano. Następujące działanie przyniosło skutek, albowiem rywal momentalnie upadł na jedno kolano z tego powodu postanowiłem ukąsić raz jeszcze - tym razem pięść trafiła umarlaka prosto w czaszkę. Miałem zamiar nadal realizować swój jasno postawiony cel z tej przyczyny w mgnieniu oka wyskoczyłem ponad podłoże, aby finalnie trafić nogami jego klatkę piersiową (Leg Drop). Poprzednia akcja zadziałała na Undertakera strasznie pobudzająco - niczym płachta na byka, ponieważ pośpiesznie postanowił zerwać się do pionu, aby odpłacić mi za wyrządzoną krzywdę. Mój spryt jednak znowu zadziałał wyjątkowo szybko, albowiem momentalnie odskoczyłem do boku, zanim miałem spotkać się z pokutą. Chybiony cios mistrza sprawił, że mogłem swobodnie po raz kolejny wyskoczyć w górę. Tym razem but trafił idealnie w głowę przeciwnika (Dropkick). Upadając na deski raz jeszcze mogłem spojrzeć w jego twarz. Tym razem już nie wyrażał tak ogromnego zapału do dalszej rywalizacji, ponieważ jego prędkość powrotu do stójki znacznie się zmniejszyła. Finalnie postanowiłem unieść swoje dłonie ponad głowę, tym samym naprężyłem swoje bicepsy wystawiając przy tym język. Publiczność nie była zbyt zadowolona moimi poczynaniami w ringu. Ich bohater powtórnie był mieszany z błotem. Jego panowanie jako mistrz świata dobiegało końca.

Początek starcia ułożył się dla mnie idealnie. Momentalnie obezwładniłem nosiciela mistrzostwa i wyszedłem na prowadzenie. Pan Ciemności powoli dochodził do siebie po ostatnim ataku i nagle poderwał się do pozycji siedzącej w klasycznym dla siebie stylu. Znajdując się tuż za jego plecami wykorzystałem swoje dogodne położenie i przeskoczyłem nad jego czaszką jednak została ona przechwycona przez moją dłoń i zaciągnięta w kierunku maty ringowej (Rolling Neck Snap). Grabarz ekspresowo zechciał zadziałać na mój atak bowiem przepełniony agresją jednym ruchem poderwał się do pozycji stojącej. Nie narażając się na żadną inicjatywę z jego strony postanowiłem wymierzyć mu cios z buta idealnie w kolano - owa czynność sprawiła, iż konkurent pochylił się nade mną. Umiejscowienie zawodnika było na tyle dogodne, że zdecydowałem się zaciągnąć jego rękę w moją stronę, aby w konsekwencji moja noga zetknęła się z jego nosem (Step-over Mule Kick). Demon upadł na matę niczym kłoda tudzież zaczął się wić z bólu. Moje wymarzona victoria nadchodziła w szybkim tempie.

Mistrz chwilę po tym, jak upadł na matę postanowił ukazać swoją siłę i zaprezentować, że jego renoma będzie trwała wiecznie. Powstał na proste nogi i czym prędzej powędrował w moją stronę. Raz jeszcze stanęliśmy twarzą w twarz. W jego oczach dostrzegłem nadzwyczajnie wielką agresję. Demon z krain ciemności miał ogromne łaknienie na wyrządzenie mi ogromnej krzywdy, aczkolwiek te plany zawsze zostały ukrzyżowane - tak było i tym razem. Momentalnie zacząłem jako pierwszy okładać czaszkę starszego mężczyzny, działo się tak aż do momentu zaobserwowania przeze mnie jego stanu. Śmiało mogłem kontynuować swój plan z tego powodu moje dłonie wylądowały na jego klatce piersiowej tudzież pchnęły całe jego ciało w stronę lin. Odbił się od nich a w momencie powrotu do początkowego miejsca postoju nagle nadział się na moje nogi (Calf Kick). Chwilę po udanym natarciu powstałem do stójki. Adrenalina rozrywała moje żyły, miałem ochotę zakończyć to starcie w jak najszybszym tempie. Chęć zdobycia mistrzowskiego tytułu napędzało mnie niczym maszynę, jednakże Pan Ciemności nie chciał tak łatwo się poddać bowiem czym prędzej ponownie pędził w moją stronę. Jego zaplanowane ataki zostały szybko uniemożliwione ponieważ przechwyciłem jego ciało, ażeby w ostateczny sposób upuścić je na moje kolano (Tilt-A-Whirl Backbreaker). Nie miałem najmniejszego zamiaru zaprzestać swojej dalszej dominacji z tej przyczyny błyskawicznie znalazłem się nad ciałem zmęczonego konkurenta. Natychmiast chwyciłem adwersarza za włosy, aby pomóc mu stanąć na nogi - gdy tak się stało wyniosłem go w powietrze, żeby w sposób ostateczny uszkodzić jego plecy, które zetknęły się z zimną matą ringową (Falcon Arrow).

Hym. Myślę, że z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że bez zmian.

Atakuj dalej Norbert. ;p

Moim zdaniem dalej.

Dajmy mu jeszcze szansę! Kontra przed akcją kończącą, co zrobisz mistrzu? ;3