:: Let's Go! ::

+12

"Niesamowite"~ Pomyślałem. Niespotykane jest to, jak nagle rozwija się moja przygoda z tym biznesem i jak dużego rozpędu nabiera moja kariera. Tydzień temu ledwie zadebiutowałem, a już dziś staje przed szansą uniesienia w górę złota, którego posiadaniem poszczycić się może tylko kilka osób w historii. Jednak... i tutaj właśnie pojawia się pierwsza przeszkoda, gdyż w ringu nie znalazłem się sam. Kenny Omega. Człowiek wyglądem przypominający rozpuszczoną i przesiąkniętą szaleństwem gwiazdę rocka, który na moje nieszczęście idealnie wpasował się w stypulacje dzisiejszego pojedynku, jakim jest zapewne uwielbiany przez publikę hardcore match. Krzesła, młoty, kije kendo, jarzeniówki, łańcuchy, stoły [...], wprawdzie, nie ma przedmiotu, którego zastosowanie jest tutaj niedozwolone, a to wszystko po to, aby ostateczny triumfator pojedynku, mógł unieść w górę tytuł i niekwestionowanie okrzyknąć siebie mistrzem. Podczas gdy mój rywal, zdejmował z siebie różnorakie części garderoby, ja wykorzystałem chwilę i siedząc w narożniku, rzuciłem spojrzeniem dookoła całej hali. Dostrzec chciałem kibiców, którzy zebrali się dziś w Amway Center. Walka nie zdążyła się nawet rozpocząć, a okrzykom nie było końca. Usłyszawszy z końca jednej z trybun kibiców skandujących moje imię, poczułem w sercu dumę i spuentowałem całą moją myśl jednym zdaniem, iż nie mogę zawieść tych ludzi i chcę dać im show, na jakie zasługują...

... Rozjemca zabił w gong, uświadamiając nam, że czas rozpocząć przedstawienie. Szybko podniosłem się spod narożnika i skupiając swoją całą uwagę na przeciwniku, starałem się rozrysować najlepszą możliwą strategię. Jego postura świadczyć może o wysokich umiejętnościach technicznych, podobnie jak i w moim przypadku, cóż, posługując się starym przysłowiem -"ogień zwalczaj ogniem" pomyślałem, iż może jednak nie jest to tak niewygodny przeciwnik, jak się spodziewam. Nie tracąc jednak czasu na przemyślenia, spokojnym krokiem zbliżyłem się do adwersarza i mając świadomość jego braków w sylwetce, wyciągnąłem w jego kierunku dłoń. Ruch ten w ułamku sekundy zamienił się w zwarcie siłowe. Co chwilę staraliśmy się przepchać jeden drugiego, wypracowując sobie nikłą jednak przewagę. Zauważywszy lukę w uścisku Omegi, pomyślałem, że skoro przeciwnik daje szanse do ataku, dlaczego nie zaatakować właśnie?. Momentalnie uwolniłem prawą rękę z klinczu i wciąż trzymając Kenny'ego za drugą, wykonałem błyskawiczny obrót, po którego wykonaniu znalazłem się tuż za nim. Nie chciałem, aby pomyślał, iż to już koniec widowiska, dlatego wykonałem jeszcze jeden, tym razem podnosząc spektakularność ruchu poprzez dodanie do niego wyskoku, a do trzymającej go jednej dłoni, pędem dołożyłem drugą, co tylko spotęgowało efekt szarpnięcia, który nastąpił po wykonaniu pełnej akcji.(Arm-Trap Arm Drag). Omega zszokowany wylądował w okolicach lin. Publiczność żwawo zareagowała na moją małą próbkę umiejętności, a Omega?. Czytając z mimiki jego twarzy, nie mógł uwierzyć, iż dał się podejść tak łatwo. Szczerze powiedziawszy, spodziewałem się większego oporu z jego strony. "Nie taki diabeł straszny jak go malują"?. Skoro z tak prostej sytuacji udało mi się wyjść na tarczy, strach pomyśleć, co stanie się, kiedy do gry wejdą krzesła...

440/440
28/30

Spoiler:

Edit* - nie wpisałem liczby słów

Ostatnio edytowany przez Hipisek (2017-05-09 17:42:25)

Pod względem gimnicku oba posty bardzo mi się podobały, nakreśliliście swoje postacie wyraźną kreską. Widać, że czujecie swoich zawodników i dzięki temu bardzo przyjemnie czyta się wasze posty, do tego dołożyliście kreatywność i wyobraźnię. Niby tak samo zaczęliście walkę, ale każdy z was inaczej to rozwinął, co jest dla obu na duży plus. Jeśli chodzi o publikę, to post Hipiska minimalnie bardziej mi się podobał pod tym względem, po prostu trochę lepiej było czuć te emocje zza trybun... I na koniec skupiłem się na waszych błędach językowych i Hipisek bardzo pozytywnie mnie zaskoczył, ponieważ nie dostrzegłem u Ciebie żadnego rażącego błędu, może oprócz kropek za znakami zapytania, które mi osobiście trochę przeszkadzały, gdy czytałem Twój. Jednak błędy Carrick'a są o wiele większe, gdzieś zapomniałeś wstawić przecinka, gdzieś dodałeś przecinek za dużo, zdarzały się też literówki. Najbardziej rzuciło mi się w oczy, gdy w tym zdaniu: "Lekko zamroczony już Sami co raz bardziej tracił kontrolę nad sytuacją, co tylko wzmogło moją wewnętrzną radość, jednak jeszcze za wcześnie na przesadne okazywanie emocji." rozdzieliłeś słowo "coraz", miałeś sporo czasu, mogłeś na spokojnie przeczytać swój post kilka razy i samemu wyeliminować takie błędy. Pamiętaj o tym w przyszłości, a będziesz pisał na bardzo wysokim poziomie.

Po przeanalizowaniu waszych postów z czystym sumieniem mogę puścić dalej Hipiska, którego post był kompletny: gimnick, publika, odczucia i przepiękny, bogaty zasób słownictwa.

Dalej Hipisek-Cypisek.

PS. Nie pamiętam dokładnie czy obowiązuje jeszcze ta zasada 50 słów=jedna akcja, więc lepiej się tego pilnuj, chyba, że to już dawno tak nie jest i tylko ja się jej stosowałem.

Ostatnio edytowany przez Curix (2017-05-10 18:52:04)

... Walka z wysokości trybun musiała się widowni podobać, wszak nie znalazłem się tu po to, aby być jedynie dodatkiem do show. Moje ambicje sięgają znacznie wyżej. Nie ukrywam, iż moim celem oprócz istnej wygranej, jest również skradnięcie show i rozświetlenie swojego imienia nie tylko ponad moim przeciwnikiem, lecz także nad całą galą. Jako że nasze starcie jest tym, które otwiera styczniowy event, mam obowiązek postawić poprzeczkę maksymalnie wysoko. Pojedynki takie jak te, które są tak specyficzne i równocześnie nieprzewidywalne w swojej prostocie są czynnikami, które pomogą mi wypełnić zadanie. Pozostał jeszcze jeden ważny dla mnie aspekt, przed pojedynkiem nikt nie stawiał mnie w roli faworyta i dlatego jest to także powód, dla którego chce pokazać się światu, i udowodnić, że warto na mnie stawiać. Pewne jest, iż wraz z końcem spektaklu rozpocznę nowy rozdział w moim życiu, czy będzie to życie jako mistrz? A może jednak nie odniosę dziś sukcesu i przejdę się obok mistrzostwa smakiem? Jedno wiem na pewno... nikt nie spojrzy na moją osobę obojętnym wzrokiem. Tutaj historia się nieco urywa, gdyż moją kontemplację przerwał widok Omegi opuszczającego ring w bólu. Widocznie biedak mocno przeżył dwa poprzednie ataki i zorientował się, w jak beznadziejnej sytuacji może się za chwile znaleźć. Biedak doszedł mozolnie do barierek oddzielających nas od widowni wyraźnie i impulsywnie próbując złapać oddech, oplątując obie dłonie na szyi. Wprawdzie, liny, na których przed momentem wylądował, trzęsą się dotąd, nic więc dziwnego, że ból dotarł do mojego przeciwnika, było to po prostu nieuniknione. Pamiętając, jednak o ideałach, jakie wyznałem w podczas mojej głębokiej myśli, iż jestem tu, aby udowodnić coś sobie, i wszystkim tu obecnym, ruszyłem w stronę mojego oponenta i dołączyłem do niego, znajdując się tym samym poza kwadratowym pierścieniem. Publika wyraźnie dała nam do zrozumienia, że bardzo podoba im się przeniesienie spektaklu z ringu i zamienienie go, na okolice, znajdujące się nieco poza nim, które stały się naszym tymczasowym polem bitwy. Wracając do mojego dysydenta i dostrzegając, iż nie pozbierał się jeszcze do końca, błyskawicznie, będąc w niewielkiej odległości od niego, nabrałem tyle impetu, ile tylko zdołałem i czym prędzej wjechałem w niego, tym samym wbijając go boleściwie plecami w znajdujące się za nim ów barierki, siła uderzenia nie była z półki tych najmocniejszych, aczkolwiek udało mi się przesunąć je o kilka centymetrów. Widząc skuteczność mojego ruchu, z zamierzeniem powieliłem tę akcję jeszcze kilka razy, ku jęczeniom Kenny'ego i doraźnego zachwytu ze strony kibiców, którzy zaczęli liczyć wydawane przeze mnie ciosy, razem doliczyliśmy to pięciu uderzeń w "ogrodzenie", po czym odpuściłem dalsze katowanie pleców rywala. Jego posiwiała twarz tylko utwierdzała mnie w przekonaniu, iż powinienem odpuszczać ani sekundy i od razu ruszyłem z ponowną ofensywą. Co rusz chwyciłem jedną z dłoni Omegi, by wraz z jednogłośną reakcją hali, wyskoczyć na krawędź ringu i dołączonym do tego rychłym ruchem, wbić jego głowę w podłoże okalające arenę. Wrist-Lock Tornado DDT doręczone! Tak kreatywnie wykonanej akcji nie powstydziłby się nikt...

Spoiler:

*edit - nie wpisałem z pospiechu "Nie"  w zdaniu - "[ Jego posiwiała twarz tylko utwierdzała mnie w przekonaniu, iż powinienem odpuszczać". Zdanie mija się z celem, a nie o to chodziło /spoiler]

Ostatnio edytowany przez Hipisek (2017-05-12 17:11:45)

---

~ .: Character Card :.
Andrade Cien Almas


~ .: Achievements :.
-