Kamera chwyta w obiektyw mą personą, gdy stacjonuję już wewnątrz kwadratowego pierścienia. Stojąc przy jednym z czterech narożników z mikrofonem w ręku, wyczekiwałem nadejścia pozostałych.



Nad areną swe mroczne obliczę pokazywała pogoda, czarne chmury zgromadziły się zwiastując coś naprawdę złego, nastał mrok. Nikt nie krzyczał, nikt nie bał się się, za to każdy zdeterminowany czekał na to co za chwilę się wydarzy. Głuchą ciszę przeciął głośny krzyk mężczyzny wypowiadający słowo #Awesome. Oznaczać to mogło tylko jedno, za chwilę na arenie pojawi się nowy mistrz International The Miz oraz jego piękna małżonka Maryse! I tak się stało. W gustownym garniturze The Moneymaker wyłonił się z kłębów dymu, kierując się w stronę ringu. Wiązka czerwonego światła momentalnie zamieniła się na coś w kształcie czerwonego dywanu, po którym para spacerowała prezentując swe obliczę. Powolnym krokiem nie śpiesząc się, szli całkowicie wpatrzeni w siebie, nie interesowało ich nic.

Krzyki publiczności, opinia komentatorów, nic nie dało rady ich zmylić, zbić z tropu, popsuć dobrego humoru. Obrana w czarny lateksowy strój oraz przyozdobioną diamentami maskę Maryse przy pomocy męża wkroczyła do ringu pod dolną liną, tak efektywnie by nikt z fanów nie zauważył czegoś czego nie powinien. Męska część publiczności tylko na to czekała, jednak sprytny Miz zdejmując swą maskę głośno śmiejąc się z wygłodniałych samców. Oboje trzymali w swoich dłoniach mikrofony, oboje przytuleni do siebie wydawali się nierozłączni, muzyka powoli cichła, a mistrz powoli unosząc urządzenie rozpoczynał monolog.

The Miz: Przegrani nie mają prawa głosu, więc Havoc zamknij się. Przegrałeś z debiutującym Hideo i jeszcze teraz będziesz próbował sięgnąć po moje trofeum? Hahaha to nie jest koncert życzeń, ten pas ma taki prestiż, a twoje zapijaczone spojrzenie sprawia iż automatycznie ta walka traci jakikolwiek sens. Wiesz co? Wyjdź lepiej bo z tobą już dawno skończyłem. Przejdźmy dalej, dzielny wiking szczyci się że pokonał Itamiego? Chłopcze on nawet nie wszedł do walki, wiec wygrana przez wyliczenie liczy się tyle co i nic. Jednak na papierze wygrałeś i ty zasłużyłeś na walkę.. Ty... I... Tylko... TY!

Maryse przejęła mikrofon, a jej mężczyzna podszedł do stołu podpisał kontrakt i wzrokowo zmusił Lothbroka by uczynił to samo. Ten delikatnie opierając się podpisał papierek, po czym Miz wyrzucił kontrakt z ringu i sam udał się na rampę. Po chwili dołączyła do niego Maryse oraz Hideo Itami, w ringu pozostali już tylko jego przeciwnicy.

Stojący jak do tej pory w narożniku Danny obserwował milcząc, jak rywale obrażają go raz za razem. Nie powiedział nic, słuchał uważnie analizując wszystko. Jednak im dalej to zachodziło, tym bardziej z jego ust znikał uśmiech, a jego miejsce zastępowała poważna, zacięta mina. Miał ich dość, każdego po równo. Z jednej strony zwykły prostacki gnój odziany w garnitur, a z drugiej "wielki wojownik" gadający o swojej świetności. Walić ich, kim on on był, że miał być przez nic obrażany. Dobra, zdobyć szansy na walkę o pas, chciał się tylko wyżyć. Przegrywał raz za razem i to napełniało go coraz większą frustracją.

Danny dopił ze spokojem piwo, po czym z wymuszonym uśmiechem na ustach odwrócił się ku Ragnarowi. Przyłożył mikrofon do ust zaczął mówić:
-Ragnar, słuchaj.... - w tym momencie rzucił w jego twarz mikrofonem, co skutecznie ogłuszyło łysego zawodnika. To wystarczyło, aby wrzucić go sobie na barki i wykonać firmowe General Order 24. Z lekkim uśmiechem na ustach spojrzał na jeżącego na macie zawodnika, po czym podniósł mikrofon.
- Nie prosiłem się o to. Nie chciałem tej szansy i nie jestem najlepszym wojownikiem. - rzucał z wściekłością w głosie. - Jednak powiem ci jedno dupku. - tu zwrócił się do Miza - Mam jeszcze na tyle siły, aby pozbawić cie tego pasa. Zerwę go z ciebie, po czym wepchnę do gardła. Udławisz się nim..
W jego uśmiechu nie było już nic z luzu z jakim wkraczał do ringu, było za to szaleństwo i wściekłość. Ze spokojem opuścił ring i udał się w miejsce, gdzie leżał kontrakt. Podniósł go z maty, podpisał, po czym wrzucił go ringu.
To wszystko się skończy, już niedługo. Tylko dni dzieliły ich od ostatecznie konfrontacji, a której to wszystko zostanie rozwiązane.