Kontra dla Prince przed Expoder Suplex. Aleister trzyma Cię już pod wykonanie akcji i zaraz przeżuci Cię nad sobą. Co robisz?

Udane. Następuje KŁ na max. 250 słów. Jeśli wygra Nekro to koniec.

Coś wyssało ze mnie całą energię, przez co zderzyłem się z rzeczywistością, a raczej deskami maty ringowej. Runąłem niczym wieża w Otyniu, smakując gorycz porażki bardzo niechętnie. Wiatrak w moim umyśle był najlepszym określeniem tego, co właśnie działo się przed moimi oczyma. Świat wirował i wirował, nie powstrzymując  swoich pętli. Czułem, że było ze mną coraz gorzej, a wszystko za jej sprawą. Wżerała się we mnie coraz głębiej i czuła jakby, była u siebie. Doprowadzała mnie do istnej furii, ale wszystkie moje emocje były tłumione i bajecznie odprowadzane w nicość, gdzie płonęły wraz z moimi pragnieniami i marzeniami. Mogłem czuć i marzyć tylko o tym, o czym zadecydowała jej wysokość.

Armia wiernych wojowników jej mości wyeksportowała się na arenie. Widziałem wszystko w magicznych okularach, bowiem ring zamienił się w starożytne pole bitwy, a zgromadzona widownia wlepiła swoje ślepia w jej postać, wykrzykując jej imię wniebogłosy, dodając mi otuchy.

- Tak Pani!

Bezmyślnie i przede wszystkim mimowolnie skinąłem głową, by rozpocząć proces realizacji kolejnego zadania. Tym razem musiało mi się udać - nie było innej opcji. Przede mną ukazał się rozpędzony Willow, który musiał uznać moją wyższość, gdyż wyskoczyłem i uświadomiłem go, gdzie jego miejsce. (Running Lariat) Kolejną przeszkodą okazał się być Tommy End, aczkolwiek i ta kłoda była do przeskoczenia z najmniejszym nakładem sił. Zmierzający w moim kierunku były mistrz skosztował soczyste uderzenie wymierzone z podeszwy mojego obuwia. (Basement Dropkick). Każdy krok, ruch i wymierzony cios działał na moją korzyść, bowiem czułem, iż zyskiwałem cenne zasoby energii.. tak, jakby to była nagroda za to, że realizowałem plany... Nie chciałem tego - ... musiałem.

"Księga Lucyfera, akt I, rozdział II"

Wraz z upływem sekund się wzmacniał... Potrzebował narastającego bólu, jak niczego innego. Czerpał radość z każdego otrzymanego, jak i zadanego obrażenia. Był gorszy ode mnie, a wiem, że to nie lada wyzwanie, w końcu jestem królem piekieł...

Był cząstką mnie, a co za tym idzie, czytałem mu w myślach, czułem dokładnie to co on. A jedynie co poczułem to chęć niszczenia, oraz nieprzerwanie rosnąca nienawiść. Mrok nie był w nim, on był mrokiem. Prawdą jest, że nawet ja się go obawiałem, zapewne się dziwicie jak to czytacie, ale nieważne... Dowiedźcie się, co było dalej.

W budynku trwała wrzawa, wśród śmiertelników było niezwykle gorąco, niczym u bram piekła. To właśnie powolnie powstający Willow, tak na nich zadziałał. Wpatrywali się w niego, co jeszcze bardziej napędzało jego psychopatyczny umysł... Nie minęła chwila, a stwór był już ustawiony w pionie, wpatrywał się w ofiary dosłownie kilka sekund, po czym ruszył, jakby dopiero uciekł z samej nicości. Tylko gdy chwycił w swe sidła mojego posłańca, Aleistera Blacka, drugi śmiertelnik nienaturalnie odleciał do najbliższego narożnika. "Istota, o której zapomniano" z furią atakowała pięściami ex-Toma. Po chwili człowieczyna leżała na ziemi, inkasując uderzenie z dwóch nóg. (Dropkick)
"Jesteś następny, Prince..."- wypowiedział szeptem Willow, światło przygasło, a po kilku sekundach reflektory znów zaczęły działać. Potwór znajdował już za samym Devittem. Niczego nie spodziewający się człowiek został złapany w pasie, aby po chwili upaść z wielkim bólem...(German Suplex)

Wszystko zaczęło wyglądać, tak jak chciałem. Pragnąłem zadawania bólu jak nigdy dotąd. Musiałem niszczyć, ale też musiałem otrzymywać ból. To tylko mnie wzmacniało, ale czas zacząć hegemonię mroku i zniszczenia...
Chwyciłem leżącego Aleistera za włosy, po czym uniosłem go ku górze uśmiechając się pod nosem. Gdy tylko był w pionie natychmiastowo powaliłem go fenomenalnym spinning heel kick'iem. Następnie podszedłem do Prince i wykonałem na nim sharpshooter'a w samym środku ringu!

End w ostatniej chwili przerywa sub! Następuje KŁ ostateczne między Sedolem, a Nekro na max. 200 słów!

Zmęczenie zakłóciło moją percepcję świata zewnętrznego, obraz przed oczami zaczął ruszać się niespokojnie, głosy otaczającej mnie loży zlewały się, drażniąc uszy. Zamrugałem kilkukrotnie, próbując przyzwyczaić wzrok do nowego otoczenia. Nie znajdowałem się już w centrum kwadratowego pierścienia, teraz otaczała mnie pożoga, zgliszcza pozostawione przez armię z Piekła. Przetarłem nogą ziemię, rozganiając popiół.
- Gdzie jesteśmy?- wykrzyczałem w eter, oczekując natychmiastowej odpowiedzi. Ta doszła do mnie z wielu miejsc jednocześnie, lecz nie odnalazłem właściciela głosu.
- Musisz stać się silniejszy, nie możesz zawieść. To czas twojej próby.- usłyszałem kroki z naprzeciwka, jednak by dostrzec zbliżającą się postać, musiałem przysłonić dłonią oczy. Z początku zauważyłem cień, zaś kilka sekund później doszło do mnie, iż moim przeciwnikiem jestem ja sam. By stać się silniejszy, musiałem zginąć. Moja marna kopia stanęła przede mną i rozłożyła szeroko ramiona. Zawahałem się, próbowałem przemyśleć wybór, jednak ostatecznie zakręciłem się na pięcie i potężnym kopnięciem potraktowałem własne oblicze (Standing Spinning Heelkick). Wizja przed oczami znowu zawirowała i chwilę później znalazłem się w środku ringu. Głosy publiki znów stały się wyraźne, lecz jak zwykle to nie ja byłem nagradzany brawami. Zignorowałem fanów i spojrzałem w dół. Pod swoimi stopami dostrzegłem truchło Willowa.
- Pomyślnie przeszedłeś próbę.- usłyszałem jeszcze, gdy wspinałem się na szczyt narożnika. Chwilę później wbiłem się stopami w tors zamaskowanego oponenta, by następnie przyszpilić go do maty (Crescent Moon Stomp).

200+23