Captain Kirk melduje gotowość!

+24

Ogromna furia parła mnie naprzód, ciasno przepływająca krew przez me żyły, zaczynała wręcz się gotować. Wraz z metalicznym dźwiękiem rozpoczynającym tę bitwę wystartowałem w kierunku jednych z boków ringu. Odbiłem się od naprzeciwległych lin, aby dzięki nim powtórzyć tenże sam sprint w kierunku drugiej ze stron "kwadratowego pierścienia". Tym ruchem doprowadziłem Dolpha tak samo jak dwa tygodnie temu podczas mego ataku w wystarczające zamieszanie, co pozwoliło mi na wprowadzenie elementu zaskoczenia, jakim okazał się być solidny Bulldog! Nemezis znalazł się na deskach, a ja dzięki temu dostałem możliwość kontynuowania natarcia w jakże przychylnej moim warunkom fizycznym pozycji. Wziąłem szybko krótki rozbieg, aby po chwili fenomenalny i jakże skuteczny Elbow Drop stał się faktem! Każdy kolejny cios dodawał mi niesamowitej pewności i powodował, że wspaniały doping widowni kierowany w moim kierunku ciągle się podnosił. Był to jednak dopiero sam początek. Kara za przeciwstawienie się zarządowi będzie o wiele surowsza... Pokaże temu blondaskowi co oznacza prawdziwa walka po "wojskowemu".

Walka z Dolphem... Dla niego była wszystkim, dobrze wiedział, że jedno jeśli się potknie nie będzie dla niego ratunku, niczego, upadnie... Zarząd nie da mu kolejnej szansy, aby wstać i walczyć, bo na jego własne życzenia walczy z tym, który jedyny mógłby mu rzucić koło ratunkowe. Dla mnie jednak, to była tylko kolejna dana mi misja, którą jak zwykle starałem się wykonać jak najlepiej potrafię. Dzięki swoim umiejętnością, zimną głową i wieloletnim doświadczeniu, zyskałem przewagę. Długo się nie namyślając chwyciłem za "flaki" blondasa i ustawiłem go do pionu. ShowOff ciągle był lekko zamroczony, dlatego korzystając z okazji zaaplikowałem kolejną akcję - DDT. Wrzawa na hali się podniosła. W końcu wszyscy mogli zobaczyć to co powinni dobre kilka tygodni temu - Ziggler dostawał za swoję. Nie zamierzałem jednak zbytnio się zachwycać nad głośnymi okrzykami "Kirk! Kirk!". W ramach podziękowania jedynie zasalutowałem, dając tym samym wszystkim do zrozumienia - "Ludzie, ja tylko wykonuję swoją robotę..." Musiałem jednak przyznać, że wykonywałem ją wyśmienicie, ponieważ po chwili ShowOff został przybity do maty ringowej kolejnym ciosem - Elbow Drop. Duma mego nemezis została właśnie złamana, a już wkrótce złamię jego własnym ciałem stół...

To była nie tylko dobra nauczka dla ShowOff'a, ale też dla każdego innego zawodnika obecnego w federacji, któremu choćby na chwilę przewinęła się jakakolwiek myśl buntu przeciw zarządowi. Dodatkowo wszelcy niedowiarkowie sądzący, że HHH wysyła po raz kolejny mięso armatnie jedyne co mogli to zamknąć swoje szeroko otwarte ze zdziwienia gęby i dopingować mnie! Szedłem ciągle za ciosem. Po wbiciu się łokciem w leżącego rywala zyskałem trochę cennego czasu na złapanie oddechu - czego głupio byłoby nie wykorzystać. Dolph jednak był niezwykle mocny i po kilku sekundach już zaczął zbierać się na równe nogi. Był jednak ciągle zamroczony, dlatego czając się na idealny moment podszedłem na krok od rywala i zanim się ten zdążył się ledwo wyprostować, został ponownie rozłożony na matę - Dropkick wykonany. Miałem pewność, że przewaga którą wypracowałem jest na tyle wystarczająca, aby dać szansę na wejście Havocowi i tak też zrobiłem. Danny, nie zepsuj tego!

Niesiony falą Danny czuł się panem ringu - był królem kwadratowego pierścienia. Idąc za ciosem przystąpił do dalszej ofensywy - łapiąc rywala za włosy doprowadził go do pionu, po czym chwytając za nadgarstek pchnął zamroczonym rywalem w stronę lin. Sam podążył za nim i gdy obydwaj znajdowali się przy jednym z krańców kwadratowej konstrukcji wbił kolano w brzuch Dolpha - (Knee Strike). Rywalowi nie dane było jednak spokojnie zsunąć się na matę - Viking po raz kolejny posłał go w stronę lin. Wracając w stronę Havoca, Show Off natkną się na kolejny atak - tym razem był to Back Body Drop.
Dobra, kończmy to. Walka i tak się już dla niego skończyła - pomyślał Danny patrząc na obolałego i niezdolnego do walki rywala.
-Dawaj stół, kończymy imprezę - wykrzyknął w stronę swojego partnera. Kirk jedynie skinął na to głową, po czym wrzucił do ringu jeden ze stołów. Danny wiedział doskonale co z nim zrobić - nie rozkładając go oparł blat o narożnik.
Nie maił jednak zamiaru jeszcze kończyć walki z rywalem - wolał upewnić się, że ten nie zaskoczy już niczym, więc postanowił do dobić.
Wkładając głowę blondyna między swoje uda, Danny uśmiechną się w stronę publiki, która nie zareagowała na to zbyt entuzjastycznie. Mogli go kochać, lub nienawidzić - miał to gdzieś, teraz musiał wykonać swoją robotę. Wynosząc oponenta na barki, po chwili cisnął nim o matę wykonując potężny Powerbomb. Teraz ostatecznie wiedział, że rywal już nie wstanie - nie było to fizycznie możliwe.

Koniec - tak najlepiej opisać to, co w planach miał Danny. Chciał zakończyć walkę jak najszybciej, aby móc oblać to sporą porcją alkoholu. Właśnie, alkohol - na samą myśl o nim w chłopaku obudziła się większa motywacja. Chciał zakończyć to wszystko tu i teraz, wyjść stąd i wlać w siebie tyle ile będzie w stanie. Nakręcony tą motywacją Havoc poderwał z maty spoczywającego na niej oponenta ustawił go do siebie plecami, po czym podrzucił nim, aby wykonać Blue Thunder DDT. Rywal padł zupełnie wycieńczony na matę, lecz w Dannym dopiero teraz odpaliły się pokłady chęci do walki. Znów podniósł rywala i zahaczając jego rękę wyniósł go na barki, aby wbić go szyją w matę - Cylinder Side Effect. Teraz dopiero można było przejść do końca walki.