Wchodzę ale edytuję to jutro w nocy, wtedy tez pokaże się pewnie post walki.

To zaczynamy.
Na start OS na 240 słów.

+24h

Spojrzałem z pogardą w stronę Miza, który usłyszawszy gong ruszył do nieprzemyślanego ataku, chcąc jak najszybciej wyjść na prowadzenie. Drobny uśmieszek pojawił się na sekundę na mych ustach, jednak dosyć szybko zastąpiło go skupienie, zaś przez głowę przewinęła mi się pewna myśl- rywal połknął haczyk. Postanowiłem ukarać Miza za haniebną postawę i ruszyłem mu naprzeciw, kompletnie wybijając go z rytmu. Nie wbiłem się w niego jak taran, lecz ominąłem i ruszyłem w stronę znajdujących się za nim lin, by chwilę później się od nich odbić. Zdziwienie wymalowane na jego twarzy było pierwszym, co powitało mnie w szybkim biegu i już sekundę później moje kolano z impetem potraktowało jego podbrzusze (Running Stomach Knee). Moc uderzenia była tak potężna, że Mizanin upadł na kolana, chwytając się za obolałą część ciała. Krzyk, który wydostał się z wnętrza jego płuc był dla mnie najpiękniejszą muzyką na całym świecie. Niezwykle zadowolony chwyciłem jego głowę i mocnym szarpnięciem zmusiłem go do wstania, a chwilę później moje przedramię trafiło w jego szczękę (European Uppercut). Amerykanin zachwiał się na nogach i odwrócił do mnie plecami, co błyskawicznie wykorzystałem i chwyciłem jego pas, by następnie mostkiem rzucić go nad sobą (Saito Suplex).

Piękny zapaśniczy ruch spotkał się z aplauzem publiki, jednak nie zaprzątałem sobie tym głowy, cały czas pozostając w pełnym skupieniu. Nienawiść, którą czułem w stosunku do rywala napędzała mnie w stu procentach, dając mi siłę na dalszy napór. W celu trzymania presji na Mizie, zbliżyłem się do niego i mocnym szarpnięciem zmusiłem go do podniesienia się na nogi, a to otworzyło mi drzwi do kolejnego potężnego ataku. Nie spodziewałem się, że Amerykanin w tak krótkim czasie zdoła się otrząsnąć, jednak właśnie to się stało. Czując swoją szansę, oponent postanowił odkuć się i wykonał mocne kopnięcie skupione na moim udzie. Refleks pozwolił mi pochwycić jego nogę, tym samym blokując możliwość ataku. Zobaczyłem strach w jego oczach, a gesty proszące o spokój skwitowałem perlistym śmiechem. Zaraz po tym zakręciłem się na pięcie i mocnym łokciem potraktowałem jego czaszkę (Reverse Elbow). Miz zachwiał się na nogach, a był to dopiero początek kombinacji. Zaraz po tym zwróciłem się w jego kierunku i mocnym kopnięciem trafiłem go w tors (Chest Kick), by sekundę później podsumować wszystko kolejnym kopnięciem, tym razem po obrocie i w twarz (Reverse Kick). Wszystko to sprawiło, że zyskałem doskonałą przewagę, której już nie mogłem stracić.

Czułem, że zwycięstwo leży w moim zasięgu i muszę tylko po nie sięgnąć. Przeciwnik przestał już sprawiać problemy, więc mogłem spokojnie pomyśleć nad możliwością zakończenia starcia. Pozostawał tylko sposób, w jaki chciałem skrócić męki Mizanina. Leżał od w dogodnej pozycji, z dala od lin, więc w mojej głowie dosyć szybko pojawił się idealny pomysł. Spokojnym krokiem podszedłem do niego, przewróciłem go na brzuch, a następnie całym ciężarem ciała siadłem na jego kręgosłupie, przygwożdżając go do maty. Następnie objąłem jego szyję i mocnym szarpnięciem odciągnąłem jego głowę w tył, naciskając na plecy. Tym samym Camel Clutch został zapięty.

Sub zapięty, 3 szanse!