Obecny (będzie edit)

Jeśli posadzić przy stole najodważniejszego marynarza, najbardziej nieustraszonego lotnika i najmężniejszego żołnierza cóż ujrzymy? Jak się sumuje ich strach.

(Winston Churchill)

Jedynym sensem naszego życia wydaje się wieczna wojna. Codziennie walczymy o wszystko. Niektórzy szybko polegną, inni później, jednak ostatecznie każdy umrze. Jaki więc jest jej sens? Starać się dotrwać do samego końca, aby zostawić po sobie coś cennego.

W dzieciństwie zawsze chciałem być wielkim bohaterem, a teraz właśnie tego doświadczyłem. Kiedy wszedłem do ringu, usłyszałem głosy publiczności. Wydawało mi się, że każdy kibicuje właśnie mi. Pozdrowiłem ich mrugnięciem oka w sercu pierścienia, a potem wzniosłem rękę do góry. Wtedy odgłosy stały się głośniejsze. Niektórzy wykrzyknęli nawet: Reach for the sky boy!
Czułem dumę i jakąś magiczną więź - tyle ludzi jest dzisiaj ze mną. Kiedy oportunista znalazł się w ringu, podszedłem do niego, podając mu rękę i życząc powodzenia. Wiedziałem, że wygra to lepszy zawodnik.

Zabrzmiał gong, na początku nastąpiła wymiana spojrzeń, analiza ruchów. Ja i on ruszaliśmy nerwowo rękoma, co mogło wyglądać trochę komicznie, jednak finalnie złapałem przeciwnika w uścisk. Super Dragon mocno zacisnął zęby i zrobił się lekko czerwony, wtedy odbiłem się od lin, które były najbliżej mnie, a następnie zrywając trzymanie, wykonałem pierwszą akcję, która okazała się niesamowicie efektowna. Z delikatnego rozbiegu trafiłem oportunistę obiema nogami prosto w facjatę (Running Dropkick). Rywal oczywiście upadł. Fani w owym momencie znowu dali o sobie znać. Uśmiechnąłem się szeroko, dziękując im z dużym skupieniem na twarzy. Dobrze wiedziałem, że nic nie może mnie rozkojarzyć. Cały czas musiałem pozostać skupiony. W głowie kotłowało mi się od pomysłów, jednak chciałem być bardziej rozważny. Delikatnie chwyciłem przeciwnika za głowę i gdy ten powoli podniósł się, zwyczajnie nadział się na mocny podbródkowy, którego inaczej nazywamy europejskim (European Uppercut). Przetarłem czoło, lekko ochłonąłem. Zadałem już pierwsze ciosy w tej w i chyba stałem na pozycji prowadzącej. Z drugiej strony czułem się jednak jak ten mały chłopiec - Jay, który nie umie sam zawiązać nawet butów i nikt nie chce mu tego pokazać.

+ 24

Wszystkie akcje wykonane bezbłędnie, Curix możesz kontynuować atak na rywala.

Nadszedł czas na pokaranie mojego oportunisty. Chyba zbyt długo się z nim ,,zabawiałem"! Nadeszła pora na wielką karę. Leżącego przeciwnika zaciągnąłem mocno za głowę, wykonując dźwignię Cumel Clutch. Z tego co pamiętam zdarzyło mi się już przez to wygrać walkę, więc miałem nadzieję na podobny scenariusz. Czułem, że koniec jest bliski. Koniec nadszedł... Już puka do drzwi rywala.

Koniec walki, Super Dragon odklepuje, Loniu w ogóle olał ten pojedynek, a szkoda