Na arenie trwała wrzawa. Nikt nie wiedział, co teraz będzie. Zastanawiano się, czy właśnie będzie walka, czy ktoś zacznie gadać. Panował mrok. Reflektory po chwili się włączyły i całe oświetlenie zostało skierowane na niemały telebim. Obraz został włączony. Znów była tylko pusta ciemność, lecz po chwili zjawił się młody zawodnik, który tydzień temu zaskoczył wszystkich niedowiarków. Brakowało mu niewiele by pokonać niepokonanego Undertakera, samego mistrza WWE. Sam by zyskał złoto, lecz jednak nie udało mu się to. Co ma do przekazania nam Johnny? Tego się dowiemy zapewne teraz...

Johnny Gargano: I co? Zdziwiłem was pewnie, co? Myśleliście, że będę kolejnym śmieciem, który da pochłonąć swą duszę? Zaskoczę was... Jestem kimś więcej. Jestem zwykłym dzieciakiem. Dzieciakiem, który ma wszystko by zdobyć największe złoto tej federacji! Posiadam wygląd, charyzmę, oraz umiejętności ringowe! To, że tydzień temu odniosłem klęskę nic nie oznacza, rozumiecie! To była tylko próbka mnie! Potrafię o wiele więcej, o tak... Więc słuchaj Taker, bo jestem pewien, że oglądasz to, z wielkim zaciekawieniem. Udało ci się tydzień pogrążyć mnie przy pomocy szczęścia... Nie zawalczę dzisiaj, po to by móc trenować. Zniszczę cię gdy nadarzy się tylko okazja, kumasz? Jesteś takim samym śmieciem, jak wszyscy fani tej telewizji! Uważaj gdzie chodzisz, bo zaatakować cię mogę z każdej strony! Nie wejdziesz do ringu już nigdy więcej, zniszczę twą urnę, odbiorę twój pas i pozostaniesz z niczym, tak jak twa dusza teraz. Szykuj się na wpierdol Umarlaku! <Gargano zaczął się arogancko śmiać, po czym puścił oczko do kamery> To do zobaczenia, stary.

Telebim zrobił się znów czarny, a światła znów się normalnie ustawiły. Fani byli wściekli...