Mocne brzmienie, które rozeszło się po arenie zwiastowała nadejście tego jedynego, który chcę zmienić ten cały pieprzony biznes w coś lepszego. Publiczność zareagowała na te dźwięki bardzo żywiołowo i rozbudziła znudzoną już od czekania widownię. Buczenie i wyzwiska rozeszły się po arenie, kiedy zawodnik w czarnej koszulce z napisem "KO" z przodu wyłonił się z zaplecza. Jego ruchy były bardzo pewne, jednak zarazem powolne. Krokami coraz bardziej rozkręcał ten młyn nienawiści skierowany do niego. Rozejrzał się po całej hali, a twarz wyrażała dumę oraz niesamowitą ekscytacje. Komentatorzy zgodnie wypowiedzieli się, że ten zawodnik zgarnął najlepszą reakcje w dzisiejszym dniu. Większość z tych rozochoconych zdarła sobie już gardło przez wykrzykiwane niezadowolenie z pojawienia się Owensa. On, jak gdyby nic pokręcił głową oraz napiął mięśnie wokół szyi oraz barków i ruszył przed siebie.



Introduce to the ring, from Marieville, Quebec, Canada weightin' 266 Pounds... KEVIN OWENS!

Kiedy konferansjer zakończył przedstawiać zawodnika, Kevin krzyknął coś w stronę kamery i przyśpieszył swoją aktywność fizyczną w drodze do kwadratowego pierścienia. Większość z fanów federacji krzyczała do niego i wyrażała swoje poirytowanie, jednak Mr. Wrestling nic nie robił sobie z tego. Wszedł zwinnie po schodkach i stanął na zewnętrznej części ringu. Chwycił pewnie za najwyższą linią i przeszedł pod nią, ustając na macie ringowej. Wszyscy myśleli, że to koniec, jednak Steen pokazał do wszystkich swój tatuaż, który ukazywał napis "Liv3", co w odwrotność kolejności dawało słowo "Evil", co oznaczało, że antychryst przyszedł tu sprawiać ból swoim rywalom. W mgnieniu oka nastawienie wrestlera zmieniło się i z wściekłością podszedł do sznurów, a następnie złapał środkową część przedmiotu okalającą miejsce potyczki. Wygiął się, a z jego twarzy można było wyczytać chęć do sprawiania cierpienia oraz napad gniewu, co zemocjonowało jeszcze bardziej anty-fanów jak i fanów tego uczestnika batalii. Następnie już z beznamiętnym wyrazem twarzy przystanął przy wolnym narożniku, gdzie czekał na ciąg dalszy przedstawienia. "Kevin Owens Show" zaczyna się i nie zejdzie z anteny, dopóki nie wypełni swojego zadania oraz kieszeni.

Ostatnio edytowany przez LUqi (2017-02-15 13:19:14)

Dzisiaj czeka mnie walka TagTeam, pierwsza w tej federacji, ale przecież The Rock niczego się nie boi. Jedyną moją bolączką, jest to, kto zaczyna pojedynek w przeciwnym narożniku, miałem nadzieję, że od samego początku będę miał okazję odpłacić się za moją debiutancką walkę. Niestety Kevin Owens będzie musiał poczekać, na solidny łomot. Teraz muszę skupić się na moim aktualnym przeciwniku, Drew Wood jest o wiele niższy i lżejszy ode mnie, ale nie mogę go lekceważyć, muszę być w stu procentach skupiony na pojedynku. Gdy pomyślałem o skupieniu, wpadł mi do głowy pewien dobry pomysł, czas sprowokować oponenta... Odwracam się do Cho, aby zamienić z nim kilka słów i ustalić naszą taktykę i wtedy Wood nie wytrzymał, ruszył na mnie momentalnie, a ja tylko na to czekałem. Anderson kiwnął do mnie głową, a ja w tej chwili szybko się schyliłem i Drew wpadł twarzą na pięść mojego tymczasowego kolegi z duetu. Publika skwitowała to zagranie brawami i okrzykami aprobaty, w końcu miałem oponenta jak na tacy, teraz muszę go tylko docisnąć. Wood wstał szybciej, niż się tego spodziewałem, ale zanim cokolwiek zrobił, zdążyłem wyprowadzić kilka szybkich ciosów w jego facjatę, kończąc je potężnym prawym (The Rock Punch Combo). Wood jest na macie, ale znowu energicznie z niej wstaje, tym razem byłem na to lepiej przygotowany i już ruszyłem z kolejną akcją: owinąłem mu ręce wokół głowy i przywaliłem jego ryjem prosto w matę (Swinging Neckbreaker). Rocky, czując przewagę nad leżącym przeciwnikiem, wykorzystuje momentum i wyciąga rękę w kierunku KO, pokazując mu, że on będzie następny... W tym czasie jego kolega z drużyny, po raz kolejny wstał z maty, jaki on jest uporczywy, przecież oboje wiemy, że jest to bezcelowy wysiłek, lecz ten wysiłek podoba się moim fanom i tylko z ich powodu będę dalej znęcał się nad Wood'em. Nasze spojrzenia się spotkały, jego obrazuje złość, żądzę zemsty, i brak trzeźwego myślenia. Mam go już, dał się sprowokować, czas na kolejny krok, szybko ruszam w stronę Drew, aby po chwili wyskoczyć i poczęstować go Jumping Clothesline'm. Powstałem za pomocą "sprężynki", a to jeszcze bardziej ucieszyło publiczność zebraną na hali, okrzyki Rocky, Rocky, Rocky, szybko dzisiaj nie ucichną!

Są sy­tuac­je, w których zło działa szyb­ko, gwałtow­nie, z nagłą, miażdżącą siłą. Na­tomiast dob­ro z re­guły działa wol­niej, pot­rze­buje cza­su, aby się ob­ja­wić i dać świadec­two. Więc dob­ro często się spóźnia i - przegrywa.

(Ryszard Kapuściński)

Przybyło dziś pełno ludzi. Zgromadzili się tutaj, aby oglądać klęskę moich przeciwników. Zabawne, jak łatwo było sprowokować ich do negatywnych okrzyków i gwizdów już przy samym wejściu. Ci głupcy nie umilkli, nawet gdy zabrzmiał już metaliczny dźwięk gongu. Jako iż akcja jeszcze na dobre się nie zaczęła, szybko wystawiłem środkowy palec w stronę moich antyfanów. Korzystając z sytuacji, ten głupiec Rock, ruszył na mnie. Wystarczyło się odsunąć, a frajer wylądował na linach.
- Proszę, macie swojego ulubieńca! - wykrzyknąłem ze złośliwym uśmiechem na twarzy, zwalniając swój oddech.
Byłem i jestem geniuszem zła! To się nie zmieni... Ta federacja wiele ryzykowała, podpisując ze mną kontrakt; chyba nie wiedzą do końca, do czego jestem zdolny i co robiłem w przeszłości.
Pora jednak skupić się na walce. Szybko wyprowadziłem pierwszy cios za pomocą kolana [Knee Strike]. Czułem jeszcze większe zadowolenie. Zrobiłem wszystkim na złość i chyba to właśnie to tak bardzo mnie podnieciło. Kilka wdechów i przeszedłem do kontynuacji starcia. Z całej siły uderzyłem otwartą ręką prosto w klatkę piersiową rywala [Chop].
- Zdychaj, kurewski pajacu! Jedyne co umiesz to tylko podlizywać się tym wszystkim ludziom. - stwierdziłem, po czym pokazałem na publikę rozzłoszczonych fanów wrestlingu.
Rywal wydawał się być mocno trafiony. Siedział na tyłku, a ręce zawieszone miał na linach, przy czym jego głowa była spuszczona w dół. Na dodatek miał zamknięte oczy. Biedulek! Wygląda, jakby wypił pół litra spirytusu! Właśnie dla tego zawsze uwielbiałem takie momenty - mogę pokazać, jak bardzo liczę się w grze; ile jestem wart i jak bardzo różnię się od tych prostaków. Poczułem się silniejszy i postarałem zupełnie się odprężyć, przypominając sobie piosenkę zespołu Burzum - War, która akurat była jedną z moich ulubionych i zawsze zagrzewała mnie do walki! Następnie delikatnie przetarłem czoło, śmiejąc się oponentowi, który otworzył oczy prosto w twarz.

+ 12

No i Owens w ringu. Co robi KO?

The Rocka już raz pokonałem. Nie będę miał problemu, żeby zrobić to ponownie. Drew zaimponował mi swoim nastawieniem oraz przejęciem inicjatywy, ale teraz najcenniejszy wojownik w tej nędznej federacji pokaże tym wszystkim troglodytom, co znaczy prawdziwa walka. Publiczność widząc moje pojawienie się w kwadratowym pierścieniu wiedziało, co może nadejść, dlatego zareagowali dość złowrogo. Moje wewnętrzne "ja" było ucieszone takim rozwojem sytuacji, ale musiałem zacząć działać jak przystało na bojownika. Super Kick w twarz, a zaraz po nim Stunner, który pozbawił grunt pod stopami Rocka. Byłem wniebowzięty, a moje zadowolenie wyraziłem uśmiechem, który pozbawił złudzeń Andersona, że coś zrobi z tym, że za kilka minut zostanie ogłoszony przegranym tej batalii, nie mogąc nawet wejść do ringu.