Walki przemijały jedna po drugiej, chwila po chwili. Cała arena nagle ucichła, wszyscy byli ciekawi komu teraz przyjdzie mierzyć się w kwadratowym pierścieniu? Kto wejdzie do ringu jako następny? Cisza była wręcz przytłaczająca, ekscytacja ludzi rosła, każdy wpatrzony hipnotycznie w miejsce, z którego wychodzą zapaśnicy by udać się do ringu. Krzyki cichną, każdy chce się skupić, aby nie ominąć tego momentu, w którym zawodnik postawi swoje pierwsze kroki na rampie. Niespodziewanie słychać ryk gitar. Mocno rockowe brzmienie wypełnia całą halę. Niektórzy już wiedzą o co chodzi, jednak ludzką mentalnością jest brak wiary przed ujrzeniem na własne oczy, stądteż dalej oczekują osoby, która przejdzie przez magiczne wrota i znajdzie się w blasku fleszy. Napięcie rośnie i zdaje się, że zaraz może eksplodować, gdy nagle w cieniu daje się dojrzeć pewną sylwetkę. To Brian Cage! Maszyna stworzona do zabijania pojawia się na rampie. Pewnym, a zarazem spokojnym krokiem porusza się do przodu. Nagle przystaje i zaczyna się rozglądać. Widząc gromady entuzjastów ringowych batalii uśmiecha się lekko, a następnie idzie w dal. Publiczność reaguje na niego mieszaną dawką heatu oraz cheeru. Koneserzy owego sportu cieszą się z tego, że Cage zbliża się do ringu i za parę chwil odbędzie walkę, tymczasem ludzie mniej zagłębieni w ideę tego sportu nie są zadowoleni faktem, że kolejny ich ulubieniec zostanie zniszczony przez Maszynę.





Until there was you we didn't know what to do
But I don't give a fuck about the things that I blew
Sucker MC don't you love me?
Wanna have me, wanna queue me, one two three

It's just a modest proposal from a boy anti-social
Scraping the skin of our culture, civilized vulture
Do me in, don't make me sin
I'm doing so good I can't go through it again

Yeah
Fuck in
He wants to fight, fuckin'!

~ W drodze do ringu ważący 100 kilogramów i mierzący 183 centymetry, pochodzący z Chico, w Californii, "The F'n Machine" Brian Cage! ~

Nie rozpraszając się już w żaden sposób Brian kierował się prosto do ringu. Maszyna również musi przygotować się mentalnie do pojedynku, z resztą kibice nie są dla niego ważną częścią przedstawienia, dlatego może nie zwracać na nich uwagi. Niewzruszona kreatura i tak jest doskonalsza, aniżeli ludzka rasa, więc nie zależy mu na szacunku. Dochodząc do schodków maszyna zatrzymała na chwilę swe ruchy. Widać było jak wchodzi w pewnego rodzaju amok, nakręca się przed walką. To, że jest kimś więcej niż zwykły człowiek nie zawsze daje mu gwarancje zwyciężenia każdej bitwy, swoją moc i siłę musi doskonalić codziennie, dlatego jego rytuały przed walką są tak istotnym czynnikiem. Po upłynięciu paru sekund wszedł po schodkach i przeszedł pod trzecią liną znajdując się tym samym w ringu. Tam wydał dziki okrzyk, a następnie napiął swoje mięśnie powodując przy tym radość u obecnych na widowni pań. Kiedy atmosfera na widowni zaczęła się uspokajać, a ostatnie słowa piosenki poczęły niknąć w uszach odbiorców zdjął swoją koszulkę i pokazał do kamery napis na niej, który brzmiał: "Hail to the Machine, baby"! Następnie rzucił swą koszulkę po za ring i ze stoickim spokojem oczekiwał swego rywala.

From Silsbee, Texas

Weight 412 lb

"The World's Strongest Man"

MARK HENRY

Ps. Niech Ittam zacznie.

Ok, wszyscy w/obok/niedaleko ringu więc zaczynamy - Kto Ładniej na 450 słów. Amaze me

Tak wgl to będzie to moja pierwsza walka którą sędziuję, więc proszę o wyrozumiałość. Każdą decyzję będę argumentował i takie tam, ale jak coś to nie krępować się odwoływać

Powodzenia!
___________________________________
EDIT
Moje niedopilnowanie - batalie rozpoczynają Brian Cage oraz James Kirk
24h macie oczywiście od momentu edycji tego posta

Ostatnio edytowany przez Shadow (2016-12-06 14:41:56)

Niestety, ale muszę poprosić o dodatkowe +24.

Moja sytuacja wyglądała wspaniale. W końcu od początku pojedynku dominowałem i udało mi się poskromić niebywale silnego Briana Cage. To były wiadomo od zawsze, że NxT góruje nad RAW Supershow. My zaczynaliśmy od samego początku, każda walka to był pojedynek o lepsze jutro, o pokazanie się szerszej widowni. Na RAW byli frajerzy, którzy z każdym rokiem byli coraz słabsi, najważniejsze dla nich było to że mieli kontrakt opiewający na ogromne kwoty i to, że są sławni. Czułem w sobie ogromną złość i nienawiść do mojego nemezis. Był typem zawodnika, których niespecjalnie lubiłem. Rywal ciągle leżał rozłoży na deskach, dlatego długo się nie namyślając przeciągnąłem go na środek ringu i zapiąłem dźwignię o nazwie Bridging Fuijwara Armbar. Ucisk był niezwykle potężny - to był idealny sposób na wylanie mojej wściekłości.

Początek tej walki nie należał do udanych w moim wykonaniu. Czy zawiodłem? Jeszcze za wcześnie na wyciąganie takich wniosków, są zbyt pochopne. Jako Maszyna jestem obdarzony nie tylko niewyobrażalną siłą, a również ponadprzeciętną inteligencją, dlatego zdaję sobie sprawę, że do niektórych pojedynków trzeba podejść metodycznie, ukazanie dominacji na samym starcie może okazać się błędem... Być może, jednak nadszedł ten moment. Mało znany zawodnik właśnie wykazał się swoim brakiem doświadczenia zapinając mi dźwignie w początkowej fazie potyczki. Wykorzystując fakt, iż posiadam jeszcze spore zasoby energii oraz nie brakuje mi siły zacząłem podnosić się na wolnej prawej ręce po to by jego głowa przestała dociskać na lewy bark, który w tym momencie wraz z całą lewą kończyną był torturowany przez przeciwnika. Podpierając się na prawej ręce spowodowałem, że przeciwnik przestał dociskać swojej dźwigni ciężarem własnego ciała, dlatego mając swobodę ruchu błyskawicznie przeturlałem się w stronę odwrotną do położenia przeciwnika, dzięki czemu ręka nie była już wygięta, a powróciła do naturalnego stanu, chociaż wciąż była trzymana przez przeciwnika. Ja, natomiast znajdowałem się w pozycji leżącej, dzięki czemu sędzia rozpoczął odliczanie, jednak błyskawiczny kickout wraz z równoczesny odepchnięciem od siebie rywala spowodował, że miałem czas, aby na spokojnie powstać.

Żółtodziób popełnił kardynalny błąd i został za to skarcony. Po błyskawicznym kickoucie momentalnie zacząłem działać, zadecydowałem, że to odpowiedni moment, aby destrukcja się rozpoczęła. Szybko podniosłem się na nogi, po czym ruszyłem w stronę zdezorientowanego rywala, aby z impetem powalić go na ziemię wbijając się butem prosto w jego twarz. Big Boot został zaaplikowany. Ogromny huk przeszył całą arenę, nie dało się nie zauważyć, że Kirk odczuł skutki potężnego ataku Nadczłowieka, jakim jestem. Zacząłem rozglądać się po arenie nerwowo wykrzykując: "To ja jestem tu najpotężniejszy! Destrukcja się rozpoczęła!" Następnie nakręcony podniosłem z trudem oddychającego opponenta po to, aby przejść do kolejnej akcji. Kiedy przedstawiciel ludzkiej rasy, z którą przyszło mi zaciekle wojować, znajdował się już w pozycji stojącej złapałem go za głowę i sprowadziłem do parteru Neckbreaker'em. Pora pokazać światu na co stać Briana Cage'a! Pora ukazać swą doskonałość, która odznaczała się w niewyobrażalnej sile i idącym do tego w parze ponadprzeciętnym umysłem. To jest właśnie definicja Maszyny i żaden człowiek nie ma prawa się równać ze mną! Nakręcony kolejny raz podniosłem leżącego Kirka. Młody adept prosto z NXT wciąż jeszcze wiele musiał się nauczyć, stądteż zdziwiłem się, że takiego kogoś ludzie wysłali, aby mnie poskromić, widocznie człowieczeństwo rozpoczęło od eliminacji najsłabszych. W takim wypadku mogłem pozwolić sobie na wiele, gdyż przeciwnik przez brak obycia ringowego nie zdołał dostatecznie szybko zareagować i nim doszedł zupełnie do siebie znajdował się już na moich barkach. Następnie wziąłem potężny zamach i z głośnym okrzykiem, mającym wywołać strach u publiczności zgromadzonej w arenie rzuciłem rywalem. W końcowej fazie rzutu wystawiłem jeszcze kolano, na które nadział się Kirk centralnie kręgosłupem. To musiało boleć, ale trudno, muszę być bezwzględny, aby dokonać działa, które lubię nazywać "Jednoosobowa Inwazja". Powerbomb onto the Knee wykonany!