Cała arena ucichła wraz z przygaśnięciem wszystkich świateł. Zaciekawiona gawiedź wpatrywała się w stronę rampy, która przysłonięta została przez gęsty obłok dymu. Po kilku sekundach wszyscy ze zniecierpliwieniem oczekiwali na jakiś znak, lecz nic się nie działo. Wraz z rozpoczęciem się buczenia jednak, z głośników wydobyły się rytmiczne dźwięki perkusji, które zwiastowały nadejście mrocznej i ciężkiej melodii. Wkrótce dołączyła także gitara, a całość podkreślona została ostrym głosem wokalisty, który wykonywał typowy growl. Wraz z wejściem w zaawansowany etap muzyki, wiązka światła skupiła się na wyjściu, przed którym pojawił się brodaty jegomość z wygolonymi bokami głowy. Poza tradycyjnym odzieniem zapaśniczym, na jego torsie znajdowała się kamizelka z nieznanym symbolem. Człowiek ten stanął pewnie i ciężko dysząc spojrzał w stronę trybun. W jego spojrzeniu jasno można było wyczytać złość i chęć niszczenia.

Następnie ruszył on przed siebie, nie marnując czasu na przywitanie fanów. Zamiast tego dumnie parł przed siebie, skupiając swą uwagę jedynie na kwadratowym pierścieniu. Teraz zebrani na hali mieli lepszy widok na jego ciało, gdyż wyszedł on spośród dymu, natomiast światła zaczynały jarzyć się coraz mocniej. Z łatwością można było dostrzec, iż jegomość pokryty jest tatuażami, jeden znajdował się nawet na jego twarzy. Jego włosy były stosunkowo długie, jednak boki jego głowy wygolone zostały niemalże do zera. Również długość jego brody była zadziwiająca, gdyż zasłaniała jego wytatuowaną szyję. Wszystkie te cechy razem tworzyły obraz ciężkiego i trudnego przeciwnika, którego jedynym celem jest niszczenie. Gdy był on już bliski dotarcia do ringu, z głośników wydobył się głos.

Ring announcer: Panie i panowie! Do ringu wkracza właśnie pochodzący z loży wolnomularskiej w Amsterdamie, mierzący 180 centymetrów wzrostu i ważący 96 kilogramów, "Anti-Hero" Tommy End!

Wraz z tymi słowami rozpędzony już End wskoczył na krawędź ringu i odwrócił się w kierunku publiki, dając wszystkim możliwość spojrzenia na niego. Tommy wzrokiem przejrzał pierwsze rzędy, a następnie zwrócił się w kierunku wnętrza pierścienia i między drugą, a trzecią liną wkroczył do środka, a następnie ruszył w kierunku przeciwległej liny z wysoko uniesioną ręką. Był to gest podkreślający, iż jest on jednostką wyjątkowo silną i ma zamiar to wszystkim udowodnić. Następnie szybko odwrócił się na pięcie i wykonał kolejny gest, tym razem o wiele mroczniejszy. Było nim podrzynanie gardła, które było krótkim zaprezentowaniem losu jego przeciwnika. Następnie End zajął pozycję w narożniku, siadając w nim po turecku. W tym miejscu miał zamiar poczekać na początek starcia.

Kto ładniej na 300 słów.

+12 i +24

---------------------------------------------------------------------------------------------

Nowy tydzień, nowe otoczenie, lecz cel ten sam co zwykle - zwyciężyć. Dzisiejsza gala daje mi nie byle jaką okazję, jest to bowiem szansa na zapewnienie mi miejsca w walce mistrzowskiej. Ja natomiast nie mam zamiaru przegapić ani jednej danej mi możliwości awansu w federacji i z chęcią powalczę o ten jakże piękny i bez pański pas. Z pozoru droga do niego będzie prosta - Tommy End. Europejczyk chcący zaistnieć w Ameryce, ten facet ma nawet ciężej niż miałem ja. Niech jednak nie spodziewa się taryfy ulgowej z tej okazji.

Gdy schodzę z ringu każdego tygodnia zaczynam tęsknić za samą otoczką walki. Pomijając starcie w ringu ciekawsze jest dla mnie to co znajduje się poza nim. Rzesza fanów, wszyscy zebrani w jednym celu - chcą oglądać Kapitana Charyzmę w jego najlepszej formie, ludzie chcą razem ze mną przeżyć piękne chwilę. Nie wynagrodzę im tego niczym innym jak tylko poprzez spełnianie tego życzenia. Nie mogę dzisiaj odpuścić, czas pokazać Europejczykowi, gdzie jest jego prawdziwe miejsce.

Holender od razu po gongu rozpoczął swoją dziwaczną grę. Grę w której nie miałem zamiaru uczestniczyć. Tak więc jedyne co w tamtym momencie zrobiłem to szybki i zabójczo skuteczny atak na nogi rywala, Low Dropkick wybił go z rytmu i zmusił do obniżenia pozycji. To z kolei dało mi szansę na wyskoczenie zza jego pleców i powalenia go poprzez uderzenie w tył głowy. Tommy oparł się na kolanie, ja natomiast stałem za nim. Była to idealna okazja na Half Nelson Bulldog.

Pierwszy kontakt z matą mojego przeciwnika nie był dla niego przyjemny, a przecież to dopiero początek.

Ostatnio edytowany przez Spajk (2016-11-14 21:37:25)

Rozłożyłem szeroko ramiona, unosząc nieco głowę. Rozpoczął się długi proces nawracania, teraz Christiana czekała już tylko jedna droga- zbawienie. Liczne grono osób uważa, że do piekła trafia się na potępienie, jednak Ci głupcy nie zdają sobie sprawy, że to szansa na rozpoczęcie nowego życia. I właśnie po to postanowiłem wysłać tam Kanadyjczyka. Widząc, że powoli szykuje się on do podniesienia, szybkim ruchem chwyciłem jego głowę i pociągnąłem ku górze, zmuszając go do ustabilizowania pozycji w pionie. Następnie zamachnąłem się prawą ręką, lewą wciąż trzymając jego głowę i mocnym uderzeniem trafiłem jego szczękę (European Uppercut)). Oponent zachwiał się na nogach i wykonał kilka kroków w przód, ja zaś z lubieżnym uśmiechem podążyłem za nim, nie pozwalając na żaden nagły zryw. Ponownie przytrzymałem jego głowę, by chwilę później uraczyć go identycznym uderzeniem (European Uppercut)). Dłonie Kanadyjczyka powędrowały na obolałą szczękę, zaś na jego obitej twarzy pojawił się grymas.
- Lepiej się przyzwyczaj, bo to dopiero początek męczarni.- krzyknąłem w jego kierunku, zaś chwilę później chwyciłem jego ramię i posłałem go w stronę lin. Rozpędzony Christian nie mógł wiedzieć co go czeka, więc chwilę później wbiłem się kolanem w jego brzuch, powalając go na matę (Running Stomach Knee).

Z głośnym okrzykiem Christian padł na matę, krzyżując ręce na swoim brzuchu. Bezmyślny bełkot wydobył się z jego ust, co było dla mnie znakiem. Odczytać mogłem go tylko ja, co zresztą bez problemu zdołałem zrobić. Oponent zbliżał się do odpowiedniego stanu, w czasie którego mogłem rozpocząć mroczny rytuał przejścia. Uporczywie wpatrywałem się w niego, głośno przy tym oddychając. Na mych ustach pojawił się drobny uśmieszek, który zniknął wraz z pierwszym ruchem oponenta. Powoli ustawił on stopę na macie, po czym dźwignął się na kolano i spojrzał na mnie. Jego wzrok wciąż pokazywał to samo- brak szacunku.
- Jestem wcieleniem śmierci! Jak śmiesz tak na mnie spoglądać!- krzyknąłem, wymierzając mu siarczysty policzek (Slap). Złość przejęła nade mną kontrolę. Szybko chwyciłem głowę Kanadyjczyka i mocnym ruchem pociągnąłem go w górę. Następnie odepchnąłem od siebie i mocnym kopnięciem potraktowałem jego tors (Powerful Chest Kick). Po impecie Christian zgiął się w pół, wypluwając z siebie wiązkę przekleństw. Zmusiłem go do wyprostowania się i ponowiłem atak (Powerful Chest Kick), tym razem powalając go na matę. Przetarłem dłonią twarz, głośno przy tym sapiąc. Wola weterana wywołała we mnie ogromną złość, którą musiałem wyładować. Sprintem ruszyłem w stronę lin, po czym wróciłem do miejsca, w którym Kanadyjczyk teraz siedział, by mocnym kopnięciem dobić jego tors (Penalty Kick). Chwilę później przeszedłem do pierwszego w tej walce przypięcia.

Unosząc swój bark, Christian popełnił największy z grzechów satanizmu. Głupota, którą niewątpliwie kierował się gdy postanowił dalej walczyć, na zawsze już będzie się za nim ciągnąć. Przecierając dłonią brodę spojrzałem na niego, próbując zrozumieć jego zachowanie. Dlaczego stara się on odwlec nieuniknione? Czyżby to przez tych wszystkich zebranych wkoło ludzi? Przeniosłem wzrok na publikę w momencie, gdy w moją stronę rzucone zostały słowa nienawiści. Widać, że Kanadyjczyk daje zły przykład swoim wiernym fanom, którzy właśnie pogwałcili pierwszą satanistyczną zasadę ziemi- nie wyrażaj swoich opinii lub rad, jeżeli nie jesteś o to proszony. Pokręciłem z politowaniem głową, przykładając do ust wskazujący palec. Wraz z tym gestem wzmógł się protest publiki, jednak gdy w pierwszym rzędzie dostrzegłem kilkuletniego chłopaka, ubranego w koszulkę Christiana, wskazującego w mym kierunku dwa opuszczone kciuki, wybuchnąłem śmiechem.
- Rozumiem, Christian. Twoi fani nie dojrzeli jeszcze do logicznego myślenia.- rzuciłem w jego kierunku, gdy z trudem stanął on w pionie.- Szkoda, że twoja walka pójdzie na marne. Z początku chciałem Cię zbawić, jednak teraz staniesz się tylko ofiarą ku Jego czci.- dodałem, przybierając przerażający wyraz twarzy. Cokolwiek planował teraz oponent, choćby chciał mnie zabić, nie przejmowałem się. W końcu Ja jestem wcieleniem śmierci.

195

Znowu przede mną trudna decyzja, bo nie zawiedliście. Teksty stały na dobrym poziomie, w paru miejscach zabrakło przecinków, lecz to jest akurat pikuś. Położyłem spory nakład na gimmick i w tym aspekcie wypadł lepiej Nekro.

Pisz Nekro...

Nekro / 3 punkty / Obrażenia - [0] Bak [Brak] / Zmęczenie - brak
Spajk / 0 punktów / Obrażenia - [7] Średni [Głowa - 3, Korpus - 4] / Zmęczenie - brak