Publiczność zapadła w grobowa ciszę, która były czasami przerywana krzykiem lub rozmowami niektórych z osób zebranych na arenie. Widownia nie wiedziała, czego może się spodziewać i jaki będzie dalszy ciąg gali na której się znajdują. Momentalnie reflektory przybrały kolor zbliżony do jasnego odcienia niebieskiego i zaczęły krążyć po rampie oraz stage'u. Muzyka zaczęła grać, a bicie serca obudziło fanów WWE, które z niecierpliwością czekali na pojawienia się tego zawodnika na dzisiejszym show. Po dźwiękach bicia pikawy, piosenka przybrała bardziej rock'owe brzmienie, jakby była wprowadzeniem do czegoś większego. Wielkim odgłos wdechu brany jakby po wytrzymaniu minuty pod wodą. Theme zmienił się, a gdy to się stało pod ekranem na którym pojawiło się imię i nazwisko wrestler'a, stanęła osoba. Była ubrana w skórzaną kurtkę, a z tyłu jej widniał napis "Balor Club". Reszta ubrania nie wyróżniała się niczym szczególnym oprócz wspomnianej górnej części garderoby. Osoba ta była odwrócona i spoglądała na titantron, który zmieniał się co rusz z imienia wrestlera na znany wszystkim napis na wszystkich rzeczach tejże persony, którą są sprzedawane przez federacje. Kiedy piosenka przybierała dźwięki, które przyśpieszały jeszcze bardziej uderzenia serca, Finn odwrócił się do publiczności i rozłożył kurtkę ukazując umięśniony brzuch oraz klatkę piersiową. Widownia wybuchła wielkim aplauzem, jednak niektórzy z młodszych widzów nie zachwalali pojawienia się Balora.



Mściciel postawił kołnierz na kurtce, stawiając go prosto i z beznamiętnym wyrazem twarzy ruszył pewnym oraz luźnym krokiem w stronę kwadratowego pierścienia. Kiedy piosenka przybrała bardziej poważniejszy rytm i zwiastowała coś monumentalnego, Finn wykonał trzy kroki do przodu i uniósł ręce w górę równocześnie rozstawiając je. Fani tego zawodnika postąpili podobnie, a reflektory unosiły się wraz z górnymi kończynami Irlandczyka, kończąc rozświetlać arenę w najwyższym punkcie. Następnie zwinnie odwrócił się do miejsca batalii i powtórzył taunt, co zrobiła ponownie to samo publiczność. Niektórzy z nich byli po prostu pod wrażeniem jakie wejście posiada pochodzący z Bray. Fergal w mgnieniu oka odwrócił się na pięcie w stronę miejsca potyczki i ponownie ruszył w jego stronę.

Making his way to the ring, from Bray, County Wicklow, Ireland, weighing 190 pounds, Finn...Balor!"

Nie kiedy z widzami, którzy byli najbliżej bandy wymieniał szacunek, układając palce w tak zwany "Too sweet", a oni ze szczęściem na ustach odwzajemniali to. Kiedy Devitt miał dwie strony w które mógł podążyć, wybrał prawą i ponawiał powitanie, kiedy jakiś z osób chcieli z nim to wykonać. Kiedy stanął przed schodkami, które były drugimi z kolei, zgiął kolana i oparł się o ogrodzenie fanów od ringu i spoglądając na narożnik, wyczekiwał na odpowiedni moment. Kiedy ponownie theme song przybierał bardziej rytmów jakby coś nadchodziło i każdy z zebranych musiał to uhonorować w jakiś sposób. Finn pomagając sobie rękami, wszedł na apron za pomocą schodków, a tam chwycił się lin i uklęknął, pokazując się fanom WWE. Następnie usadowił się na szczycie narożnika w sposób taki, że miał jedną z nóg pod kością ogonową, a druga zwisała w dół z corner'a. Jego ciało było opuszczone w dół, a kiedy nastała ta chwila, powtórzył swój przeciągły taunt dwukrotnie w momencie, kiedy piosenka oznaczała, że jest na to czas i moment. Publiczność powtórzyła uniesienie rąk, a reflektory postąpiły ponownie jak ostatnio. Kiedy muzyka się uspokoiła się, Prince zszedł z narożnika i złapał pewnie jedną ręką za linę, uklęknął i odchylił się jak najbardziej w tył. Stanął bokiem i ustawił palce w tak zwany pistolet, który skierował go w kierunku publiczności na prawo, nie odwracając swojego tułowia przy okazji pokazując kto jest prawdziwym strzelcem w tej grze. Jego mina przypominała wkurzonego dzieciaka, który wie po co tu jest i umie to robić jak nikt inny. Księga dawała mu wiele, a jego umiejętności przypieczętowały tylko, że pseudonim "Demoniczny Mściciel" nie jest z przypadku. Kiedy rozluźnił ręce, jego dłonie zaczęły powoli ściągać górne nakrycie. Jego ruchy były gwałtowne, a wierzchy kurtki raz odkryły połowę ciała Balora, a za drugim resztę.



Ruszył w stronę rogu kwadratowego pierścienia, oddał kurtkę technicznemu i oparł się o narożnik. Przymknął oczy i wsłuchiwał się w rady jakie Ras ma dla niego przed pojedynkiem, który niebawem się rozpocznie. Demon cały tkwił w jego ciele i wyczekiwał na odpowiedni moment, żeby pomóc swojemu "pojemnikowi". Niebezpieczeństwo mogło nadejść zewsząd, dlatego istota ochraniała plecy Balor'owi, gdy ten był skupiony na uspokojeniu bijącego serca i wzięciu kilka głębszych oddechów przed tym wyzwaniem jakim jest dzisiejszy pojedynek.

Dla Rafiego to pewnie lotto, Jakub czekał cały dzień i się doczekał. Jeśli będzie jakiś sprzeciw, to proszę to napisać.

Kto Ładniej pomiędzy całą trójką na maksymalnie 290 słów.

Czyż w poprzednich latach nie dałem Ci wystarczająco wiele byś teraz zgubnie starał się mnie unikać? My jesteśmy jak jeden wielki organizm, nieważne jakbyś chciał pokusa wykorzystania nadludzkich zdolności zawsze wyjdzie zwycięsko. Teraz Finnie poddam Cię próbie i tylko od Ciebie będzie zależało kiedy poprosisz o pomoc.

-Heh pasożyt, który mieszka we mnie stara się dyktować warunki? To chore, popatrz na nich! Wielki masywny niedźwiedź i gość próbujący pokazać że wiek to tylko cyfry.

Spogladałem lekkcewazacym wzrokiem w kierunku moich rywali, na nic się zdały popisy Jericho, bestia bo tylko tak można było opisać Strowmana w oczach miał tylko niegaszacy żar. Ruszenie z atakiem ofensywnym w stronę wielkoluda wydawało się być mało sensownym zagraniem. Jednak była to walka trzech rywali, więc wystarczyła tylko delikatna manipulacja by powstał jeden wielki chaos. Koncentrując swój wzrok na posturze Chrisa zwróciłem tym samym jego uwagę, ponownie przeskoczyłem wzrokiem i teraz patrzyłem wprost na czarną owce tego pojedynku Brauna Strowmana. Udając iż coś wymyśliłem, udałem się w stronę Jericho, gdy byłem na wyciągnięcie ręki postanowiłem zadziałać, rozpędzony wbiłem się w Chrisa potężnym Running Lariatem. Po czym popatrzyłem na nic nie wzruszonego Brauna. Pora namieszać! Pomyślałem uderzając otwarta dłonią (#Slap) w policzek bestii, po czym momentalnie ewakuowałem się z ringu zostawiając zdenerwowanego rywala i nic nie podejrzewającego Chrisa Jericho, który podnosił się po mym ataku. Graj muzyko...

Cisza! Cisza! Cisza!

Ten hałas doprowadzał mnie do szału. Robiło mi się gorąco, wrząca krew pobudzała moje ciało... Ciało, które tak bardzo łaknęło sprawiać ból.

Cisza!

Zdenerwowany odwróciłem się plecami do moich rywali i powędrował w kierunku narożnika. Oparłem się o niego i zamknąłem oczy... Starałem się o zapomnieć o tym wszystkim. Czułem narastającą we mnie złość... Drażniło mnie wszystko - światło lamp, skandujące tłumy i te głupie twarzy moich rywali.

Jeszcze nie wiedzieli, że wkroczyli do ringu bestii.

Mokre kłaki zasłaniały część mojej twarzy. Ciężko dyszałem - frustracja robiła się coraz większa. Szeroko wytrzeszczałem oczy wpatrując się w kruche ciała moich przyszłych ofiar. Czułem się jakby w transie. Wtem wyrwał mnnie....


I teraz tak wnioski są takie. To jest to co napisałem i to jest tak chujowe, że nawet nie mam zamiaru oddać tego do oceny xD. Jak ogarnę moje pisanie to dam znać, bo to kurwa wstyd xD

Ax wiadomo - nie ma co oceniać.

Rafi vs. Jakub - oj ciężkie posty do oceny. W jednym więcej czegoś, w drugim mniej czegoś. Nie będę rozwodził się nad jednym postem pół godziny, opisując je w superlatywach, bo nie ma najmniejszego sensu. Wypiszę jedynie minusy Wasze.

Jakub:
- brak relacji z publicznością
- mniejszy nacisk na gimmick (chodź było solidnie)

Rafi:
- trzy błędy ortograficzne wyłapałem
- brak relacji z publicznością

No i wyszedł mi remis. Popatrzyłem na pomysł w postach i w sumie zarówno jeden jak i drugi miał na niego pomysł. Zrobiliście to dość ciekawie, więc tutaj tak samo remisowo. I tak szczerze mówiąc dałbym remis, bo z jednej strony błędy, a z drugiej niedosyt gimmickowy. Niech tu Norbi odpisze jeszcze.

Powoli wstałem, łapiąc się za bolącą głowę. Rozglądając się dookoła zobaczyłem, że Finn po zaatakowaniu mnie sprytnie uciekł z ringu, pozostawiając mnie na pastwę Brauna. Ten jakby jeszcze bardziej rozwścieczony rozłożył ręce, zbliżając się do mnie, najpewniej z chęcią zaatakowania. Momentalnie wyruszyłem w jego kierunku, wykorzystując swoją zwinność przebiegłem pod jego wyciągniętą ręką i po odbiciu się od lin powróciłem do Wielkoluda, atakując go przy pomocy Flying Forearm Smash! Strowman zachwiał się, jednak nie upadł. Momentalnie podjąłem kolejną próbę powalenia go, ponownie odbijając się od lin by nabrać prędkości i wykonując kolejny Flying Forearm Smash. Przeciwnik tym razem upadł na jedno z kolan. Podszedłem do niego, chwytając za długie kudły i unosząc jego głowę do góry.

- Mam coś dla Ciebie! To dar Jericho!

Mówiąc to wyskoczyłem w powietrze, aplikując tym samym Enzuigiri, które w koncu sprawiło, że mój rywal upadł na matę. Ja natomiast podniosłem się, ze wstrętem kopiąc jeszcze leżącego, spoconego mężczyznę. Następnie rozłożyłem ręce, co spowodowało wyraźne ogłoszenie niechęci w stosunku do mnie przez publiczność. Ponownie kopnąłem leżącego Brauna, tym razem w tył głowy, krzycząc przy tym "Stupid Idiot!", a następnie obróciłem się, wzrokiem szukając Balora.

- No dawaj Głupi Idioto! Przywlecz tu swoją dupę!

Słowa wykrzyczane w kierunku Balora miały sprowokować go do działania, wzbudzić w nim demona który zamieszkiwał jego ciało. Wiedziałem, że tylko w ten sposób mogę zmusić Irlandczyka do podniesienia rzuconej mu rękawicy. Wciąż wpatrując się w Finna, podszedłem do zbierającego się do powstania Brauna, który wręcz ryczał z wściekłości spowodowanej moimi atakami. Uciszyłem go silnym uderzeniem z otwartej dłoni, a następnie pozwoliłem mu klęknąć, co dało mi szansę wykonania Snap DDT wbijającego głowę przeciwnika w deski ringowe. Następnie wdrapałem się na pobliski narożnik, ustawiony tak, by cały czas móc obserwować stojącego za ringiem Króla Demonów, który odwzajemniał mi się tym samym.

- Jesteś tchórzem?! Wiem, że jesteś! Głupi idiota...

Ostatnie słowa wymamrotałem już pod nosem, gotując się do kolejnego ataku, na powstającego, lecz nadal zamroczonego Wielkoluda. Missile Dropkick po chwili ujrzał światło dzienne. Braun z hukiem upadł na matę, nie bardzo wiedząc co się dzieje. Stracił całkowicie orientację, nie mogąc zrobić w tej walce nic. Opuściłem go na kilka sekund, podchodząc do krawędzi ringu, przy której z założonymi rękoma stał Balor, obserwując mnie uważnie.

- Przyciągnij tu swój okropny tyłek, albo po Ciebie zejdę.

Groźby ani prośby nie robiły na Irlandczyku większego wrażenia. Postanowiłem więc przywrócić mu trochę rozsądku adekwatniejszymi metodami.

- Nie chcesz tu przyjść? To patrz na to!

Odwróciłem się na pięcie, stając przodem do większego z rywali. Pozwoliłem mu podnieść się do stójki. Może i obawiałbym się tego w normalnych okolicznościach, jednak po przyjętych przez Brauna ciosach wiedziałem, że nic na to nie poradzi. Wyskoczyłem do góry, jednoczesnie chwytając głowę adwersarza, co w efekcie dało mi możliwość wykonania Codebreakera! Momentalnie padłem do przypięcia, cały czas jednak szukając wzrokiem Demona, by być gotowym na jego atak!