Udało mi się przerwać akcję, do której Noam się przymierzał. Po kopnięciu rywal cofnął się o kilka kroków ode mnie i pod wpływem bólu stał pochylony. Nie zastanawiałem się ani chwili dłużej i ruszyłem w stronę lin zawieszonych za mną. Odbiłem się od nich i przebiegłem kilka kroków, żeby za chwilę prześlizgnąć się na kolanach pod twarz Dara i wymierzyć mu Sliding Punch. Momentalnie wyprostowanego przeciwnika odrzuciło na kolejne kilka kroków, a ten ratował się oparciem o liny. Nie chciałem tracić czasu i od razu zbliżyłem się do niego, żeby złapać za ramię. Wycelowałem ciałem oponenta w jeden z narożników z pomocą Irish Whipa i puściłem się w pościg. Lądujący na gąbkach Noam obrócił się twarzą do mnie, a ja już stałem przy nim i byłem gotowy na więcej. Zacząłem od pogardliwego Slap'a i kontynuowałem serią Shoulder Thrust'ów. Przerwałem w momencie, w którym rywal osunął się na dupsko. Wymachując jedną ręką do fanów, a drugą trzymając pasek od spodni, wykrzyczałem głośne "Crime Time baby!" Fani nagrodzili mnie okrzykami i brawami, a ja w tym momencie zerwałem się z miejsca z zamiarem ataku. Wbiłem się kroczem w przeciwnika chwilowo ogłuszając go srogim Corner Seated Senton'em. Zostając w finalnej pozycji przez kolejne cztery sekundy, podskakiwałem na ciele mistrza NxT, jedną ręką trzymając liny, a drugą wymachując uniesioną do góry.

Zaczynało się układać. Złapałem przeciwnika za kark i pociągnąłem do góry, żeby zmusić go do powstania. Mając go z powrotem w pionie, przycisnąłem jego klatkę piersiową swoim barkiem i wepchnąłem w narożnik. Chwilę go przyduszałem, a następnie, zebrawszy sporo sił, cisnąłem nim mocnym Irish Whip'em w kierunku naprzeciwległego rogu z takim impetem, że od razu padł na matę. Szybko pobiegłem za rywala i od razu znalazłem się przy linach od których miałem się zaraz odbić. Widząc powoli podnoszącego się zawodnika, zacząłem biec w jego kierunku i kiedy tylko ten stał pochylony przeskoczyłem przez jego plecy i wbiłem twarz Noama w matę efektownym Leapfrog Leg Drop Bulldog. Huk był ledwo słyszalny, ale dlatego, że publika wybuchła w momencie, kiedy mój przeciwnik upadł. Byłem coraz bardziej przekonany, że to mój wieczór. Wróciłem na nogi. Nie mogłem przestać, dlatego podzedłem stanowczym krokiem do Dara, obróciłem na plecy i wymierzyłem kilka szybkich i agresywnych Stomp'ów w tułów, co zakończyłem jednym mocnym Stomp'em w głowę. Widząc jak rywal zatacza się w ringu, skorzystałem z okazji i wyszedłem na apron, skąd miałem znakomitą pozycję do ataku z góry. Trzymając się górnej liny wybiłem się ponad nią i wpadłem wprost na oponenta, miażdżąc mu mostek Slingshot Elbow Drop'em. Wysokie ryzyko się opłaca, ale musiałem złapać oddech. Po akcji stanąłem na nogi i składając palce prawej dłoni w "pistolet", nachyliłem się nad "Izrealską Ikoną" i mierząc mu w głowę wykrzyczałem "Stay down, bitch!"

Mając rywala nadal na łopatkach mogłem kontynuować atak. Stanąłem obok niego i chwyciłem za kark, żeby ustawić go w pozycji siedzącej. Po tym ustawiłem się kilka kroków za jego plecami, żeby wziąć rozbieg i wtedy na niego ruszyłem. Przeleciałem nad jego głową, chwytając ją i ciągnąc za sobą do dołu, naciągając mu kilka ścięgien zwinnym Neck Snap'em. Noam padł z mocnym impetem na matę trzymając się za potylicę, a ja nie chciałem zwlekać. Ponownie mocnym szarpnięciem za jego kark postawiłem go na nogi. Mając go przed sobą, wyprowadziłem Kick'a w jego brzuch, po którym się pochylił. Nie tracąc czasu, cofnąłem się o krok i podbiegłem do rywala, znowu wykonując salto, tym razem przed jego głową, w locie ją chtywtając i powalając wroga z dużą siłą Somersault Neckbreaker'em. Od razu uskoczyłem na nogi i zacząłem klepać się dłonią w klatę pod wpływem wypełniającej mnie adrenaliny. Wieczór jest mój.

Nie mogłem uwierzyć, że pozwoliłem sobie na stracenie inicjatywy tak szybko. Dojrzałem jednakże moją okazję, być może jedyną, więc postanowiłem ją w pełni wykorzystać. Widząc nadbiegającego Jaya, opadłem do parteru, uderzając podeszwami obu butów prosto w jego kolano, przez co padł na matę tuż obok mnie – Low Dropkick! Błyskawicznie uniosłem się na równe nogi, gotów do dalszego starcia.

Mistrz Yoda na pewno skarciłby mnie za stratę koncentracji. Miałbym szczęście, gdyby na mojej głowie nie wyrósł ogromny guz po uderzeniu drewnianą laską. Cóż, nie zmieniało to jednakże faktu, że jako raczkujący Padawan w WWE musiałem zaimponować władzom, a do tego potrzebowałem kolejnej wygranej nad Jayem. Postanowiłem więc posunąć się do ponownego sprowkowania JTG'ego. Widząc, że podnosi się na równe nogi, pokonałem dzielącą nas odległość i potraktowałem soczystym Slapem po którym ten zatoczył się, utrzymując równowage tylko dzięki linom. Nigdy nie pozwalałem sobie w kaszę napluć, a owa walka nie była wyjątkiem. Spojrzawszy na niego z kamiennym wyrazem twarzy, skierowałem ręke w dół w stylu Cristiano Ronaldo, pokazując mu, aby położył się z powrotem na macie. WWE Universe zareagowało głośnym "Ooooch" widząc, że zarówno ja, jak i on z każdym ciosem pogłębialiśmy niechęć, jaka urosła podczas naszych dwóch batalii. Podzielona publiczność poczęła na zmianę skandować imiona obu z nas, gdy stałem przy linach, górując nad swym rywalem. Zapewne, gdyby Jay był zwierzęciem, z jego ust wydobywałyby się litry piany, ale nie był, więc wyglądał jedynie jakby chciał mnie rozszarpać na strzępy, a więc raz jeszcze mój plan się powiódł.

Krizzy i o to mi chodziło, widać lekkie efekty w pisowni. Coraz lepiej się to czyta i tym razem napisałeś lepiej od Zone. Bardziej trafił do mnie Twój post, a w tekście Zone wyłapałem też literówkę i kilka małych błędów - co też lekko zaważyło nad moją decyzją.

Dalej leci JTG!

Dalej!

Kontynuuj.