Po reklamach na ekranie pojawił się Jeff Hardy stojący na środku ringu, był wyraźnie zdenerwowany kolejną porażką w walce o tytuł mistrzowski. Po jego twarzy widać było zmęczenie, tak jakby nie przespał całego tygodnia lub urządzał inne zabawy. Zawodnik powoli niszczył się poprzez używki i to było widać gołym okiem. Nerwowo chodził po ringu trzymając się za głowę a jego dłonie cały czas się trzęsły, acz po chwili przyłożył mikrofon do ust i rzekł:

- Tamtego wieczoru po raz kolejny byłem lepszy, a skończyło się porażką. Przez całe starcie wszyscy zawodnicy nie mogli się uchronić przed moją złością, aczkolwiek stało się to co zwykle, gdy idzie Ci za dobrze - masa spisków przeciwko mnie sprawiła, iż znowu poległem w walce o tytuł mistrzowski. Znowu lepszy przegrywa...wiecie co? Od dzisiaj obiecuje samemu sobie, że skończyła się taryfa ulgowa! Nikt już nie powstrzyma mnie od bycia najlepszym, niech cały zarząd lepiej trzyma się ode mnie z dala. A Ty Finn, radziłbym Ci mieć oczy dookoła głowy, gdyż niebezpieczeństwo może czekać na Ciebie w każdym zakamarku, nawet w domu. Mistrzostwo skończy ostatecznie na moim ramieniu, bo to ja jestem tym, który nadawał blask temu mistrzostwu. Tak jest! Ten tytuł był cokolwiek wart tylko na moim ramieniu, na ramieniu najważniejszej osoby w tej organizacji. Już na Royal Rumble udowodnię swą wyższość nad każdym w tym zasranym bizensie. - Jeff wskazuje na wszystkich fanów dookoła - To ja będę tym, który zostanie ostatni na nogach, wygram to starcie! Bądźcie wszyscy czujni, ponieważ Nieśmiertelny Anioł raz jeszcze znajdzie się na szczycie.

Hardy wyrzucił mikrofon poza ring. Jednym ruchem zerwał z siebie bluzę i także cisnął nią o betonową posadzkę poza polem walki. Ostatecznie pełen nienawiści czekał na swojego rywala. Marzył tylko aby wylać frustracje na dzisiejszym konkurencie . Zapinamy pasy i startujemy!