Wbijam < edit, jak zrobię wejście>

Kolejny tydzień, kolejne wyzwanie. Dzisiejszego wieczora stawałem naprzeciwko jakiegoś zamaskowanego gościa, który zwał samego siebie Samobójcą. Cóż, dziś mógł być pewien, iż nie będzie musiał zabijać się sam. Kompletnie nie zdawałem sobie sprawy, że ostatnimi czasy we Wrestlingu pojawiło się tak wielu dziwolągów, ale cóż, byłem zmuszony przeciw niemu walczyć. Walczyć, oraz wygrać. Dobrze wiedziałem, iż sympatycy owego pięknego sportu stoją za mną murem i to właśnie mnie dzisiaj będą dopingować. Rozgrzewając się w narożniku, obrzuciłem pokrytego różnokolorowym materiałem oponenta, oczekując jedynie potrójnego, metalicznego uderzenia. Starałem uspokoić swe myśli, aby być w pełni przygotowanym do starcia, które musiałem wygrać, gdyż ułatwiło by mi to mą ponowną drogę na szczyt,  odbywającą się odkąd zniszczyłem w ringu blondwłosą Modelkę. Pomimo następnej przegranej, również ostatnia walka była zwycięska, więc wchodziłem do pierścienia w dość dobrym nastroju. Wreszcie, do moich uszu dotarł dźwięk gongu. Postanowiłem podejść do tego spokojniej, dlatego też zamiast wyrywania się z narożnika jak szalony, zacząłem krążyć po kwadratowej konstrukcji, wsłuchując się w skandy fanów i od czasu do czasu zerkając na wyłaniające się z ludzkiej masy transparenty. Uśmiechnąwszy się drwiąco, wskazałem na usadowionych na czarnych krzesełkach ludzi, krzycząc do oponenta, że mam ich wsparcie. Zdezorientowało go to na tyle, iż bez problemu mogłem zaaplikować kilka solidnych ciosów pięści, obalając Samobójcę na ziemię. Mały podstęp, jeżeli można to było tak nazwać, zadziałał i to właśnie ja zdobyłem inicjatywę jako pierwszy, pozwalając sobie na wzniesienie rąk w górę.

Wspaniały początek starcia nie sprawił, że popadłem w samouwielbienie.  Leżącego przeciwnika potraktowałem jeszcze kilkoma ciosami w twarz,  wtedy to chwyciłem go za dłoń, unosząc na równe nogi. Boleśnie wykręciłem rękę zamaskowanego mężczyzny, po czym gwałtownie pociągnął go ku sobie, w odpowiednim momencie wystawiając rękę – Short-Arm Clothesline! Pomimo impetu, z jakim Samobójca uderzył w ziemię, zdołałem utrzymać uchwyt, dzięki czemu ten już po chwili ponownie stał na równych nogach. Ze skupionym wyrazem twarzy obróciłem się do niego tyłem, przeciągając ową rękę nad barkiem, po czym używając swej niesamowitej siły przerzuciłem nieprzyjaciela nad swym ciałem – Judo Throw! Tak o to definitywnie przejąłem inicjatywę w walce. Natychmiastowo upadłem na ziemię, masywnymi dłońmi przyciskając ciało Suicide’a do maty, z zamysłem potrójnego uderzenia w matę przez sędziego. Wiedziałem jednakże, że było to zbyt łatwe, więc nie zdziwiłem się zbytnio, gdy ten prawie natychmiast podniósł bark. Westchnąwszy jedynie ponownie uniosłem przeciwnika do pionu. Wtedy zgiąłem nieco nogi w kolanach, aby posadzić go na swych barkach, a następnie unieść na dużą wysokość. Ruszyłem do przodu, po chwili upadając na ziemię, jednocześnie wbijając młodziana plecami pierwszymi w śnieżnobiałą matę – Sitout Powerbomb! Byłem nieco zdziwiony, iż kolejny przeciwnik nie raczył stawiać oporu, lecz postanowiłem nie zaprzątać sobie tym głowy, dopóki przybliżało mnie to do zwycięstwa.

Ledwo zrzuciłem go na matę, a już przypuściłem dalszy atak. Wpierw sam uniosłem się na nogi, ciągnąc za sobą zamaskowanego przebierańca, słaniającego się obecnie na nogach. Zdominowanego. Zniszczonego. Obolałego. Gdy już zdołałem go podnieść do odpowiedniej pozycji, przeszedłem za jego plecy, zaciskając ręce w żelaznym uścisku. Zaraz po tym momentalnie opadłem na plecy, przerzucając ciało Samobójcy nad głową, dzięki czemu ten wbił się karkiem pierwszym prosto w podłoże, po którym stąpało tak wielu najróżniejszych wrestlerów – German Suplex! Raz jeszcze unosząc kąciki ust w górę, postanowiłem kontynuować mego prawdopodobnie wroga na jedną walkę. Pochwyciwszy go ponownie za rękę, posłałem w stronę naprężonych sznurów, a on jak się spodziewałem powrócił w moją stronę. Wtedy po prostu odsunąłem się na krok, trafiając wyprostowaną nogą prosto w szczękę już i tak poobijanego oponenta – Super Kick!

Edit: Wyśrodkowanie i dodanie kursywy.

Ostatnio edytowany przez Zone (2016-08-10 21:40:02)

Ciało Suicide’a było tak obite w pierwszych momentach owego starcia, że niemal wierzyłem, iż właśnie w tej chwili mógłbym ją zakończyć. Postanowiłem jednakże dać jeszcze więcej rozrywki fanom, zamykając przy okazji usta krytyków, mówiących, że potrafię jedynie walczyć w walkach trwających nie więcej niż sześć minut. Gdy już mój oponent po raz enty stał przede mną, złapałem go w zabójczy uścisk, a następnie z impetem przerzuciłem zamaskowanego wrestlera nad głową – Overhead Belly to Belly Suplex! Po owych wykonanych ciosach, postanowiłem postawić na akcje wysokiego ryzyka. Pochwyciwszy oponenta za maskę, ruszyłem ku jednemu z czterech narożników, na który wspiąłem się utrzymując uchwyt. Fani czujący niebezpieczną akcje niemal natychmiast unieśli się z krzeseł, podczas, gdy ja sam usadowiłem się na narożnik, unosząc mego oponenta ponad głowę. Spojrzałem w dół, po czym zeskoczyłem, brutalnie ciskając Samobójcą o matę z ogromnej wysokości – Avalanche Military Press Slam!

To jeszcze nie było końcem tortur, jakie Samobójcy fundowałem.  Uniosłem go na równe nogi i przeszedłem za plecy swego oponenta. Pochwyciłem go za nadgarstek, umieszczając jednocześnie drugą rękę w zgięciu jego łokcia, mocno ciągnąc złapaną za nadgarstek rękę do siebie. Po dłuższej chwili opadłem na plecy, obejmując ciało zamaskowanego wroga nogami – Cobra Clutch/Body Scissors Combo! Fani zaczęli natychmiast skandować, aby mój nieprzyjaciel klepnął trzy razy w matę, kończąc tym samym pojedynek.

Zapięte. 3 szanse.